Επιλογή;

Η εξαναγκασμός να εκτιμήσεις τη μετριότητα που η ζωή σου χαρίζει;

Κατεβατά από κείμενα συναισθημάτων και τραγουδιών.Από ένα διαμάντι σε χαρακτήρα,τη Γκάμπι.

Που όμως δε θέλω.Δεν την θέλω.

Δηλαδή γιατί να είμαι αχάριστος που δεν εκτιμώ αυτό που η ζωή μου δίνει;

Γιατί αυτές που επιλέγω δεν με θέλουν;

Είναι βάσανο.

Εξαναγκασμός.

Και μετά ακούω διαλέξεις για τη σπουδαιότητα της αγάπης και για τη φρίκη της μοναξιάς.

Αγάπη είναι η αποδοχή της θαλπωρής μιας μετριότητας που οδηγεί σε ένα απαίσιο θορυβώδες πολυπληθές σύνολο αποτελούμενο από θορυβώδη γεμάτα κραυγές και ένστικτα νήπια που σου κάνουν τα νεύρα τσατάλια και θες να σωπάσουν...

Πόσο τυχεροί αυτοί που κατάφεραν να αγκαλιάσουν τον έρωτά τους...

Εγώ δεν κατάφερα και πρέπει να απολογούμαι κιόλας στους φίλους και γνωστούς που έχουν παντρευτεί το κήτος της καρδιάς τους κι έχουν δημιουργήσει εμετικά οικογενειακά σύνολα.

Τι σχεση εχει αυτο με το χαδι της το φιλι της το χαμογελο της;

Γιατί η Αθηνά δεν είχε το χαρακτήρα της Γκάμπι και την αφοσίωσή της;