Φτώχεια σημαίνει ευτυχία.

Λιγότερες έγνοιες λιγότεροι φόροι.

Λιγότερη δουλειά.

Περισσότερος ελεύθερος χρόνος.

Σπίτι ισόγειο μπορεί και στο υπόγειο.

Καμαράκι μια σταλιά με τα ελάχιστα.

Δεν έχει σημασία το μέσα του αλλά το έξω του.

Να βλέπει σε κάποιο καθαρό δρομο της γειτονιάς.

Να χει κοντα το παντοπλωλείο του,τον καφενέ να χει και το μπαρακι.

Στον Πειραιά κάπου στα ήσυχα μια γκρίζα γειτονιά.

Με τα καράβια και τους γλάρους συντροφιά.

Τα λεφτα υπεροχα:αγοραζουν φαι,ποτο,γυναικες και ανεσεις.

Αλλα και χωρις αυτα θα ζησουμε καπως.

"Ζησε πλουσιος πεθανε φτωχος" λεω και ξαναλεω στον εαυτο μου.

Εφορια και συγγενεις ειναι οι εχθροι.

Ας μη τους αφησεις τιποτα οταν θα φυγεις για τη γειτονια των αγγέλων.

Κι αυτη ειναι η ρομαντικη ματια.

Αντεχεις να χεις ενα μονο παντελονι και μια μονο μπλουζα;

Οταν στεγνωνουν απ το πλυσιμο τι θα φορας;

Γυμνος στην καμαρα σου θα κρυωνεις...

Θα πεινας γιατι το ψυγειο αν υπαρχει θα ειναι αδειο

Το σπιτι δε θα χει θερμανση.

Οποτε ποιο ειναι το συμπερασμα;

Η ευτυχία χωραει δυσκολα στη φτωχεια.

Όμως αποτελεί το πανί στη σχεδία σου,το κουπί για να μη μείνεις στάσιμος.

Το μετρο ειναι το αριστο στα παντα.

Ετσι το λεγαν οι ξενερωτοι αρχαιοι που τους μαθαμε στο σχολειο αντι να μαθουμε πως να πιανουμε μυστρί.