Τόπος: ένα αυθαίρετο εξοχικό μεταξύ Κερατέας και Λαυρίου

Χρόνος: Σαββάτο απόγευμα

Παρέα: συνοθύλεμα ατόμων από 15 έως 45 χωρίς κανένα κοινό σημείο πέρα από κάποιον που είχε την ατυχή έμπνευση να τους τσουβαλιάσει όλους (εμού συμπεριλαμβανομένου) σαββατιάτικα για να περάσουμε ταχαμου καλά, χα

Μέσα στο κέφι και στη χαρά και αφού όλοι σκεφτόμασταν πώς να τη σκαπουλάρουμε διακριτικά χωρίς να παρεξηγηθεί ο ιδιοκτήτης-πράγμα πολύ δύσκολο πιστέψτε με- μια τύπισσα ρίχνει την ιδέα για ένα τουρνουά scrabble,

από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα και βρεθήκαμε καμμια 10ρια άτομα να σκραμπλάρουμε-δικιά μου η λέξη- μανιωδώς.

Φαντάζομαι ότι όσοι τόχετε παίξει ξέρετε ότι είναι και ψιλοκόλλημα, σε ένα σημείο λοιπόν έχει σχηματιστέι κάθετα η λέξη ΛΥΠΗ, τα τετραγωνάκια πάνω από τη λέξη δίνουν τόσους πόντους όσο τα βαλιτσάκια του Super Deal μαζεμένα, είναι η σειρά μου να παίξω, κοιτάζω τα γράμματα που έχω και φτιάχνομαι, τα παίρνω αργά και σαδιστικά, τα αραδιάδω στο επιτραπέζιο σαν μάρκες σε καζίνο και σχηματίζω τη λέξη νίκης ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ.

Μπράβο μας νενικήκαμε πάμε για άλλα, και τσουπ πετάγεται μια τύπισσα και μου λέει πολύ σοβαρά "Έλα τώρα δεν υπάρχει τέτοια λέξη, από το μυαλό σου την έβγαλες", "ρε κορίτσι μου χαρμολύπη είναι όταν αισθάνεσαι χαρά και λύπη μαζί, αποκλείεται να μη την εχεις ακούσει", τίποτα ανένδοτη δεν υπάρχει, τελεία και παύλα ένα πράγμα. Οι άλλοι ανακατεύτηκαν και οι μισοί πήραν το μέρος της-καλά στουρνάρια και αυτοί- και οι άλλοι το δικό μου, λεξικό δεν υπήρχε οπότε τζίφος η δουλειά.

Στο τέλος η τύπισσα μου προτείνει"Πές μου μια πρόταση που θα με κάνει να χαρώ και να λυπηθώ ταυτόχρονα και θα πειστώ ότι υπάρχει αυτή η λέξη". "Ωραία, λέω εγώ, πές ότι είμαστε παντρεμένοι αγαπημένοι και τα σχετικά ΟΚ; OK. Ένα βραδάκι μετά τα περαιτέρω σου ψιθυρίζω στο αυτάκι, ξέρεις μωρό μου ο κώλος σου είναι ασύγκριτα καλύτερος από της κουμπάρας..."  Τέζα η τύπισσα