Στιγμιαίο ταξίδι στο μακρινό παρελθόν

Σε μια πλατεία επαρχιακής πόλης κάτι μαλιάδες με αλήτικη όψη και ελύτικη διάθεση να μιλούν σαν λόγιοι.

Στο στοίχημα που έβαλα με το Μιχάλη πως αν καταφέρω να μιλήσω και να πάρω το τηλέφωνο μιας άγνωστης που έτρωγε στα Goodys θα μου δώσει 5000 δραχμές.

Το στοίχημα το κέρδισα τον Μιχάλη τον θυμάμαι,ωραίος τύπος...

Το κορίτσι πάλι δεν το θυμάμαι

Πήγα ή δεν πηγα μαζι της για σινεμα;Για ποτό σίγουρα πήγαμε.

Ύστερα δώσαμε ένα δύο φιλιά.

Δε θυμάμαι ούτε πως τη λένε ούτε και την ξαναδα ποτε.

Μια ρηχη αναμνηση.Αναρρωτήθηκα στιγμιαία τι να κάνει στη ζωή της και αν κι εκείνη που και που σκέφτεται ρηχούς και ανούσιους ανθρώπους που φευγαλέα πέρασαν ως κομήτες από τη ζωή της..

Ανούσιες σκέψεις γέμισαν το τεφτέρι του μυαλού μου απόψε.

Ίσως γιατί δεν έιχα με τί άλλο να τις γεμίσω.