Μια Οδύσσεια χρειάζεται να φτάσεις την Ιθάκη

Ο Καβάφης μίλησε γι αυτό πολύ εύστοχα μα διαφωνώ

Η Ιθάκη δεν είναι προορισμός μα σταθμός

Οι κακοτοπιές πάντα παρούσες

Ένας θυμωμένος Ποδειδώνας είναι αρκετός να σου χαλά κάθε φορά την παραλίγο άφιξή σου στη μαμά πατρίδα

Κι ας έχεις φίλους τους λοιπούς Θεούς

Ο στόχος είναι το ταξίδι,όχι η επιστροφή εκεί που τίποτα δε θα ναι ξανά το ίδιο

Να ξαναγίνεσαι ολόκληρος μετά την ήττα

Να αναγεννιέσαι από τα κομμάτια σου και πάλι

Και η επιβίωση

Πάνω από διεκδικήσεις και εγωισμούς 

Καλή η ασφάλεια και η ζεστασιά του σπιτιού μας

Αλλά το να βγαίνεις ζωντανός μετά από μάχη είναι η υπ αριθμόν ένα προτεραιότητα

Στ ορκίζομαι στα ματωμένα μου σαγόνια,στα μωλωπισμένα μάτια και στο ραγισμένο μου ηθικό

Κι η ευτυχία;Η αξία της ζωής;

Μα είναι δυνατό να με ρωτάς;

Η ευτυχία είναι στιγμές.

Κι η αξία της ζωής ένα άρωμα.

Αυτό της αρμύρας όταν περπατάς στο ακρογυάλι

Κι αυτό της μουλιασμένης πευκοβελόνας σαν πέσει κατάχαμα στην ποτισμένη γη