Ο οξυδερκής και παρατηρητικός φίλος kinezes_trexoun_gimnes πρόσεξε τη φωτογραφία-αυτόγραφο της Έφης Σαρρή και απαίτησε εξηγήσεις. Αφού, λοιπόν ο συνονόματος φίλος με εξέθεσε, πρέπει και εγώ να δικαιολογήσω την προέλευση του αυτόγραφου με μια εκ βαθέων εξομολόγηση.

Μου συμβαίνει λοιπόν κάτι τρομερό. Πολλές φορές τις νύχτες αλλάζω, μετατρέπομαι, μεταλλάσσομαι. Κάτι σαν τον Dr.Jekyll-Mr Hyde ή τον λυκάνθρωπο ας πούμε. Μια ακατανίκητη έλξη οδηγεί τον analystis να αλλάξει ριζικά.  Πως ο αείμνηστος Σωτήρης Μουστάκας στη βιντεοταινία από σοβαρός καθηγητής άλλαζε σε μοντέρνο γκόμενο-καμάκι και πήγαινε στις ντίσκο (και συγκεκριμένα στη «Β-52» της Λ. Βουλιαγμένης, τη θυμάμαι σαν να΄ ναι τώρα, είχα πάει και γω 2-3 φορές στα θρυλικά 80´s), ένα τέτοιο πράμα. 

Ο analystis, ο καλός, ήσυχος οικογενειάρχης, ο τυπικός διοπτροφόρος υπάλληλος με την ατημέλητη κουλτουριάρικη εμφάνιση, παλιός ροκάς (αλλά και νυν, το μικρόβιο δεν φεύγει) και όψιμος θαυμαστής της κλασικής μουσικής και της όπερας, της κλασικής αλλά και της νέας ελληνικής λογοτεχνίας με ιδιαίτερη αγάπη σε Παπαδιαμάντη, Μυριβήλη και Καραγάτση, ο μελετητής της ιστορίας της επιστήμης, ο αμετανόητος θεατρόφιλος με αγάπη στο αρχαίο δράμα, στον Σαίξπηρ, στον Ίψεν, τον Στρίντμπεργκ αλλά και τον Τεννεσί Ουίλιαμς, μερικές φορές μεταμορφώνεται.

Όταν τη νύχτα έχουν όλοι κοιμηθεί βαθιά, ο analystis σηκώνεται υπνωτισμένος. Το συνήθως κοντό του μαλλί σγουραίνει, λιγδώνει και μακραίνει στο σβέρκο, η μυωπία του εξαφανίζεται, όμως μια πορφυρή λάμψη διακρίνεται στο βάθος της κόρης του ματιού του αν τύχει και διασταυρωθεί με το βλέμμα σου. Το μπλουτζίν και το σκούρο τισέρτ που συνήθως φοράει, με μια μαγική λάμψη μετατρέπονται σε λαμέ κοστούμι και ροζ-φούξια πουκάμισο ξεκουμπωμένο σε όλο το στέρνο με σηκωμένα τα μανίκια, τα ορειβατικά του μποτάκια γίνονται μαύρα μυτερά λουστρίνια, το ρολογάκι του γίνεται ολόχρυσο ρόλεξ με ρουμπίνια ενώ εμφανίζονται και δυο-τρεις χοντρές χρυσές καδένες στο λαιμό του, να τονίζουν το ανοιχτό του πουκάμισο. Ο νέος analystis, που δεν λέγεται πλέον έτσι, αλλά κ. Μπάμπης Χλέμπος, έτσι είναι γνωστός στα κυκλώματα της νύχτας και σε όλη τη showbiz, φεύγει με σταθερά και γεμάτα αυτοπεποίθηση βήματα από το σπίτι του analystis ρίχνοντας ματιές αηδίας και φρίκης στη βιβλιοθήκη του και στα CD του, καθώς και μια μεγαλοπρεπή ροχάλα στα πτυχία του.

Ο κ. Χλέμπος βγαίνει στο δρόμο και πλησιάζει στο ταπεινό οικογενειακό αυτοκινητάκι του analystis που μέσα σε μια απόκοσμη γαλάζια λάμψη μεταμορφώνεται σε μια κάμπριο ασημί πόρσε 911 καρέρα, ακριβώς όπως στην Σταχτοπούτα, η κολοκύθα και τα ποντίκια μεταμορφώνονται σε χρυσή άμαξα και καθαρόαιμα λευκά άλογα. Στην τσέπη του κ. Χλέμπου έχουν εμφανιστεί μασούρια εκατόευρα και χρυσές πιστωτικές κάρτες στο πορτοφόλι του καθώς και στη θέση των φτηνών τσιγάρων του analystis τα πιο ακριβά και τεράστια πούρα Αβάνας σαν αυτά που κάπνιζε ο Φιντέλ. Το τρίτο πρόγραμμα, ο ROCK FM και η ΕΡΑ2 έχουν εξαφανιστεί από τη μνήμη του ραδιοσιντί και στη θέση τους εμφανίζονται ο Ντέρτι FM και άλλοι ομοειδείς σταθμοί, ενώ τα CD και αυτά εντελώς μαγικά από Queen, Guns n’ Roses, Scorpions, Χατζηδάκι, Μότσαρτ και Τσαϊκόφσκι μεταμορφώνονται σε Πέγκυ Ζήνα, ’ντζυ Σαμίου, ’ντζελα Δημητρίου, Έφη Σαρρή (βεβαίως), Νίκο Μακρόπουλο, Γιάννη Πλούταρχο, Θάνο Πετρέλη, Διονύση Μακρή, Γιώργο Μαργαρίτη και πολλών άλλων διαπρεπών αστέρων του ελληνικού πενταγράμμου, ων ουκ έστι αριθμός.

Με τα σκυλοκαψούρικα στη διαπασών, ο κ. Χλέμπος περνά νυχτιάτικα από τις γειτονιές και ταράζει τον ύπνο των αφελών πτωχών θνητών, μερικοί εκ των οποίων βγαίνουν στα μπαλκόνια τους βρίζοντας. Παίρνει κατόπιν το δρόμο είτε για την παραλιακή (Ποσειδώνειο, Φαντασία, Αστέρια) ή για τη Συγγρού ή και για τη νέα πιάτσα, Πειραιώς, Ιερά οδό. Σε όποια και από τις μπουζουκλερί και να αράξει, οι παρκαδόροι και οι πορτιέρηδες του στρώνουν χαλί (εκατόευρο πουρμπουάρ είναι αυτό) και γκαρσόνια τον κοιτάζουν σαν πιστά σκυλιά, οι μπράβοι και οι ιδιοκτήτες τον πλησιάζουν, του πιάνουν κουβέντα και τον γλύφουν αηδιαστικά (λογαριασμός και μάλιστα τουλάχιστον τετραψήφιος είναι αυτός), άσε οι λουλουδούδες, οι τραγουδιάρηδες και οι τραγουδιάρες που συνεχώς και δουλοπρεπώς του υποκλίνονται, του αφιερώνουν άσματα και κάνουν πως πίνουν από τις σαμπάνιες που αφειδώς ανοίγει. Οι μόνοι που δεν του δίνουν καμία σημασία είναι κάτι ταλαίπωροι μουζικάντηδες που συνήθως είναι στο πιάνο ή στο βιολί, των οποίων οι σπουδές σε θεωρίες μουσικής και αρμονίες σε ωδεία για τόσα χρόνια τους έχουν χαζέψει και δεν μπορούν να κατανοήσουν το μεγαλείο της στιγμής, θέλουν μόνο να πάρουν διεκπεραιωτικά το μεροκάματό τους και να γίνουν λαγοί. Όσοι γνωστοί παρευρίσκονται σε κάποιον από αυτούς τους ναούς του πολιτισμού και της μουσικής, πολιτικοί, αθλητές, τηλεοπτικά πρόσωπα, μεγαλοεπιχειρηματίες και παράγοντες αθλητικών σωματείων, μοντέλες, μόδιστροι και λοιποί σπεύδουν να του υποβάλλουν τα σέβη τους. ’λλωστε, ο κ. Χλέμπος δεν πηγαίνει μόνο σε σκυλάδικα αλλά και σε κοσμικές δεξιώσεις, μικρή η διαφορά.

Ο κ. Χλέμπος είναι ο αδιαμφισβήτητος άρχοντας της αθηναϊκής νύχτας.

Μόλις όμως το πρώτο φως σπάει τη μαυρίλα της αθηναϊκής νύχτας πίσω από τον Υμηττό, η πόρσε, τα πούρα, τα CD, το λαμέ κοστούμι, το ροζ πουκάμισο, οι καδένες, το ρόλεξ, τα εκατόευρα και οι χρυσές κάρτες, το σγουρό λιγδιασμένο μαλλί εξαφανίζονται, ακριβώς όπως η άμαξα της Σταχτοπούτας γίνεται πάλι κολοκύθα. Ο κ. Χλέμπος γίνεται πάλι ο analystis με το μπλουτζίν και το τισέρτ, τα φτηνά του τσιγάρα, το αυτοκινητάκι του και τα γυαλάκια του.  Ξυπνά το γιο του και του ετοιμάζει πρωινό, καλημερίζει τη γυναίκα του, τη φιλά και φεύγει βιαστικά να προλάβει το σχολικό του μικρού, παίρνει το μετρό, χτυπά κάρτα και ανεβαίνει στο γραφείο του.