Πώς το λέει και ο σοφός λαός «Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω…» [εξ’ ου και η παρακείμενη αγρότισσα] ή συνεννόηση κουμπί που λέμε εμείς οι νεότεροι, πολλές φορές έχω ακούσει και έχω συμμετάσχει σε ερωταποκρίσεις που φλερτάρουν πολύ έντονα με τον σουρεαλισμό, τώρα θες η συγκυρία, θες η ώρα, θες η στιγμή, θες το σύμπαν που συνωμοτεί για να σπάσει πλάκα μαζί μας, έχουμε πήξει σε άκαιρες ερωτήσεις και κουφές απαντήσεις.

Ρόδος, καλοκαίρι στην πανέμορφη παραλία της Αφάντου και δίπλα μου βλέπω ένα απίθανο καμάκι, τον ρόλο του Στάθη Ψάλτη έπαιζε ένας 50φεύγα συνταξιούχος φιλόλογος (πάω στοίχημα γι’ αυτό) και την Καίτη Φίνου μια 20χρονη πιπίνα από το Παγκράτι, ο διάλογος απολαυστικός, την είχε βάλει στη γωνιά την πιτσιρίκα και την είχε φλομώσει στο παραμύθι, σε μια στιγμή κοιτάζει με μάτια γλαρά (από τον καταρράκτη ίσως) τη θάλασσα, βαθύς αναστεναγμός (μάλλον βρογχικά) «δεν είναι πολύ ωραία σε κάνει να αισθάνεσαι» το «Παρα θίν’ αλός», και τι απαντάει το μικρό; Όχι εγώ Marlboro καπνίζω…. – τι τον ήθελες τον Όμηρο γερομπισμπίκη; Πληροφοριακά σας λέω ότι τα δυο τους φύγανε α-λα μπρατσέτα για παρακείμενο μπαράκι, ωραίος ο παππούς, σίδερο στα νεφρά του!

Είμαστε στη Β’5 τάξη Γυμνασίου, μάθημα Ιστορίας και Φιλολογίας με καθηγητή τον κ. Βαριέμαι που ζω, τέτοια μονότονη, άχρωμη και επαναλαμβανόμενη φωνή δεν μου ματαέλαχε ποτέ, την ώρα που τον είχαμε λέγαμε ότι είχαμε «Τα παιδιά της Νύστας», και για να καταπολεμήσουμε την βαριεστιμάρα παίζαμε με τον συμμαθητή μου τον Νίκο, το Όνομα – Ζώο – Φυτό – Πράγμα – Επάγγελμα – Χρώμα – Πόλη/Χώρα (το θυμάστε έτσι;), είμαστε στο ζόρικο γράμμα Υ και έχω φτιάξει το εξής Υάκινθος - Ύαινα – Υάκινθος – Υαλοκαθαριστήρας – Υαλοκαθαριστής – Υακινθί (χα) και Υεμένη, τελειώνω και γυρίζω θριαμβευτικά και λέω STOP τελείωσα, τα βάζουμε κάτω και αρχίζει ο καυγάς Υακινθί καλά με δουλεύεις; Καθόλου Υάκινθος είναι το φυτό και Υακινθί το χρώμα που βγαίνει απ’αυτό, πώς λέμε τριανταφυλλί; Ρε άντε από εδώ πέρα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα; Γιατί ρε, χτές η μάνα μου έλεγε να βάψουμε Υακινθί χρώμα την κουζίνα γιατί της αρέσει(δεν πιστεύω το τι έλεγα για να κερδίσω)… γκουχου γκουχου, ακούσαμε και νασου ο ιστορικός από πάνω μας να μας κοιτά αγριεμένος, Λοιπόν αφενός δεν υπάρχει Υακινθί χρώμα και αφετέρου αν απαντήσετε στην ερώτηση μου γλιτώνετε την ωριαία αποβολή, αλλιώς να συνεχίσετε το παιχνίδι έξω είμαστε σύμφωνοι; Μάλιστα λέμε και εμείς μπας και τη σκαπουλάρουμε, Προχτές στην μυθολογία σας είχα αναφέρει και τον Υάκινθο που τόσο φαίνεται ότι αγαπάτε και σας το είχα βάλει για διάβασμα, λοιπόν πέστε μου ποιος ήταν και με ποιο λουλούδι συνδέεται. Τώρα εγώ δεν ήμουν και πολύ μελετηρό παιδάκι, αλλά μπροστά στον Νικόλα ήμουνα φυτό, οπότε το βάρος της ερώτησης έπεσε πάνω μου – φυσικά και δεν είχα διαβάσει την ύλη – Σήμερα την θέλω την απάντηση, Μάλιστα ο Υάκινθος ήταν ε… ένας Αχαιός, ανιψιός του Αγαμέμνονα, σκοτώθηκε στην Τροία και από το αίμα του βγήκε μια ποικιλία τριανταφυλλιάς η Υακινθιά! (τώρα που το θυμάμαι αυτοθαυμάζομαι, μα τι φαντασία είχα), Σιγά μην ονόμασε και την κολοκυθιά… εκείνη την ημέρα μια ακόμη ωριαία αποβολή προστέθηκε στο μητρώο μου.

Στρατός και είμαστε έτοιμοι για στρατηγική, μια κατάσταση που όσοι φαντάροι τη θυμούνται φτύνουν στον κόρφο τους, βλέπεις για να σου κάνει την τιμή ο Μέραρχος, να σε επισκεφθεί για 5 λεπτά, να δει 5 πράγματα, να ρωτήσει 5 ερωτήσεις και να τσακίσει πολύ παραπάνω από 5 μεζέδες, πρέπει να λιώσει το κορμάκι σου στη φασίνα για κανα 5μηνο. Είχαμε και έναν τύπο ονόματι Νώντα ολίγον τι «ακατοίκητο» στο μυαλό, IQ ραδικιού που λέμε, αλλά καρδιά μάλαμα, πώς τα κατάφερνε και έμπλεκε στις πιο απίθανες καταστάσεις και έκανε παροιμιώδεις γκάφες, πραγματικά μυστήριο και φυσικά λόγω βλακείας ήταν στο απυρόβλητο. Τον Δκτη τώρα τον έζωσαν μαύρα φίδια, σου λέει μην πάει και τον ρωτήσει τίποτα ο Στρατηγός και γίνουμε όλοι ρόμπα, οπότε τον βουτάνε και τον χώνουν πίσω από τα στάγερ, αλλά και για να είναι σίγουροι για παν ενδεχόμενο τον ορμηνεύουν, αμα σε ρωτήσει κάτι ο Μέραρχος μη ντραπείς να πείς δεν ξέρω, θα εκτιμήσει την ειλικρίνεια σου τουλάχιστον, κατάλαβες ρε, Μάλιστα κατάλαβα, Αμ δε που κατάλαβε!. Ταρατατζούμ ταρατατζουμ και νασου ο Στρατέγκος με τη αστέρια του τα χρυσά, τη μουστάκα του την μαύρη και τη μούρη του την ξινισμένη, Άνδρες !Προσοχή!!! Δεν τους βλέπω και πολύ σόι κ. Τχη αυτού του λείπει ένα κουμπί και αυτός εκεί είναι αγυάλιστος, δαγκώθηκε ο μαύρος ο ταγματάρχης αλλά τι να κάνει, πάμε να ρωτήσουμε και κανα στρατιώτη να δούμε αν είναι εκπαιδευμένοι τουλάχιστον και φυσικά πάει κατευθείαν στην τρύπα που ήταν ο δόλιος ο Νώντας, Στρατιώτη για πες… Δεν ξέρω κ. Στρατηγέ, τον πρόλαβε Νώντας, άλαλος ο Στρατηγός, για συμφόρηση ο Δκτης, τι δεν ξέρεις παιδί μου αφού δεν ολοκλήρωσα την ερώτηση μου, Δεν ξέρω κ. Στρατηγέ, ο Δκτης μου είπε σε ό,τι με ρωτήσετε να απαντάω ότι δεν ξέρω… σχεδόν τον λυπήθηκα τον Δκτη εκείνη την μέρα.

Τέλος αφήνω την κορυφαία κουφή ερωταπόκριση στην ιστορία του ελληνικού ραδιοφώνου, είμαστε στο 1997 και ο φίλαθλος κόσμος έχει συγκλονιστεί από την είδηση του θανάτου του διεθνή ποδοσφαιριστή Γιώργου Μητσιμπόνα σε τροχαίο. Στα γήπεδα την επομένη είχαμε 1 λεπτού σιγή, μαύρα περιβραχιόνια και στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ ξεκινάει ο σπίκερ να λέει ένα επιμνημόσυνο για τον άνθρωπο και ποδοσφαιριστή Γιώργο Μητσιμπόνα, που τον ήξερε καλά, τελειώνει κάποτε το λόγο του και συγκινημένος απεύθυνε τον ύστατο χαιρετισμό «Ήσουν πολύ μεγάλος παίχτης και θα μας λείψεις. Γεια σου φίλε Γιώργο!», τώρα τι δεν περιμένει κανείς όταν απευθύνει επιμνημόσυνο χαιρετισμό σε θανόντα; Μα φυσικά να λάβει απάντηση! Και όμως «Γειά σου φίλε Κώστα!!!» ακούστηκε η απάντηση από τα ερτζιανά και παρ’τον κάτω τον σπίκερ και τρίβαμε τα αυτιά μας εμείς οι ακροατές, όχι μην πάρετε τον Χαρδαβέλλα τηλέφωνο, δεν απάντησε από το Υπερπέραν ο Γιώργος Μητσιμπόνας, απλά ένας ρεπόρτερ που ήταν στον αγωνιστικό χώρο ο Γιώργος Νιφλής έβαλε τα ακουστικά του και άκουσε μόνο τον τελευταίο χαιρετισμό, τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε και μόνοι σας.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους