Πάει... Χάθηκε... Χάθηκε μαζί με το αστέρι του Kinezes!!!

Ρωτώ και ξαναρωτώ...

Κανείς εδώ, δε βοηθά, κανένας πια δε ξέρει, παντού η ίδια απάντηση!!!

-Βρες την μόνη σου!!!

Οκ, ρε παιδιά να την βρώ...! Ψάχνω... 

Κοίταξα κάτω από το κρεβάτι - Τίποτα... Μόνο κάτι κάλτσες που έψαχνα παλιότερα!

Ρώτησα την μανούλα, αν νοικοκύρεψε και πάλι την ακαταστασία μου - Με τίποτα! μου είπε. (και το χτύπημα ήταν διπλό, καθώς συμπλήρωσε - Στα τριάντα σου και ακόμα τσαπατσούλα! Φτάνει πια! Αν νομίζεις πως θα συνεχίσω να σε υπηρετώ είσαι γελασμένη!! Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις!!!)

Ρώτησα την κυρά-Ματούλα (την κυρία, απέναντι από το σπίτι μου), αν την είδε να φεύγει και κυρίως με ποιον!!! - Εγώ κοπέλα μου, δεν είδα τίποτα! Τι να δω γριά-γυναίκα?? Δεν με βοηθούν τα μάτια μου! - Συγνώμη κυρά-Ματούλα μου, έκανα λάθος. Νόμιζα πως όπως βοηθάτε την γειτονιά να γνωρίζει τι ώρα επιστρέφω και με ποιον, έτσι θα μπορούσατε να βοηθήσετε και εμένα!!!!

Πέρασα από το αστυνομικό τμήμα! - Τι μας λες κοπέλα μου??? Έχουμε σημαντικότερα θέματα να ασχοληθούμε!!! Φύγε και αν περάσουν 48 ώρες και δεν την έχεις βρει ακόμη, ξαναπέρνα να συμπληρώσεις καμιά αίτηση!

Ήρθα στο γραφείο, έψαξα στα συρτάρια, τίποτα. Το μόνο που βρήκα ήταν κάποια ξεχασμένα Caprice... Κάτι είναι και αυτό, αλλά δεν τρώγονται πια!!!

Είστε η τελευταία μου ελπίδα!!! Όποιος την βρει, ας με ειδοποιήσει!!!

Τι??? Δεν σας είπα, τι ψάχνω???

Συγνώμη... Φλυαρώ και πάλι!!!

Την διάθεσή μου, παιδάκια...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σας...