Παλιό κείμενο... Χαρά στο κουράγιο των φοιτητών που θα αποφασίσουν να το διαβάσουν.

Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι μεγάλη υπόθεση. Το ίδιο και οι Έλληνες φοιτητές (κι ακόμη μεγαλύτερη...) Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθώ στα Πανεπιστήμια της Αθήνας κυρίως, αφού σε τέτοιο φοιτώ και μερικά συμβαίνουν μόνο εδώ κι όχι τόσο στην επαρχία.

ΕΓΓΡΑΦΗ: Οι εγγραφές φυσικά αργούν να αρχίσουν, πολλές φορές γίνονται μαθήματα πριν τις εγγραφές των σπουδαστών και γενικότερα τον πρώτο καιρό επικρατεί ένα ψιλοχάος με τους καινούργιους πιο ψαρωμένους, τις γραμματείες να υπολειτουργούν, τις αίθουσες να μην επαρκούν... Έρχεται όμως και η περίοδος των εγγραφών. Εκεί αρχίζουν τα γλέντια: για την εγγραφή έχεις γύρω στις τρείς βδομάδες προθεσμία. Η γραμματεία βέβαια δεν δέχεται και πολλές ώρες (έχουν κι άλλες δουλειές μάλλον) κι έτσι δέχονται τρείς με τέσσερεις ώρες τη μέρα. Επιπλέον, αν η οργάνωση είναι ελλειπής δεν θα έχουν χωριστεί αλφαβητικά οι σπουδαστές αλλά κάθε φορά θα γίνεται ένας πανικός με σπουδαστές που πάνε να εγγραφούν στο τμήμα. Πας λοιπόν κι εσύ μια μέρα έτοιμος να χάσεις τουλάχιστον δύο ώρες της ζωής σου στην ουρά για να γραφτείς. Ξέρεις ότι οι εγγραφές έχουν αρχίσει, κάθε μέρα 10:00-14:00 αλλά δεν έχεις άλλες πληροφορίες. Ξεκινάς λοιπόν πρωί-πρωί τη Δευτέρα (κατά τις 11:30) και πάς στη γραμματεία. Πρώτη αντίδραση είναι να σε λούσει κρύος ιδρώτας βλέποντας την τεράστια ουρά. «Δε βαριέσαι... ας περιμενω». Μην έχοντας τι να κάνεις χαζεύεις τις ανακοινώσεις: «ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ: Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή οι πρωτοετείς και Τρίτη, Πέμπτη οι υπόλοιποι». «Φτού!! Δεν το είχα μάθει αυτό... Ε, τι να κάνουμε κι άυριο μέρα είναι...» και φεύγεις άπραγος. Την Τρίτη ξεκινάς λίγο αργότερα «Πόσο κόσμο να έχει σήμερα, θα τελειώνει και γρήγορα-γρήγορα η εγγραφή κάθε σπουδαστή, καλά θα τη βγάλουμε». Πας λοιπόν κατά τις 12:30, η ουρά εξίσου μεγάλη με την προηγούμενη αλλά δεν απογοητεύεσαι, θα τελειώνουν πιο γρήγορα. Μετά απο μιάμιση ώρα, κι ενώ έχεις ακόμα αρκετούς μπροστά σου η γραμματεία κλείνει και σε διώχουν χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση, «ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, ΕΦΤΑΣΑ ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΦΥΓΩ!;!;!; Ας το λέγανε νωρίτερα τουλάχιστον, ΓΑΜΩΤΟ!!». Γυρνάς και τη δεύτερη μέρα άπραγος. Την Τετάρτη το βάζεις σκοπό να κοιμηθείς νωρίς και την Πέμπτη να πάς πρώτος-πρώτος να ξεμπερδεύεις. Ξυπνάς λοιπόν νωρίς και κατα τις 10:15 έχεις φτάσει στη γραμματεία. Με λύπη όμως διαπιστώνεις ότι την ίδια όμως ιδέα είχαν και πολλοί άλλοι που βρίσκονται πριν από εσένα με συνέπεια να περιμένεις πάλι καμιά ώρα μέχρι να έρθει η σειρά σου. Επιτέλους φτάνεις μπροστά, βγάζεις τα απαραίτητα δικαιολογητικά (αν έχεις ξεχάσει τίποτα καταριέσαι θεούς και δαίμονες και φεύγεις για τρίτη φορά άπραγος...) και κάνεις την εγγραφή σου στο τμήμα!

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ: Συνέπεια των καθυστερημένων εγγραφών είναι και η καθυστέρηση στις δηλώσεις των μαθημάτων. Φυσικά στο πανεπιστήμιο θα υπάρχει και κάποιο άλλο πρόβλημα (κάποιος καθηγητής θα απουσιάζει, κάποιο πρόβλημα στη μηχανογράφηση ή στους υπολογιστές κτλ) και η δηλώσεις θα καθυστερήσουν ακόμη περισσότερο. Όταν επιτέλους ξεκινήσουν θα χρειαστεί αρκετή ψυχική δύναμη για να τα καταφέρεις... Κάθε τμήμα έχει συγκεκριμένες μέρες αλλά κι αυτό δεν είναι αρκετό, πάλι μαζεύεται πολύς κόσμος και η μέση ώρα αναμονής για τη δήλωση είναι μίμιση-δύο. Ευτυχώς όμως για τις δηλώσεις δουλεύουν περισσότερες ώρες και η πιθανότητα να μην καταφέρεις μια μέρα να δηλώσεις μαθήματα είναι μηδαμινή. Οπότε με αρκετό κόπο τελειώνει κι αυτή η περιπέτεια. Φυσικά, σε προβληματικές περιόδους (πχ πέρισυ μετά τους σεισμούς που είχαν χαλάσει οι Η/Υ στη μηχανογράφηση) η περιπέτεια είναι πολύ μεγάλη. Φανταστείτε μια ουρά εκατό ατόμων που περιμένει να δηλώσει μαθήματα ενώ υπάρχουν πέντε Η/Υ να εξυπηρετίσουν τους σπουδαστές...

ΔΙΑΝΟΜΗ ΒΙΒΛΙΩΝ: Και φτάνουμε στο αποκορύφωμα, για τα πανεπιστήμια της Αθήνας τουλάχιστον, τη διανομή των συγγραμάτων και των σημειώσεων. Φυσικά οι καθυστερημένες εγγραφές, που σαν συνέπεια είχαν την καθυστέρηση των δηλώσεων καθυστερούν και τη διανομή των βιβλίων. Οπότε φυσικά δεν υπάρχει χρόνος να προετοιμαστείς σε κάποια δύσκολα/σημαντικά μαθήματα εγκαίρως ούτε να γίνουν κάποιες πρόοδοι/ασκήσεις για να βοηθειθεί ο φοιτητής. Σαν να μην έφταναν όμως αυτά οι φοιτητές στην Αθήνα έχουν να τραβήξουν ένα γολγοθά μέχρι να πάρουν τα βιβλία. Γιατί δεν τα μοιράζει κανείς στο πανεπιστήμιο, όχι, πρέπει να πάνε οι ίδιοι στα βιβλιοπωλεία/εκδοτικούς οίκους που τα εκδίδουν. Αυτό φυσικά είναι μια κουβέντα... Παράδειγμα: για τα εφτά μαθήματα του εξαμήνου πρέπει να πάρεις ωκτό (ας πούμε) βιβλία. Φυσικά θα πρέπει να πας σε πέντε-έξι βιβλιοπωλεία γιατί κάθε καθηγητής έχει και άλλο εκδοτικό οίκο. Τα βιβλιοπωλεία είναι φυσικά όλα στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου και τα περισσότερα στα Εξάρχεια, αλλά η «ευρύτερη» περιοχή του κέντρου είναι ΜΕΓΑΛΗ. Έχεις να πας δηλαδή σε ένα βιβλιοπωλείο ψηλά στα Εξάρχεια και σε ένα κοντά στο Ο.Π.Α. Μεγάλη βόλτα... Παραδεχόμενος κι αυτό το γεγονός ετοιμάζεσαι ψυχολογικά και αποφασίζεις ότι θα χάσεις μία ολόκληρη μέρα στους δρόμους μαζεύοντας βιβλία. Δε φτάνει όμως που εσύ έχεις να πάς σε 5-6 διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους, ο καθένας έχει και το ωράριό του, άλλος 09:00-14:00, άλλος 12:00-16:00, άλλος 15:00-19:00 και έτσι δεν μπορείς με καμία δύναμη να τα συνδιάσεις χωρίς να περάσεις κάποιες «κενές» ώρες στο κέντρο χωρίς να έχεις δουλειά και τί να κάνεις. Βέβαια, αν απλά περάσεις κάποιες ώρες στο κέντρο άπραγος και μετά απο 4-5 ώρες περπάτημα και αναμονή στα βιβλιοπωλεία γυρίσεις σπίτι σου με όλα τα βιβλία είσαι πολύ τυχερός. Φυσικά αυτό είναι και το πιο σπάνιο γιατί όλο και σε κάποιο εκδοτικό οίκο θα υπάρχουν ελλέιψεις και θα αναγκαστείς να ξαναπάς «από βδομάδα». Και καλά να σου μείνουν ένα-δυο βιβλία σε έναν μόνο εκδοτικό οίκο, άμα σου μείνουν παραπάνω και σε διαφορετικούς οίκους; Πάλι περπάτημα, πάλι περίμενε στην ουρά κι αν είσαι και τυχερός (πχ εγώ) θα σου μείνει ένα στο «Χ» βιβλιοπωλείο που δουλεύει 09:00-14:00 κι ένα στο «Ψ» που δουλεύει 15:00-19:00 οπότε άντι πάλι μισή χαμένη μέρα για δυο βιβλία. Ε και φυσικά το αποκορύφωμα έρχεται όταν και τη δεύτερη (και την τρίτη) φορά που πας στο «Χ» βιβλιοπωλείο να πάρεις εκείνο το τελευταίο βιβλίο που σου έχει μείνει υπάρχει ακόμα έλλειψη και σου λένε «από βδομάδα» κι «από βδομάδα» και στο τέλος καταλήγεις να χεις κατέβει 3-4 φορές στο κέντρο για να μαζέψεις εκείνα τα 8 βιβλία, από τα οποία φυσικά θα χρειαστείς τα 6 από τα οποία φυσικά θα διαβάσεις το 1/5 (ή χειρότερα, από βιβλίο 500 σελιδων που περπατούσες μισή ώρα να πας στο βιβλιοπωλείο θα διαβάσεις μόλις τις 12 σελίδες!).

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ: Έφτασε η ώρα της εξεταστικής, καθστερημένα βέβαια αλλά έφτασε. Δυο βδομάδες μετά τη διανομή των βιβλίων φυσικά αλλά έφτασε. Το πρόγραμμα εννοείται το καλύτερο δυνατό για να βολεύει τους φοιτητές. Έτσι στις 3 βδομάδες της εξεταστικής, τα 7 μαθήματα του εξαμήνου έχουν το πιο συμφέρον (για εμάς) πρόγραμμα. Ένα την πρώτη μέρα, τέσσερα τη δεύτερη βδομάδα (εκ των οποίων τα δύο την ίδια μέρα, επιλογής το ένα...) και τα άλλα τρία τις τρείς πρώτες μέρες της τελευταίας εβδομάδας. Θαυμάσια! (Και όχι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το τωρινό μου πρόγραμμα της εξεταστικής, και σε άλλα τμήματα και σε άλλα εξάμηνα παρουσιάζονται τα ίδια φαινόμενα). Αν τώρα υπάρχει και κάποιο μάθημα προηγούμενου εξαμήνου που έτυχε να μείνει τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα γιατί εδώ δεν ξέρουν να φτιάξουν το πρόγραμμα για τα μαθήματα ενός εξαμήνου, θα συνδιάζονται και με μαθήματα από άλλα εξάμηνα; Οπότε εκτός του ότι τη μία βδομάδα καταλήγεις να έχεις 6-7 μαθήματα και φυσικά διάφορα την ίδια μέρα, καταφέρνεις να έχεις να δώσεις δύο μαθήματα την ίδια ώρα, άλλο πρόβλημα εκεί...

Τέλος πάντων, αυτά είχα να γράψω για την ώρα για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Κάθε θέμα που έπιασα επιφανιακά φυσικά θα μπορούσε να αναλυθεί σε ολόκληρο άρθρο αλλά μη γίνομαι κουραστική (είμαι που είμαι και με αυτά τα μικρά άρθρα). Ενδέχεται να ξαναναφερθώ στο θέμα, άλλα δυόμιση χρόνια έχω πού θα πάει κάτι αξιοσημείωτο θα συμβεί.