Στο άδειασμα του παλιού μας αμαξιού διαπίστωσα πόσα ξεχασμένα δίχως λάμψη αντικείμενα έχουν συναισθηματική αξία.

Σαν ένα μικρό μουσείο είναι αυτό το αυτοκίνητο.

Το ότι ακούγεται ακόμη ο ήχος της κόρνας του εν έτει 2023 είναι για μένα μια σφραγίδα πως τα παλιά όμορφα χρόνια ζουν ακόμη.

Μια ιδιαίτερα ξεχωριστή πινελιά στην ασχήμια του σήμερα που προσπαθώ να δω με άλλο μάτι.

Με την οπτική πως το "τώρα"είναι παιδί ενός υπέροχου χθες.

Αρα δε μπορεί,θα υπάρχει φως και σήμερα.

Εκείνο το μικρό κινητό μουσείο είναι εκεί να μου το υπενθυμίζει διαρκώς.

Στα σκοτάδια του υπάρχει η λάμψη του τότε και η ελπίδα του αύριο.