Η άνοιξη ξυπνά σιγά σιγά από τη χειμερία νάρκη της.

Γαργαλά τις αισθήσεις 

Ντύνει το γκρι της πόλης με φωτεινές αποχρώσεις 

Φέρνει στα ρουθούνια μυρωδιές λουλουδιών

Για την άνοιξη θα μαι πάντα έφηβος

Οι χαρές θα μοιάζουν πανηγύρια σε χωριά με μουσική,χορούς και μυρωδιά τσίκνας.

Σα παπαρούνα που στέκει σε ύψωμα και χαζεύει το θέαμα.

Σα χωριάτικο ζεστό ψωμί της γιαγιάς με βούτυρο και μέλι που μου φτιαχνε να πάρω δυνάμεις λίγο πριν ξεχυθώ στις αλάνες να ματώσω τα γόνατά μου παίζοντας μπάλα.

Οι δε λύπες θα θυμίζουν ρομαντικές μπαλάντες που φέρνουν δάκρυα λίγο πριν ο ήλιος δύσει και αποκαλύψει μια άλλη ξαστεριά.

Εκείνη που,κοιτώντας την, μας έκανε να ονειροπολούμε σε παιδικά ξύλινα καταφύγια κάπου στην ύπαιθρο...