-"Σου λείπει η πατρίδα σου";

-"Μου λείπει το άρωμά της"

απάντησε η μητέρα ενός Σύριου πρόσφυγα σε κάποια σκηνή της ταινίας που απόλαυσα χθες...

Θλιμμένη στα υγρά της μάτια στα οποία προβαλλόταν η αγωνία για την πιθανή απέλαση του γιού της...

Πανέμορφη στα χείλη που χαμογελούσαν ζεστά στο συνομιλητή της...

Κι εγώ σ αυτή τη φράση της...να φαντάζομαι αγορές γεμάτες εξωτικά μπαχάρια να μου τρελαίνουν την όσφρηση..

Κι ένα ταξίδι στο πιο ψηλό σημείο μιας πόλης που ποτέ δεν έχω δει...

Να αγναντεύω μέχρι εκεί που το μάτι μπορεί να φτάσει...

Συντροφιά με ένα ήλιο καυτό και ζωοδόχο που ντύνει τρούλους παλαιών κτηρίων και λιθόστρωτες πλατείες με ένα ιδιαίτερο χρώμα...ενώ ένα δροσερό αεράκι μου ψυθιρίζει την ιστορία του μέρους...κάνοντάς με να μυρίσω κι εγώ λίγο απ αυτά τα αρώματα ανατολής που νοσταλγικά ζέσταναν την καρδιά της αρχοντικής περήφανης Σύριας μαμάς...