Καλησπέραααααααααα.

Ξυπνήσαμε πριν ένα δίωρο με τις φωνές και τα ουρλιαχτά της παρέας του δίπλα δωματίου. Βγήκαμε μέσα στον πανικό, να δούμε τι συνέβη, αν κάποιος έπαθε κάτι και αν μπορούμε να βοηθήσουμε. Αντί για αιματοβαμμένα πρόσωπα, είδαμε μια παρέα 5 ατόμων (2 αγόρια και 3 κορίτσια) να εκστασιάζονται, σκορπίζοντας και πετώντας ο ένας στον άλλον μπύρες.

Με έπιασε υστερία… Άρχιζα να ουρλιάζω!!!

Μα καλά τόσο αναίσθητα γουρούνια είναι; Δεν μπορούν να καταλάβουν πως οι υπόλοιποι ένοικοι του ξενοδοχείου απλά κοιμούνται; Ή έστω χαλαρώνουν;

Με κατατρόμαξαν τα κ……παιδα!!!

Και καθώς υστερίαζα, ξαφνικά με έπιασε νευρικό γέλιο (Θυμήθηκα τις χοντράδες της δικής μου παρέας και τα νεύρα τοοοόσων που είχαμε σπάσει). Ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά που φυσικά με κοίταζαν σαν να ήμουν η μεγαλύτερη ηλίθια του κόσμου. Και ήμουν.

Μα καλά, τι σκεφτόμουν;

Με ξύπνησαν (η αλήθεια πολύ άκομψα), αλλά δεν με σκότωσαν!!!

Φαίνεται κατάλαβαν πως δεν πάω και πολύ καλά και προσφέρθηκαν να μας φτιάξουν καφεδάκια και να τα πιούμε όλοι μαζί στο μπαλκόνι μας (μιας και το δικό τους βρώμαγε μπυρίλα).

Πλυθήκαμε, ντυθήκαμε, ήρθαν και τα καφεδάκια… Πιάσαμε την κουβέντα. Από πού είστε, με τι ασχολείστε και τα λοιπά.

Καλά παιδάκια μωρέ, είχαν έρθει το προηγούμενο βράδυ, ήταν συμφοιτητές και μόλις είχαν τελειώσει την εξεταστική τους. Τους είχε πιάσει η βλακεία να προλάβουν όλα όσα μπορούν γιατί θα καθόντουσαν μόνο 4-5 μέρες.

Κάτσαμε περίπου έως τις 14:00 μαζί.

Σε καμιά ώρα θα πάμε για μπάνιο. Και μετά ……. Δεν ξέρω μετά. Δεν θα βάλω πρόγραμμα και στις διακοπές μου!!!!

Έκανα ένα μικρό διαλειμματάκι, για να σας διηγηθώ τις εμπειρίες μου…

  Αυτά, έπρεπε να σας έχω γράψει και να ήταν και αληθινά!!!!!!!!!

Αντ’ αυτού βρίσκομαι στο γραφείο μου,

περιμένω με μεγάλη αγωνία να σχολάσω

και βαριέμαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!  

Όπως λέει και ο Φοίβος Δεληβοριάς….

 …να καταλήγω στο γραφείο
των πόθων μου νεκροταφείο...

ΥΓ. Συγνώμη για το φανταστικό της ιστορίας, αλλά κάπως πρέπει κι εγώ να γεμίζω τις ώρες του γραφείου.......