Με ένα πανηλίθιο χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπό μου, (βλ. χτεσινό post) ξεκινώ την μέρα μου.

Αφού φτιάχνω το καφεδάκι μου και παίρνω τα απαραίτητα για μένα τσιγάρα μου, ανοίγω το mail μου και βλέπω τα γνωστά μηνυματάκια σε όλους μας "Νέα καταχώρηση στα blogs!".

Τα ανοίγω και βλέπω πως είναι από την καμένη παρέα της Αμοργού...

Φυσικά και ξέρω (πριν τα ανοίξω) τι γράφουνε... Για την χτεσινή, καταπληκτική βραδιά στο Κατράκειο... Η συναυλία ήταν πολύ καλή, η παρέα ακόμη καλύτερη!!!

Άρα τα παιδιά πρωί-πρωί γράφουν τις φοβερές εντυπώσεις τους!!! Λογικό!!! Κι εγώ το ίδιο ετοιμαζόμουν να κάνω...

Ανοίγω τα blog τους, (μην γράψουμε και τα ίδια), και ανακαλύπτω....... την αυτοκριτική, την μελαγχολία και πουθενά ο χτεσινός ενθουσιασμός!!!

Δεν είναι τα καμένα μου!!! Είναι κάποιοι άλλοι!!! Έχω τρομάξει... Αρχίζω τα σενάρια... Είμαι σίγουρη πως τους έχουν απαγάγει εξωγήινοι, τους έχουν μεταλλάξει, έχουν μπει μέσα στο σώμα τους και θέλουν να κάνουν κακό στο ανθρώπινο είδος!!!

Βοήθειαααααααααααααααααα..... Φωνάζω... Ουρλιάζω... Κανένας δεν απαντάει... Έχω μείνει μόνη μου σε μια παρέα καμένων!!! Μα δεν μπορεί να υφίσταται παρέα από ένα άτομο!!!

Θέλω τα καμένα μου!!!! Τι να κάνω;;; Θα τους γράψω γράμμα!

Έκκληση προς εξωγήινους!!! 

Κύριοι εξωγήινοι, σας παρακαλώ φέρτε μου πίσω τα καμένα μου, τα φιλαράκια μου, πέστε τους πως μου λείπουν οι ατάκες μας, τα αστεία μας, τα σοβαρά μας και πάνω απ'όλα η αισιοδοξία μας!!!

Αν δεν το κάνετε θα αναγκαστώ να σας πάω, δια της βίας, στην Αμοργό και τότε σίγουρα θα εμφανιστούν οι εαυτοί τους!!!

Φιλικά,

το τρίτο (και μόνο του, προς το παρόν)

καμένο!!!!!!!!