Κάποτε θα με συνάρπαζε ο έρωτας στα δεκάξι που κράτησε μια ζωή κι έδωσε απογόνους.

Τώρα που γνωρίζω την πραγματικότητα κι ότι ρομάντζο δεν υπάρχει,θα λεγα πως μόνο μια τσιγγάνα που ήξερα...η Μάγδα αγάπησε με.αυτό τον τρόπο.

Τσιγγάνικος έρωτας με αυστηρούς κανόνες της Φυλής.Μονογαμία πίστη και αφοσίωση στην οικογένεια.

Οι δυσκολίες όμως δεν κάνουν διακρίσεις.Ακόμη και η συμπαθής τσιγγάνα γνώρισε πόνους και καημούς που κούρασαν την ωραία της φωνή.

Εγώ για αυτήν ένας σύγχρονος και παράξενος "μπαλαμός"

Από άλλο κόσμο δεν μπόρεσα να.την καταλάβω ποτέ.

Όμως οι δεσμοί αγάπης και αφοσίωσης στον καταυλισμό των τσιγγάνων είναι αξιοζήλευτοι.

Νας μπαλαμο νας μπαλαμό και το λουμνό...τ αφεντικό. ..