Αφού είναι και η εποχή κατάλληλη, καύσωνας γαρ και το καλοκαίρι θεριεύει, ας πάμε μια βόλτα στις παραλίες. Εκτός από το γεγονός ότι όλες οι καλές παραλίες της χώρας έχουν γεμίσει με ομπρέλες, ξαπλώστρες και τύπους με ρακέτες που βάζουν σημάδι το μάτι σου, η λαοσύναξη που λαμβάνει χώρα τραβά σαν το σκατό τις μύγες διάφορους εμποράκους που εποφθαλμιούν το πορτοφολάκι των λουομένων.

Κατά καιρούς σε διάφορες παραλίες έχω δει πλανόδιους να πουλάνε παγωτά, αναψυκτικά, ντόνατς, κουλούρια, σάντουιτς και χοτ-ντογκ, καλαμπόκια και ποπ-κορν, μπαλόνια Μπομπ Σφουγγαράκη και Πάτρικ Αστερία, αφρικανούς με πειρατικά CD και τώρα τελευταία και DVD, άλλους αφρικανούς με καφτάνια, μαντίλια, καπέλα, χαϊμαλιά, βραχιόλια, τόξα, ξύλινα αγαλματάκια, κινέζους με τους τεράστιους δίσκους με απλωμένο πάνω κάθε είδους ψευτοψιλοκοκό, ραδιοφωνάκια, φακούς, αναπτήρες, στυλό κλπ όλα της κακιάς ώρας, της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη που λένε, άσε τα κινέζικης αισθητικής κουκλάκια-τέρατα που τσιρίζουν κάτι ακατάληπτους τριτοκοσμικούς ήχους. Έχω δει, ακόμα, σε νησιά ντόπιους μπαρμπάδες και θειες να σου πουλάνε ντόπια προϊόντα, κυρίως ζαρζαβατικά με τις τσάντες και να θέλουν να βγάλουν άλλη μια σύνταξη του ΟΓΑ σε μια μέρα φορτώνοντάς σε με πέντε κιλά κολοκύθια και μελιτζάνες τα οποία φυσικά δεν έχεις πού να τα μαγειρέψεις στο ξενοδοχείο που είσαι (και σιγά μη κάθεσαι να φτιάχνεις γεμιστά στις διακοπές), ή θα τα φέρεις πίσω μαραμένα και στο τέλος θα τα πετάξεις. Μέχρι και εργόχειρα, καλάθια, και προικιά έχω δει σε παραλίες να προσπαθούν να βρουν νέο ιδιοκτήτη-κορόιδο.

Αυτό που δεν είχα δει ως τώρα και μου έκανε, είναι η αλήθεια, μεγάλη εντύπωση, είναι αυτό που είδα την τελευταία φορά πριν λίγες εβδομάδες που πήγα στη Σαντορίνη. Στην πιο κοσμική παραλία του νησιού, στην Περίσσα (για την ακρίβεια μεταξύ Περίσσας και Περίβολου) είχα πάει για άραγμα, φρέντο και κολύμπι. Παρατήρησα κάτι Κινέζες αλλά και Κινέζους να κόβουν βόλτες πέρα-δώθε, ντυμένοι κανονικά (δηλαδή όχι με μαγιό), με τα καπελάκια τους και να κρατούν ένα χαρτόνι. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, όταν όμως μια Κινέζα ήρθε από πάνω μου, μού έδειξε το χαρτόνι και μου λέει “massage, mister?”, τότε κατάλαβα. Αυτόματα είπα “Νο, thanks” και κοίταξα το χαρτόνι που ήταν ο τιμοκατάλογος! Για του λόγου το αληθές παραθέτω και φωτογραφία-τεκμήριο όπου με φόντο τη μαύρη ηφαιστειακή άμμο, διακρίνεται στο δεξί άκρο η κινέζα μασέζ με το λουλουδάτο-ροζ παντελόνι, τη λευκή μπλούζα και το λευκό καπέλο να κρατά τον τιμοκατάλογο και να συνομιλεί με συνάδερφο συμπατριώτισσα της, η οποία ευρίσκεται επί το έργον γονατιστή (με την κίτρινη μπλούζα). Όπως βλέπετε και εσείς, το όλο στήσιμο είναι τέτοιο ώστε να μην πάει το μυαλό κάποιου στο «πονηρό», αλλά ότι προσφέρουν υπηρεσίες «παραϊατρικές». Και αν έχετε περιέργεια για τις τιμές, το χαρτόνι γράφει:

CURE: 50 min 30E

WHOLE: 40 min 25E

PART: 30 min 20E

FOOTCARE: 20 min 15E

Όσοι λοιπόν θέλετε κινέζικο μασάζ, σπεύσατε! Να δούμε τι άλλο μας επιφυλάσσει το μέλλον και τι άλλες υπηρεσίες και αγαθά θα διατίθενται στις παραλίες (μα, γιατί όταν ακούτε "υπηρεσίες" πάει το μυαλό σας στο κακό;-αν ήταν κακό θα έλεγα πρώτα "με το συμπάθειο")!.