Χειμώνας στο νησί 

Μονότονος και κρύος

Μόνη του συντροφιά τα αυτοσχέδια συγγράματα που άλλες φορές σχημάτιζαν πεζογραφήματα χωρίς τέλος,άλλες στιχάκια χωρίς έμμετρο στοιχείο ή σοβαρό νόημα

Έγραφε όπου του ρχοταν...σε ότι βρισκόταν κοντά στα χέρια του τη στιγμή της έμπνευσης

Σε αποκόμματα απλήρωτων λογαριασμών της ΔΕΗ,σε χαρτί για στριφτό τσιγάρο που δε θ άναβε ποτέ, μέχρι και σε χαρτί υγείας

Το πρωί περπατούσε δίπλα στο κύμα και δρόζισε τα ρουθούνια του με παγωμένη αρμύρα

Τα βράδια μίλαγε στη φλόγα ενός κεριού με τη ζεστή φωνή του κι έχτιζε γύρω της σκηνικά που τα ζούσε

Πότε δείπνο σε πολυτελές εστιατόριο με τη φλόγα σταθερά να φωτίζει το τραπέζι του

Πότε ξεφάντωμα σε παραλίες που η φλόγα γινόταν φωτιά στην αμμουδιά

Όταν το κερί σωνόταν ,το όνειρο τελείωνε κι έμενε στα σκοτάδια του δωματίου του

Τότε,για να.ζεσταθεί έκαιγε τα συγγράμματα του και τον έπερνε γλυκά ο ύπνος

Ξύπναγε στα αποκαίδια των χθεσινών εμπνέυσεών του...

Κι εκεί ο κύκλος της δημιουργίας αρχίναγε ξανά...

Κι η φλόγα πότε έχτιζε,πότε γκρέμιζε...μα δεν έσβηνε ποτέ...