Κι εκεί που νόμιζα πως βρήκα κάτι να γράψω κάποιους στίχους,κάποια μουσική...

''Φεγγαράκι μοναχό'σ ουρανό δίχως αστέρια είμαι μόνος και ζητώ τ απαλά ζεστά σου χέρια''

ξεκινώντας με Ντο ματζόρε Σολ ματζόρε,χώνοντας εκεί και ένα λα μινόρε,παράτησα χαρτί στυλό και κιθάρα και είπα

''τι πίπες γράφεις ρε μαλάκα.Πόσο κλισέ.Πόσο πρόχειρο.Βαρετή μελωδία.Κατασκεύασες ένα δήθεν ψεύτκο συναίσθημα σα πλαστικό λουλούδι δίχως οσμή''

Νόμισα θα σώσω την κατάσταση της κακής ψυχολογίας δημιουργώντας κάτι,αλλά τελικά ο δαίμων της έμπνευσης δεν ελέγχεται όπως τίποτα όμορφο σε αυτή τη ζωή.

Το χω ξαναγράψει.

Έτσι έμεινα στα 3 ποτήρια από το πανπικρο αλλά κατευναστικό ουισκάκι μου

Όχι δεν έπιασα κιθάρα επειδή κάτι με άγγιξε βαθειά.

Έπιασα το τιμημένο έγχορδο ως αυνανιστικό υποκατάστατο.

Φυσικά έτσι μόνο μαλακίες γράφεις.

Ένας αποτυχημένος οίστρος.Μια καύλα που δεν εκτονώθηκε πουθενά.

Δεν πιστεύω σε τίποτα ευγενές μάλλον.