οχι μόνο ισχύει, αλλα είναι και στα ντουζένια του...

Πάνε καμια δεκαριά μέρες, απο τότε που μέσα σε ένα κατανυκτικό περιβάλλον, ο υπολογιστής αρνήθηκε να λειτουργήσει... και αρνήθηκε και πεισματικά  μάλιστα, αφού παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειές μου, η δραστηριότητα του PC συνέχισε να θυμίζει τις χορευτικές φιγούρες ενός νεκρού εδώ και πέντε χρόνια αστερία...

Θα πάτησα και καμιά διακοσαριά φορές  εκείνο το *)%#^ κουμπί, αλλα.. τίποτα....   ούτε F8, ούτε SAFE MODE, ούτε το λουρί της μάνας...

Ειδα κι αποείδα, και αποφάσισα χτες να κουβαλήσω το Tower για σερβις, στο κατάστημα φίλου στην Καλιθέα...

   Το να βρεις να παρκάρεις στην Καλιθέα, ισοδυναμεί με την εύρεση ενός πεντάφυλλου τριφυλιού κόκκινου χρώματος... Και οχι μόνο  αυτό, αλλα στον δρόμο που έπρεπε να παραδώσω το PC, είχε...  λαϊκή...

Μιας και δεν ήξερα σε ποιό ύψος ήταν ο αριθμός που έψαχνα,  αναγκάστηκα να διασχίσω την μισή λαϊκή κουβαλώντας  το παγερά αδιάφορο κτήνος, με αγκομαχητά και ιδρώτα, και εισπράτοντας ταυτόχρονα τα λάγνα βλέμματα μιας γιαγιάς με Π, μιάς θείτσας που βγήκε να ψωνίσει φορώντας τις ολοκαίνουργιες  παντόφλες Μιτσούκο της, και ενός αναποφάσιστου που πουλούσε χύμα κολόνιες....

  Οταν με τα πολλά έφτασα ημιθανής, και ακούμπησα το τέρας στον πάγκο του φίλου, άρχησα να του εξηγώ...

" Κοίτα ρε Γιώργο, τι μου κάνει...  Ορίστε, πάτα το κουμπί, και πες μου , σε παρακαλώ, γιατί δεν ανοίγ.....    ......  ........   ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ !!!!!!!!!!!"

Ο τύπος , πάτησε το κουμπί, και το *&#€%+*@@@##^&μένο, ΔΟΥΛΕΨΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ!!!!!!

(πνιχτοί λυγμοί.... η Κατερίνα Χέλμη κοιτάζει απεγνωσμένα τα ουράνια, ψυθιρίζοντας "Γιατί, Θεέ μου, γιατι σε μένα;")

Μετά απο 7-8 επιτυχημένες εκκινήσεις, έφυγα έξαλλος, αφήνοντάς το εκει...

Τώρα γράφω σε ένα LAPTOP , ενώ ο "μάστορας" περιμένει το αχάριστο κτήνος να ξανακολήσει, για να μπορέσει να δει τι φταίει...

εκείνο, αρνείται..   επιμένει να λειτουργεί φυσιολογικά...