Έφυγε καιρό πριν.Πολλά χρόνια μακριά μας.Γύρω στα 32.

Μόνο σαν έννοια υπάρχει.

Σαν ηλεκτρονικά μέσετζερ μηνύματα.

Μεγαμπαιτς χιουμορ,επικοινωνιας.

Τίποτε άλλο.

Ένας γερασμένος Τομ και Τζερυ.

Δεν ξέρω αν θρηνώ για τα χρόνια που έχασα χωρίς να επικοινωνώ με τον πατέρα μου ή αν χαίρομαι που κάποια στιγμή όταν θα χαθεί από τη ζωή-όπως όλοι μας κι ελπίζω με απόλυτα φυσικό τρόπο και σε χρόνο που υπερβαίνει τα 100 έτη-δεν θα τον κλαψω τοσο...

Η μηπως ετσι νομιζω?