Αλλάζουμε τόπους, συνθήματα, τρόπους,

ονόματα, περιγραφές...

Φοράμε ιδέες φευγάτες κι ωραίες

μ’ επώνυμες υπογραφές… 

Χιλιάδες λαμπιόνια για ινδάλματα ψώνια

του ονείρου μας κόπιες κρυφές…

τη βγάζουμε, βλέπεις, με ήρωες τσέπης,

και άλλοθι τις Κυριακές… 

Θ’ αλλάζουμε όψεις, θα φτιάχνουμε απόψεις

με λίγο μεζέ απ’ τα παλιά…

κεριά που θα σβήνεις: «Γεράκος να γίνεις,

γεράκος με άσπρα μαλλιά» 

Κρυφά απ’ τους ανθρώπους θα ψάχνουμε τρόπους

να φύγει αυτός ο λεκές…

με κόλπα στημένα, μ’ αστεία κλεμμένα,

και άλλοθι τις Κυριακές… 

 Τότε, που γίνεσαι εσύ κάποιος άλλος,

και διορίζομαι κι εγώ καλλιτέχνης….

Και βολεμένοι το ξέρουμε   τώρα:

βρωμάω και ζέχνεις…

Κι αν δεν μας κράξει χοντρά η αλήθεια,

κι αν η ψωνάρα μας φτιάξει εγγόνια,

τους εαυτούς μας θα’ χουμε εξαγοράσει

με κάλπικα χρόνια…