Μέτρησα μέσα στο τασάκι.

Τόσα χρειάστηκαν να κρύψουν τον ήλιο να ξεβάψει η μέρα.

Να ηρεμήσουν οι ήχοι των ανθρώπων να καλμάρει η κίνηση στο νου.

Τραπεζάκι με ένα ψεύτικο κίτρινο λουλούδι ένα άδειο φλυτζάνι καφέ.

Η παρέα μου.

Δεν είχα κάτι να πω,ούτε να ακούσω.

Θα σταματήσω τη γραφή όμως γιατί μπήκε η λογική μέσα μου.

Αυτός ο ανεπιθύμητος δαίμονας που παγώνει τη γραφή.

Και γράφεις μαλακίες.

Στοπ.