Ώρες ώρες θέλω να δραπετεύσω από τη ροή της ''κανονικής'' ζωής

Να μην ξεκινήσω εκείνη την κωλοδουλειά που περιμένει να με γεμίσει ευθύνες και γραβάτινο ασφυκτικό απαγχωνισμό.

Να πηγαίνω κάθε πρωί σε μια παραλία να κάθομαι στην αμμουδιά και να παίζω με τα κοχύλια περιμένοντας τον ήλιο να ανατείλλει.

Να περιπλανιέμαι στην πόλη χωρίς σκοπό,κάνοντας συλλογή από στιγμιότυπα ανθρώπινων καταστάσεων και παλαιών κτηρίων.

Να τα ντύνω ζωή.

Να φαντάζομαι τον εαυτό μου να τα κατοικεί σαν αρχαίο φάντασμα άλλων εποχών.

Να αντλώ λιγάκι από την αθανασία τους.

Να χαζεύω ωραίες γυναίκες να περπατούν περήφανα με τα αέρινα φουστανάκια τους...και να τις γδύνω.

Να φαντασιώνομαι πως γίνομαι παροδικός νοικάρης της μιας βραδιάς στα σώματά τους.

Να ξοδεύω εκεί λιγάκι από την αθανασία που μου δωσε η ονειροπόληση της ζωής μου στα παλαιά κτίσματα..

Και σαν ο ήλιος κουραστεί,λίγο πριν τη δύση,να βρίσκω ένα ψηλό σημείο της πόλης απ όπου τα σπίτια και οι ανθρώποι μοιάζουν μικροσκοπικό ψέμμα σαν κοιτάς προς το μέρος τους...

και να τραγουδώ παρέα με την 6 χορδη φίλη μου,χαιδεύοντας τις συρμάτινες γεμάτες ζωή χορδές της...