Σχόλια

avgi: se efxaristo gia to oreo sxolio su astron:) lipame pu argisa na apantiso alla kalio arga para pote. genika omos nomizo oti to kimeno mu den ine apesiodo3o alla antitheta mesa apo afto vgeni poso aparetito ine kai merikes fores i melagxolia gia na anadixtun oi omorfes stigmes:) pantos ine kati to opio ithela na mirasto mazi sas k pragmati elpizo na 3anasinantiso afta mu ta logia sto mellon:)

falimento: Είδα στη τηλεόραση τον Θέμη Ανδρεάδη στην εκπομπή της Ρίκας Βαγιάνη, ένα μεσημέρι και άκουσα μερικά του τραγούδια.. Να σας πώ δεν τον είχα ξαναδεί αλλά απ το άρθρο του jorge θυμήθηκα αυτά τα τραγούδια..

Είναι πολύ θετικό που τέτοιοι θαμμένοι καλλιτέχνες αναβιώνουν και επικροτώ και στηρίζω κάθε τι το οποίο ανθίσταται στην εμπορευματοποίηση της τέχνης..

Για αυτό και θεωρώ τη προσπάθεια ανάδειξης τέτοιων ξεχασμένων καλλιτεχνών πολύ σημαντική..
Μπράβο στη δισκογραφική εταιρία και στον jorge για το άρθρο του..

jorge: Εγώ χαίρομαι που επιτέλους ο Σωκράτης Μάλαμας αποκτά οντότητα και στο δικό μας site. Η αλήθεια είναι οτι τον έχουμε παραμελήσει, κυρίως στην ενότητα με τις παρτιτούρες, όπου έχουμε ελάχιστες δικές του. (όποιος μπορεί ας στείλει)

Στους Συνδέσμους υπάρχουν links προς διάφορα sites που έχουν φτιαχτεί για τον Σωκράτη.

yiannisyiannis: Πολύ ωραίο, πλήρες και κατατοπιστικό όπως πάντα το άρθρο σου Γιώργο. Τελικά, η ικανότητα των δισκογραφικών εταιρειών, να ανακαλύπτουν τα νέα ταλέντα, είναι παροιμιώδης. Δεν ήξερα ότι αρχικά είχαν απορρίψει και το Μάλαμα!!! Βέβαια θα μου πεις ότι, εδώ αρχικά είχαν απορρίψει τον Elvis Presley, ο Μάλαμας θα γλίτωνε;

istoxastis: Τι συνειρμός κι αυτός… απ’ τον Ακάθιστο Ύμνο στη Φραγκοσυριαννή!
Μπράβο σου, yiannisyiannis, για το ύφος αλλά και το ήθος της γραφής σου. Αλήθεια, πόσο πιο γνήσια μπορεί γίνει σήμερα η Ελληνικότητας μας, αν κάθε νεογέννητο Ελληνόπουλο κουβαλά –όχι σαν γράμμα κλειστό- γνώση και εμπειρία, την Παράδοση της καθ’ ημάς Ανατολής, σ’ όλες της τις εκδηλώσεις, (κοινωνική συμπεριφορά, κουλτούρα κλπ), για να την εξελίσσει, την ζήσει και αναδείξει τον πλούτο της!

santourman: Καταρχήν να συγχαρώ τον φίλο μας Yiannisyiannis για το πολύ ενδιαφέρον κείμενο, και από την άλλη να τον ευχαριστήσω γιατί μου έδωσε την αφορμή να ξεσκονίσω λίγο τα "κιτάπια" μου και να φρεσκάρω τις γνώσεις μου περί του θέματος, αλλά και να προσθέσω κι εγώ το δικό μου στίγμα.
Πραγματικά είναι λυπηρό να θεωρείται πως η παραδοσιακή και η βυζαντινή μουσική (που αποτελούν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ μουσική) προέρχονται από την τούρκικη. Οι Τούρκοι, διωγμένοι από τους Μογγόλους, εμφανίζονται στη "γειτονιά" μας τον 13ο αιώνα. Με τα 400 χρόνια σκλαβιάς, πήραν από την ελληνική μουσική και έφτιαξαν (και ανέπτυξαν) τη δική τους. Πήραν τα δικά μας όργανα όπως το ψαλτήριο (κανονάκι), τον ταμπουρά κλπ και τα κατέστησαν βασικά όργανα στις δικές τους ορχήστρες. Και η αλήθεια είναι ότι σ'αυτό το σημείο
προχώρησαν περισσότερο από εμάς. Μπορούμε επομένως εδώ να ισχυριστούμε το ακριβώς αντίθετο: Η αρχική πηγή της τούρκικης μουσικής
είναι η αρχαιοελληνική.
Φίλε Γιάννη περιμένουμε κι άλλα ανάλογα θέματα!

anzelina: Εννοείται, καμμία σχέσι.
Ξέρουν ότι έχουν χάσει το παιγνίδι πλέον με τα
ψευτοείδωλα πού δημιούργησαν, Τζώρτζ.
Κατάλαβαν ότι ο κόσμος ξύπνησε.(επιτέλους)
Οι στάρ τους δεν πουλάνε πιά.
Το πανηγυράκι τους έφτασε στο τέλος του!

yiannisyiannis: Αγαπητοί φίλοι, σας ευχαριστώ που συμμερίζεστε την αγωνία μου και συμφωνείτε για την ανάγκη να αντλήσουμε στοιχεία, από τον αστέρευτο πλούτο της μουσικής μας παράδοσης. Χρησιμοποιώντας μια αγαπημένη έκφραση του μακαριστού γέροντος Παϊσίου, ας ενώσουμε όλοι τις ευχές και τις δυνάμεις μας, έτσι ώστε η μουσική και οι μουσικοί σήμερα, «....να γυρίσουν το κουμπί σε άλλη συχνότητα». Ας ξεκολλήσουμε λοιπόν λιγάκι από τα τετριμμένα κι ας βάλουμε πλώρη για να ταξιδέψουμε σε άλλους ήχους, μαγικούς κι ονειρεμένους.

gate: Γιάννη είναι πολλή μεγάλη η χαρά μου, που διάβασα αυτό το άρθρο σου. Κι αν μου κάνει, πάνω απ' όλα, εντυπωση κάτι, πέραν από το κατανοητό και το ευκολοδιάβαστο που ανέφεραν και τα παιδιά, είναι ο συνειρμός.... το ότι το άκουσμα δηλαδή του "τη υπερμάχω" σου γέννησε τόσες σκέψεις. Μακάρι να σκέφτονταν οι μουσικοί μας σήμερα, όπως εσύ. Λίγοι είναι εκείνοι που ασχολουνται με τα μικρότονα, τις βυζαντινές μας κλίμακες και τον πλούτο των ακουσμάτων της παράδοσής μας, είτε γιατί τους περισσότερους τους δυσκολεύουν όλ' αυτά, είτε γιατί οι περισσότεροι πλήττονται από αυτήν τη δυτικολαγνεία. Και είναι ακόμη πιο λίγοι όσοι μπορούν να σκέφτονται ακόμα όπως εσύ.
Υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί στις μέρες μας, στο χώρο της παράδοσης που αναδεικνύουν αυτούς τους δρόμους, που παίζουν απίστευτα ταξίμια και εφευρίσκουν τις πιο ευρηματικές εισαγωγές. Τους ακούσαμε ποτέ να προβάλλονται από τα μέσα, τα ραδιόφωνα ή τις τηλεοράσεις; Ακούσαμε ποτέ για τον Σωκράτη Σινόπουλο, τον Αλέξανδρο Αρκαδόπουλο, τον Νίκο Μέρμυγκα, τον Πάνο Δημητρακόπουλο ή τον Κώστα Μερετάκη; όλοι τους εξαιρετικοί και νέοι σε ηλικία μουσικοί (από 20 ως 26 ετών), που δημιουργούν απίστευτη μουσική...

Και δεν είναι ασφαλώς μόνο ο πλάγιος του τετάρτου που έχει μείνει στα αζήτητα από το σημερινό ρεπερτόριό μας, είναι και άλλοι ήχοι που έχουν την ίδια μοίρα, όπως ο παθητικός πρώτος (ή σαμπάχ), που δυστυχώς ακόμα και οι σχολές βυζαντινής μουσικής δεν τον διδάσκουν, στην έκταση που θα έπρεπε (για να κατανοήσετε περίπου τα διαστήματα του σαμπάχ, θυμηθείτε το γνωστό ρεμπέτικο τραγούδι "παξιμαδοκλέφτρα") ή ο βαρύς διατονικός, ίσως ο ωραιότερος ήχος, για μένα, που δεν τον συναντάμε παρά σε ελάχιστα παραδοσιακά τραγούδια (τα περισσότερα εκ των οποίων τα έχει γράψει εξ ολοκλήρου ο Χρόνης Αηδονίδης) και σε βυζαντινά μέλη ασφαλώς.
Γιάννη σε ευχαριστώ για όσα έγραψες και σε παρακαλώ να γράψεις κι άλλα, γιατί έσυ έχεις να πεις πολλα...!

rapsodos: Πολλά συγχαρητήρια Γιάννη για το άρθρο σου. Απόλυτα κατατοπιστικό και ενδιαφέρον. Καθόλου κουραστικό και πάντα επίκαιρο. Όντως, κάποτε θα πρέπει να αχοληθούμε με τον πλούτο της μουσικής, τον πραγματικό πλούτο και όχι με φθηνές απομιμήσεις. Εύχομαι να διαβαστεί απο πολλούς γιατί αξίζει και γιατί όλοι κερδίζουν απο την ανάγνωσή του.
Και πάλι συγχαρητήρια