Θα θελα να χα ένα κολόμπαρο.

Κλειστό και ήσυχο τη μέρα.

Φωτεινό γεμάτο πουτάνες και φτηνά ποτα το βράδυ.

Το σχολείο κάνει πολλή φασαρία.

Του καθενός το βλαστάρι παρελαύνει μπροστά απο το σπίτι μου.

Οι απόγονοι των ανθρώπων.

Οι μελλοντικοί κακοί της κοινωνίας.

Πάνε σχολείο για να μάθουν πως να βγάζουν χρήματα εις βάρος των φτωχών και αγράμματων.

Στο σχολείο μαθαίνουν ένα σωρό χρήσιμα μα δε μαθαινουν πως να έχουν ψυχή.

Πως ν αγαπούν αληθινά.

Πως να μοιράζονται.

Καλύτερα λοιπόν τα πρωινά μου να ναι ήσυχα.

Το κολόμπαρο κλείνει στις 5 με 6.Την ώρα που η καθως πρέπει κοινωνία ξυπνά.

Τότε οι πουτάνες πανε για ύπνο αφού έχουν χαρίσει σώμα κι έχουν ατσαλώσει ψυχή.

Δεν ενοχλούν κανένα οι πεταλούδες τις νύχτας.

Μόνο κάποιοι μεθυσμένοι τραγουδούν λίγο πριν την ανατολή κάτι ξεχασμένες μελωδίες μαζι με τα πρώτα τιτιβίσματα της αυγής.