Εγώ βλέπω καθαρό ουρανό ακόμη και τώρα που ο θάνατος πετά πάνω από την πόλη.

''Καλό Lockdown'' είπα στον κουρέα που με περιποιήθηκε πριν  κλειστώ ξανά μέσα.

Μόνο που τώρα ξέρω όλες τις κερκόπορτες διαφυγής από το ψυχολογικό αδιέξοδο.

Δεν είμαι καν τόσο ψαρωμένος με τα sms και την αστυνομία όσο στην πρώτη καραντίνα.Παρόλο που τ πρόστιμο είναι διπλάσιο αν σε πιάσουν χωρίς τα απαραίτητα δικαιολογητικά...παρόλο που τα κρούσματα του Κορωνοδιαβόλου είναι δεκαπλάσια και τα θύματα επίσης...

Ωστόσο...

Η κιθάρα μου,το αρμόνιό μου κι εγώ η φωνή,κάνουμε καλή παρέα.

Σχετική ησυχία στους δρόμους.

Τί κι αν τα καφέ άδειασαν?

Εγώ τα ανοίγω όποτε θέλω με τη φαντασία μου.

Αναπαριστώ τις αναμνήσεις και κλέβω χρώμα από το πορτοκαλέρυθρο του ηλιοβασιλέμματος για να τις χρωματίσω.

Η ψυχή μου δεν ασφυκτιά όπως παλιότερα.

Σπάει σε πολλές σταγόνες βροχής και απλώνεται όπου τα σύννεφα σμίγουν.

Πρέπει να τα καταφέρω.Ευκαιρία να χρησιμοποιήσω την αντικοινωνική μου φύση για όφελός μου.

Κάτι άλλο?

Σκοτεινιάζει νωρίς πλεον...κάνει ψύχρα.