Prive δωμάτιο σε εστιατόριο... με τραπέζι για 12 άτομα ....

Πίνουμε κινέζικη μπύρα και ανάμεσα κατεβάζουμε κάτι κρασοπότηρα με κόκκινο κρασί σαν σφηνάκια γιατί “έτσι κάνουν οι Κινέζοι”...

Σε προσκαλεί κάποιος πιεις μαζί του ...σηκώνεσαι όρθιος και... “Γκάμπεϊ”!!! 'Ασπρο πάτο το κρασοπότηρο ...και μετά πάλι μπύρα.... αν δε το κάνεις είναι προσβολή του κερατά και μπορεί να σε κυνηγάνε Νίντζα για όλη σου τη ζωή!!!

Όταν είσαι στη Ρώμη πρέπει να κάνεις ότι κάνουν οι Ρωμαίοι...( που λέει και η παροιμία...) άρα σκάσε και πίνε!!!

Επειδή δεν είμαι αυτό που λένε γερό ποτήρι ( είχα να πιω από την 5μερη στη Ρόδο....) μετά το τρίτο -τέταρτο κρασο-σφηνάκι είμαι κομμάτια και δεν μπορώ ούτε να φάω ,αφού είναι αδύνατο πια να πιάσω κάτι με τα ξυλάκια... κάτι μεγάλα κομμάτια ψάρι που πιάνω τελικά έχουν από πάνω κάτι σαν μύξα και τα παρατάω στο πιάτο...

Συνεχίζω να πίνω νηστικός.... οι Κινέζοι είναι κατενθουσιασμένοι που οι Έλληνες δε σταματάνε να πίνουν και 'γω ξαφνικά νομίζω ότι μπορώ και συνεννοούμαι μαζί τους στα Κινέζικα!!!

Στο καλύτερο χτυπάει το κινητό...

• Τι κάνεις?

• Πίνω...

• Τι πίνεις ?...

• Τα άντερά μου....

• Εσύ δεν πίνεις ποτέ...

• Είμαι το καλύτερο ποτήρι της Ανατολής τώρα...

Κάνω να βγω έξω... παίρνω παραμάζωμα ένα Κινέζο....

• Τι ήταν αυτό ...τι ακούστηκε?

• Τίποτα....κάτι πάτησα...

• Έπεσες???

• Δε θέλω αηδίες....σε κλείνω γιατί ήρθαν κάτι ξεκωλάκια για τρέλες...

• #$%^&*&^%$#@#$%^&*

Το παραμύθι κρατάει τέσσερις ώρες .... τώρα πια μιλάω και κινέζικες διαλέκτους και μπορώ να πετάω σαν αυτόν τον τύπο στο Τίγρης και Δράκος!!! Επίσης έχω φάει και το ψάρι με τη μύξα που ήταν στο πιάτο μου...

Ξυπνάω την άλλη μέρα σε ένα κρεβάτι με κενά μνήμης και την γυναικεία ομάδα Βόλεϊ της Κίνας χωρίς ρούχα!!!! Οι ανοιχτόμυαλες αθλήτριες ( βασικές και αναπληρωματικές... ) εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους για ότι έζησαν ... ζητώντας ταυτόχρονα μια τελευταία 14η φορά....έτσι για το αντίο... ( φλερτάρω τρελά με τη διαγραφή..... εντάξει... εντάξει... το ξαναγράφω...)

Πάμε πάλι ...

Ξυπνάω την άλλη μέρα με κενά μνήμης ...τρομερό πονοκέφαλο ...συνάχι.. (άσχετο...) και χωρίς να μπορώ να μιλήσω κινέζικα !!!!

Με την ελπίδα ότι δεν εξέθεσα τη χώρα μου με κανένα τρόπο κατεβαίνω με το κοστούμι για πρωινό (κύριος..) σαν να μην έγινε τίποτα... κάθομαι με τους υπόλοιπους και σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα...

ΠΗΓΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΚΙΝΕΖΑΚΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ Ή ΕΚΤΕΘΗΚΑΜΕ ΟΛΟΙ ΟΜΑΔΙΚΩΣ ???????