...την Αθήνα και τους μοναχικούς γεμάτους γοητεία δρόμους της...

Οι ανθρώπινες κατσαρίδες πήγαν στα χωριά και στα μέρη τους...

Πόσο όμορφος ο τόπος δίχως τα ενοχλητικά αυτά όντα..

Φεύγω και εγώ και αφήνω πίσω μου ένα πρόσωπο που αγαπώ αληθινά.

Δεν είναι ένας όμροφος αποχαιρετισμός με αγκαλιές αγάπες και λουλούδια...

αλλά ένας δύσκολος αποχωρισμός.

Καθένας βγάζει στην επιφάνεια τους φόβους του και κάνουν πάρτυ...

Όσο φοβάμαι εγώ,φοβάται και η άλλη πλευρά.

Η ζωή είναι σκληρή ώρες ώρες.

Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στη συνέχεια όμορφο ή άσχημο.

Εγώ ξέρω πως αγάπησα και ξεχώρισα ένα άνθρωπο.Κι αυτό είναι γεγονός όποια κι αν θα είναι η συνέχεια.

Ένας κόμπος στο λαιμό συνοδεύει αυτή τη μέρα.

Πάντα ένας αποχαιρετισμός κάτι κοστίζει..