Πίνω απ το μπουκάλι και τα δάκρυά μου ανακατευονται με το ουίσκυ πριν τα γευτώ...

Και η ψευδαίσθηση ότι γευομαι αλκοολ που τρέχει από τα μάτια μου...κυριαρχεί...

Περιμένω να νοιώσω λιγάκι υπνηλία και ζαλάδα από το ποτό...να πέσω σε νάρκη να μην πονώ

Με τρομάζει το πρωί και η άλλη μέρα

Στιγμές ξεγελιέμαι και νοιώθω ήρεμα...αλλά ο πόνος επιστρέφει πιο βαθύς...

'Ετσι έπρεπε αγάπη μου...έχεις δίκιο...ξέρω...

Πόσο υπέφερες...

Με τρομάζει που δε θα σε ξαναδώ.

Ήσουν ότι πιο όμορφο

Θα πάω εκεί στη στάση του λεωφορείου που ερχόσουν σπίτι μου...και θα σε περιμένω...

Θα βαλω ταινια για να δουμε...

θα σε παω στο Σφακιανακη που δε σε πηγα περισυ...

θα ζησω με το φαντασμα σου...χωρια σου...