Σχόλια

Ο τραγουδιστής που “ανέδειξε” τον Τσιτσάνη, μα αδικήθηκε από την ιστορία

Η "Ωραία Αιγιώτισσα" (παραδοσιακό) σε διασκευή Περδικόπουλου, με τον Περδικόπουλο και τον Στελλάκη Περπινιάδη (1937):                                                                

Το ακορντεόν του διαβόλου - Francisco Rada Batista

Συγχαρητήρια στη Χρυσή για το πολύ ενδιαφέρον άρθρο - παρουσίαση. Λάτρις του ακορντεόν, ακορντεονίστρια και καθηγήτρια του οργάνου, δεν μένει σ'αυτά που έμαθε στα Ωδεία, αλλά ψάχνει, διαβάζει, γράφει. Εδώ μας παρουσιάζει έναν σπουδαίο, αλλά άγνωστο στη χώρα μας -και στη μουσική "βιομηχανία"- ακορντεονίστα.

Δεν ήξερα τίποτε γι αυτόν, όπως και για πολλούς άλλους μεγάλους ακορντεονίστες της Κολομβίας.

Το ακορντεόν, όργανο ζωντανό, φορητό, ρυθμικό, πολυφωνικό, ξεκίνησε από την Ευρώπη και έγινε πολύ δημοφιλές σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, σαν όργανο σόλο ή συνοδευτικό τραγουδιού ή με συνοδεία κιθάρας ή κρουστών.

Άνθρωποι απλοί, φτωχοί, συνηθισμένοι, βρήκαν στο ακορντεόν τρόπο έκφρασης. Αυτοδίδακτοι, χωρίς ιδιαίτερα φωνητικά προσόντα, χωρίς μόρφωση και γνώση της μουσικής θεωρίας και της τεχνικής του οργάνου, πρωτοτύπησαν και δημιούργησαν "σχολές", ρυθμούς και τραγούδια που αγαπήθηκαν και  άνοιξαν δρόμους. 

Τέτοιος ήταν και ο ακορντεονίστας που μας παρουσιάζει το άρθρο. Πολύ ταλαντούχος, αληθινός, αυθεντικός, αυτοδίδακτος, που τραγουδούσε και έπαιζε ιστορίες, βγαλμένες από τη ζωή.

Διάβασα το άρθρο και τη συγκινητική ιστορία του από την αρχή μέχρι το τέλος με αμείωτο ενδιαφέρον και με τα ακουστικά δείγματα και τις φωτογραφίες που παραθέτει είχα μια άμεση "επαφή" με τον μουσικό που παρουσιάζει και τους ήχους της μουσικής του.

Το παραδοσιακό, δημοτικό τραγούδι

Ευχαριστώ για το πολύ ενδιαφέρον και εμπεριστατωμένο σχόλιό σας. Είναι γεγονός ότι το κλαρίνο είναι βασικό όργανο της δημοτικής μας μουσικής και σχεδόν "ταυτόσημο" με αυτήν. Και βέβαια ανήκει στην οικογένεια των αυλών (ευθύαυλος) και ο αυλός ήταν βασικό όργανο της αρχαίας ελληνικής μουσικής. Το κλαρινέτο εμφανίστηκε στην Ευρώπη το 1690, σαν τροποποίηση του γαλλικού chalumeau, που ετυμολογείται από την ελληνική λέξη κάλαμος.

Δεν υπάρχει τεκμηριωμένη ιστορική απάντηση για το πώς εισήχθη στην Ελλάδα. Η θεωρία ότι ήρθε από Τουρκία πράγματι δεν φαίνεται να ευσταθεί. Γεγονός βεβαιωμένο είναι ότι ήδη γύρω στο 1800 υπήρχαν Έλληνες κλαριτζήδες στην Ήπειρο, που έπαιζαν στα σεράγια των πασάδων αλλά και σε ελληνικούς γάμους και γλέντια.

Μια γαλαζοαίματη από το Μεταξουργείο - Δανάη Στρατηγοπούλου (1913-2009)

Eυχαριστούμε Φαίδωνα για το εκτεταμένο άρθρο - αφιέρωμα στη Δανάη. Την πραγματικά  μεγάλη αυτή Ελληνίδα τραγουδίστρια, συγγραφέα, μουσικό, μουσικολόγο, ποιήτρια, αντιστασιακή, αγωνίστρια.

Η γενιά των γονιών μας, η δική μας αλλά και η σημερινή γαλουχήθηκαν με τα αθάνατα τραγούδια "Θα ξανάρθεις", "Ας ερχόσουν για λίγο"...  και τόσα άλλα, που σφράγισε με τη μοναδική και ανεπανάληπτη ερμηνεία της.

Ο Στέφανος Κορκολής μιλά για τη ζωή του

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Για έναν πολύ ταλαντούχο και ασυμβίβαστο καλλιτέχνη, με μεγάλη ευαισθησία και ανησυχίες.

Ο «βασιλιάς του ταγκό» στην Ελλάδα του μεσοπολέμου

Hrysi. Reteos, Sakis Kouroupos, Yannis Yannis, Animista, ευχαριστώ που διαβάσατε ή και σχολιάσατε το άρθρο και χάρηκα που σας άρεσε.

Πρωτοάκουσα τραγούδι του, το "Προσευχή" (Oracion) στη δεκαετία του 50, παιδάκι  σε πανηγύρι χωριού της Μεσσηνίας, όταν μετά τα δημοτικά έπαιζαν "Ευρωπαικά". Η θλιμμένη και αισθαντική μελωδία του,  που την έφερνε στο παράθυρό μου ο νυχτερινός αέρας, με συγκίνησε και μου έμεινε αξέχαστη. Μετά από χρόνια κατάφερα να το παίξω στο ακορντεόν και να το καταγράψω με νότες, δεν ήξερα όμως ποιός ήταν ο συνθέτης. Κάποτε βρήκα στο Μοναστηράκι μόνο το εξώφυλλο της παρτιτούρας, που, όπως και ο δίσκος με τον Πολυμέρη, έγραφε «μουσική  J. BLANCO». Τελικά έμαθα ότι  ο συνθέτης του ήταν ο Eduardo Bianco!

Ο «βασιλιάς του ταγκό» στην Ελλάδα του μεσοπολέμου

Μετά την αντικατάσταση της φωτο, η 1η παράγραφος του 2ουσχολίου (#28768) πρέπει να αγνοηθεί.

Μπασοκίθαρο και ρεμπετοκιθάρα

Στέφανε αν και δεν παίζω κιθάρα, βρήκα ενδιαφέρον το άρθρο για την κιθάρα στο ρεμπέτικο. Είχα ακούσει και διαβάσει πολλά σχετικά, αλλά νομίζω ότι και το άρθρο σου αυτό χρειαζόταν. Μακάρι η λαική κιθάρα, που αποτελεί βασικό μέρος της λαικής μας μουσικής και την έχουν τιμήσει τόσοι δεξιοτέχνες (Χιώτης, Σκαρβέλης, Καρίπης, Δέδες και τόσοι άλλοι)να βρεί την αναγνώριση που της αξίζει.

Ο «βασιλιάς του ταγκό» στην Ελλάδα του μεσοπολέμου

Η φωτο δίπλα (δεξιά) στη φωτο του Bianco στον τίτλο πρέπει να αφαιρεθεί ή να αγνοηθεί, διότι δεν απεικονίζει τον Bianco αλλά άλλο, άσχετο προς το άρθρο πρόσωπο (τον Ολλανδό Malando) και προστέθηκε εκ παραδρομής κατά το editing.

Κάνοντας κλικ στο βέλος, αριστερά του τίτλου του κάθε κομματιού, ο αναγνώστης παραπέμπεται σε αντίστοιχο βιντεάκι στο youtube για να το ακούσει.

Kατασκευάστε έναν «δίσκο για τρανσπόρτο»

Αφού σου αρέσουν και οι χειροτεχνίες, σίγουρα η ευχαρίστηση θα είναι μεγαλύτερη. Καλή επιτυχία λοιπόν!

Για την ερώτησή σου: Διατάσσοντας τις (12) νότες σε κύκλο εξοικονομούμε χώρο, αφού δεν χρειάζεται να τις επαναλαμβάνουμε. Άν ήταν σε ευθεία, θα χρειαζόταν μεγάλο μήκος. Δεν ξέρω ποιός πρωτοσκέφθηκε την ιδέα, έχει βρεί όμως πολλές πρακτικές εφαρμογές, εμπορικές αλλά και ιδιοκατασκευής, που μπορείς να αναζητήσεις στο google σαν transposing wheel.