Εντάξει για βαρβάρους μίλαγε ο Καβάφης αλλά καθένας με τον πόνο του, άλλο με καίει εμένα. Λοιπόν σπίτι μου έχουμε την Νοικοκυρά ν.1, φυσικά την μαμά και την Νοικοκυρά ν.2 την μικρότερη αδερφή και τη βγάζουμε μπέικα. Έλα όμως που η μαμά τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τον πικρό δρόμο της ξενιτιάς -φιλόλογος ούσα είναι σε σχολείο για ομογενείς στη Νίκαια (αυτή που είναι ανάμεσα Κάννες και Μονακό, όχι αυτή ανάμεσα Κερατσίνι και Πέραμα) και από Σεπτέμβρη μας αποχαιρετά. Τώρα η ν.2 κάτι καταφέρνει και κάπως τα βγάζουμε βόλτα, έλα όμως που τελείωσε την εξεταστική της και πάει με τη ν.1 να πάρει τον αέρα της και να κάνει τα ψώνια της-ωχ θα λειώσει η πιστωτική- και μείναμε ταπί και ψύχραιμοι. Εντάξει το σπίτι για την πάρτη μου δε λέω αλλά υπάρχουν και κάποια μικρά αλλά ακανθώδη προβληματάκια όπως:

• Το πλύσιμο των ρούχων και των πιάτων. Το πλυντήριο ρούχων και το ξεδερφάκι του των πιάτων αποτελούν σατανικές εφευρέσεις μοχθηρών γυναικείων μυαλών προορισμένα να βασανίζουν όλο τον αντρικό πληθυσμό που προσπαθεί να τα βάλει σε λειτουργία. Άλλωστε εγώ με τα πλυντήρια δεν είχα ποτέ χημεία και στη σύντομη σχέση μας στο παρελθόν -η οποία έιχε καταστροφικά αποτελέσματα-καταλήξαμε σε αμοιβαία αντιπάθεια, οπότε από πλύσιμο πάπαλα.

• Το σιδέρωμα, εδώ ένα πλυντήριο δεν μπορώ να χειριστώ για σίδερο είμαστε τώρα; Αλλά το καλό το παληκάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι, συνταγή αλά στρατού, παίρνουμε το πουκαμισάκι το διπλώνουμε το βάζουμε κάτω από το κρεβατάκι και το πρωί το βγάζουμε κολλαριστό - κολλαριστό,- σ'έυχαριστώ μαμά πατρίδα.

• Πιάτα, εδώ βγάζουμε από το συρτάρι τη φοιτητική στρατηγική, δηλαδή τιγκάρουμε την κουζίνα στο πλαστικό ποτήρι και πιατικό μιας χρήσης και είμαστε έτοιμοι μακάρι και για τραπέζι γάμου.

• Ράψιμο κουμπιών, δεν το συζητάμε άφθαστη τέχνη, αυτό που λένε η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια, ποτέ δεν κατάλαβα πώς από ένα κομμάτι κλωστή και με τη μεσολάβηση μιας βελόνας καταλήγουμε στο ραμμένο κουμπί. Δεν τολμώ καν να το αποπειραθώ, αλλά δε βαριέσαι είναι στη μόδα το ξεκούμπωτο στυλάκι, δηλαδή και να μην είναι εγώ αυτό θα λέω στους άλλους.

• Πληρωμή λογαρισμών, έλα ντε 8-3 η δουλειά, πότε θα πληρώσουμε; Και είναι και πολλά, ζωή να΄χουν, τράπεζες, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, πότε ρε παιδιά; Τη βλέπω κιόλας τη δουλειά, ξέρεις μαμά όταν έρθεις πίσω μη μπείς στο σπίτι, θα σε συλλάβουν για διάρρηξη. 

• Σκούπισμα, σφουγγαρισμα, ξεσκόνισμα κ.τ.λ, εδώ όχι, τι διάολο για ένα κούτελο ζούμε στην κοινωνία κοτζάμου άντρες, Ανατολίτες και Μανιάτες γαρ και να φορέσουμε ποδίτσα; Δεν κάνει ρε παιδιά θα χαλάσει η πιάτσα - προς τις πρώην:μη κοιτάτε που τότε τη φόραγα το έκανα από κατανόηση και γιατί ήμουν ερωτευμένος, αλλά ο παθώς μαθώς.  

Το συμπέρασμα έχουμε τρεις δρόμους : ή μας τρώνε οι κατσαρίδες, ή μας τρώει η ποδιά ή μετακομίζουμε σε ξενοδοχείο. Εντάξει υπάρχει και η τέταρτη επιλογή να πάρουμε γυναίκα, οπότε αν ξέρετε κάποια καλή ρίχτε σήμα (προυπόθεση να είναι ψηλή, ξανθιά με γαλανά μάτια και πρών μοντέλο αλλιώς δεν...) 

Την καλημέρα μου σε όλους και καλό μήνα να'χουμε