Φέτος λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δε μπόρεσα να απομακρυνθώ και πολύ από το "κλεινόν άστυ".. Κατέβηκα όμως για λίγες μέρες στη Σύρο. Δεν είχα άλλωστε επισκεφτεί άλλη φορά τη πρωτεύουσα των Κυκλάδων και ήταν μια καλή ευκαιρία να δω επιτέλους την όψη της.
Όπως τα περισσότερα κυκλαδονήσια αναδύεται από τη θάλασσα σε μορφή γυμνών και απότομων βράχων. Αυτό μαρτυρά άλλωστε και τ'όνομά της (Σύρος = Σούρ ή Οσούρα = βραχώδης). Αυτά τα νησάκια των Κυκλάδων όλα δείχνουν το ίδιο άγονο στέρφο τοπίο κι όμως το καθένα ξεχωριστά κρύβει τις δικές του ιδιαιτερότητες που χρήζουν εξερεύνησης.

Στις λίγες μέρες που έμεινα στην Ερμούπολη οι εντυπώσεις μου ήταν κάτι παραπάνω από καλές. Αρχικά βέβαια, φτάνοντας στο λιμάνι συναντήσαμε μια διαρκή κίνηση(για να μη πω μποτιλιάρισμα) και αρκετή βαβούρα. Καθώς όμως  απομακρυνόμασταν από αυτό τα πάντα άλλαζαν..

Η πόλη διαθέτει αρχοντικά κτίσματα που δύσκολα συναντάς αλλού, πλακόστρωτους δρόμους, επιβλητικές εκκλησιές ,πλατείες και πάμπολλα μαγαζιά διάσπαρτα στα σοκάκια της. Στη κεντρική πλατεία το δημαρχείο της πόλης(έργο του Τσίλερ) πραγματικά  εντυπωσιακό (κανονικό ανάκτορο!!!). Προχωρώντας ακόμα περισσότερο στο εσωτερικό της πόλης και δοκιμάζοντας τα παραδοσιακά λουκούμια φτάνουμε στις παρυφές της άνω Σύρου. Μια διαφορετική πόλη ξεδιπλώνεται. Τα σοκάκια στενεύουν περισσότερο , και η ανάβαση γίνεται όλο και πιο δύσκολη.. Η παλιά πόλη όπως και στα περισσότερα νησιά είναι χτισμένη στα ψηλά. Εκεί πάνω  βρίσκονται οι καθολικοί της ναοί , το μουσείο Βαμβακάρη και άλλα πολλά αξιοθέτατα. Η θέα της κορυφής μας αποζημιώνει απόλυτα για την όλη προσπάθεια και η φωτογραφική παίρνει φωτιά..

Οι παραλίες του νησιού (τουλάχιστον αυτές που επισκέφτηκα) βρίσκονται σε όρμους και μικρούς απάνεμους κόλπους στο νότιο κυρίως τμήμα του νησιού. ’λλες πολυάνθρωπες κι άλλες πιο ήσυχες και απομονωμένες. Οι δρόμοι που οδηγούν σ'αυτές σχετικά καλοί.. Οι βόρειες παραλίες του νησιού προσεγγίζονται ευκολότερα με μικρά πλοιάρια ενώ υπάρχουν και τα αντίστοιχα μονοπάτια για τους φίλους της πεζοπορίας (μια έκανα και ήταν αρκετή..).

Γενικότερα στο νησί μπορεί κανείς να δει πολλά πράγματα και κρίμα που βρέθηκα μόνο για λίγο. Είναι όμως και τόσο κοντά που δε χρειάζεται και πολύ σκέψη ώστε να ξαναβρεθεί κανείς εκεί. Όρεξη να υπάρχει...

Δέκα μέρες είναι που γύρισα κι έπηξα πάλι στα προβλήματα της δουλειάς.. Που θα μου πάει όμως, θα ξαναφύγω κι ας είναι προς άγνωστη κατεύθυνση!!!