Δεν ηταν τελικα πρωταπριλιατικο αστειο
μια βραδια με αναστολες
οταν βρηκα πια το τελος του κυκλου

Ενα 'πρεπει' να σπαει
μια τοσο ευθραυστη λαχταρα
Και η απογνωση ξεκινα

Χαμενη στις λεξεις και τις φαντασιωσεις
Μια αυταπατη να με οδηγει στο μελλον
Και παλι ψαχνω την πυξιδα

Και η βελονα δειχνει ξανα και ξανα εσένα
Πριν καταφερω να πω το 'σ'αγαπω'
οι αναστολες με προλαβαν