Όλοι έχουμε φτάσει στο σημείο κάποια στιγμή να πούμε "αυτή τη στιγμή την έχω ξαναζήσει", είναι το λεγόμενο Dejà-vu. ’λλες φορές το νιώθουμε λιγότερο και άλλες περισσότερο έντονα...Τι ακριβώς συμβαίνει όμως τότε? Κάποιοι πεζοί τύποι μιλούν για περίεργες συνάψεις νευρικών κυττάρων, για αργοπορημένες νευρικές ώσεις κλπ κλπ. Ε λοιπόν εγώ θα σας πω τι ακριβώς συμβαίνει... Όταν μιλάς με κάποιο άτομο και νομίζεις ότι έχεις ξαναζήσει τη στιγμή εκείνη...ταυτόχρονα πέφτει στα κεφάλια σας Νεραϊδόσκονη!!! Και όμως υπάρχει!!! Είναι αυτή που γεμίζει κάθε κενό και μας φέρνει πιο κοντά...Είναι αυτή που μας κατακλύζει όταν σκεφτόμαστε το παρελθόν...Είναι αυτή που κρατάει τα αγαπημένα μας πρόσωπα ζωντανά, ακόμα κι αν είναι πολύ πολύ μακρυα...Είναι αυτή που σου προκαλεί ευχάριστο τσίμπημα στην καρδιά...Είναι αυτή που κάνει πιο έντονα τα χρώματα και τα αρώματα...Είναι αυτή που κάνει τη σιωπή μια γλυκιά μελωδία... Αν όλα αυτά σου φαίνονται αστεία τότε μάλλον έχασες την πηγή της Νεραϊδόσκονής σου...είναι στο σύμπαν...είναι μέσα σου... Ευχαριστώ που και σήμερα είδα τον ήλιο να ανατέλλει και να δύει... χαίρομαι ψυχή μου που νομίζω ότι έχω ξαναζήσει τη στιγμή τούτη...

    “…κι ώσπου ο ύπνος να σε πάρει/στρώμα σου εγώ και μαξιλάρι…”