Χτές βράδι, "ξέθαψα" κάποιες παλιές βιντεοκασέτες, που είχα καταχωνιασμένες...Ζούμε στην εποχή τού DVD, όμως ανακάλυψα στις παλιές βιντεοκασέτες πράγματα που είναι σχεδόν αδύνατον να βρω πλέον σε κάποια άλλη πηγή...

Εβαλα λοιπόν, και είδα τα "CITY LIGHTS", τού CHARLIE CHAPLIN.. 

Και για μιά φορά ακόμα, ...ΜΑΓΕΥΤΗΚΑ....

Τα στατιστικά κ.λ.π. στοιχεία τής ταινίας, εύκολα μπορεί να τα βρεί κανείς στο Ιντερνετ. Χοντρικά, Γυρίστηκε το 1931.Αν και ο κινηματογράφος ήταν πιά ομιλών απο τρία χρόνια πρίν, ο CHAPLIN κράτησε την ταινία μόνο με μουσική υπόκρουση.Μια ταινία, τής οποίας τα γυρίσματα κράτησαν περίπου 2,5 χρόνια...

Πέραν του οτι ολόκληρη η ταινία είναι τουλάχιστον καταπληκτική, περιέχει μία σκηνή -ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ,που έχει "γράψει" σαν μία απο τις ομορφότερες σκηνές στην ιστορία τού κινηματογράφου... Και είναι η σκηνή που έχει τραβηχτεί τις περισσότερες φορές στην ιστορία ... Πάνω απο 300 φορές, μέχρι ο μεγάλος καλλιτέχνης να θεωρήσει οτι είχε το αποτέλεσμα που ήθελε...

Είναι η σκηνή που ο ρακένδυτος αλήτης, στο τέλος πιά τής ταινίας, συναντά την ανθοπώλιδα, που τον αναγνωρίζει απο την αφή τών χεριών του....  Οτι και να σχολιάσω για την σκηνή αυτή, θα είναι πολύ λίγο, απίστευτα λίγο... Μόνο οτι για μιά ακόμη φορά  αυτός ο "αλήτης",  με έκανε να δακρύσω.

Αν μου επιτρέπεται , μιάς και δεν την έχω δει ούτε συμβουλάτορας ούτε μέντορας κανενός, θα προέτρεπα όποιον δεν έχει δει, να δει αυτήν την ταινία...  Η συναισθηματική  ευεξία που θα εισπράξει, θα τον κάνει να νοιώσει λίγο πιό άνθρωπος...