Για τον
αντιδασικό νόμο 3208/2003
Ο νόμος αυτός αφήνει «παραθυράκια» για καταπατήσεις και περαιτέρω υποβάθμιση. Και αυτό γιατί επιτρέπει τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμά-των δασικών εκτάσεων.
Το 2001 με τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 24 που προώθησε το ΠΑΣΟΚ άλλαξε ο ορισμός του δάσους και των δασικών εκτάσεων. Δόθηκε το δικαίωμα να νομιμοποιηθούν όλοι οι οικισμοί και οι εκτός σχεδίου παράνομες οικοδομήσεις, παρέχεται το δικαίωμα στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς να χτίσουν ή να νομιμοποιήσουν όσα έχουν χτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις.
Με το Νόμο 3208/2003 (που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει η ΝΔ) και ο οποίος συντάχτηκε κατ' επιταγήν της συνταγματικής αυτής αναθεώρησης του άρθρου 24, οδηγούνται, όπως υπολογίζουν οι δασολόγοι, σε αποχαρακτηρισμό εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων.
Με τη νέα αναθεώρηση του άρθρου 24, σε συνδυασμό με το άρθρο 117, του Συντάγματος, που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ, γενικεύεται και διευκολύνεται ο αποχαρακτηρισμός δασών και δασικών εκτάσεων.
Επίσης, δημιουργείται και η δέσμευση για το χαρακτήρα των κληροτεμαχίων, κοινόχρηστων-διαθέσιμων και εξαιρεθεισών εκτάσεων. Για τις εκτάσεις αυτές ισχύει ο χαρακτηρισμός που δόθηκε από τις επιτροπές απαλλοτριώσεων και τις επιτροπές οριστικών διανομών οι οποίες λειτουργούσαν στις τότε κοινωνικοοικονομικές συνθήκες οπότε τα δεδομένα ήσαν διαφορετικά. Εξαίρεση αποτελούν οι εκτάσεις που κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καλύπτονται από τα είδη της παρ.1 άρθρου 15 ν. 1734/87 και αυτά είναι τα είδη δρυς, πεύκη, οξιά, ελάτη, πλάτανος, σκλήθρο και καστανιά. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Δηλαδή, τα αείφυλλα πλατύφυλλα, που κατέχουν τεράστιες εκτάσεις στην ελληνική επιφάνεια, είναι εκτός προστασίας.
Είναι φανερό ότι με το νέο νόμο όπως και με τους προηγούμενους (Ν 998/79) το Δημόσιο θέλει να φύγει από τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από το άρθρο 24 του Συντάγματος και το οποίο όπως χαρακτηριστικά αναφέρει "η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του κάθε ενός" και προβλέπει ιδιαίτερα κατασταλτικά ή προληπτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας: απαγορεύει την αλλαγή χρήσης του εκτός αν επιβάλλει το "δημόσιο συμφέρον". Εδώ, βέβαια, άφησε τεράστιο παράθυρο στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία για να παίξει τα διάφορα - πολιτικά ή οικονομικά - παιγνίδια της.
Όλες οι παραπάνω ρυθμίσεις είναι στη λογική να εισέλθουν και αυτές οι περιοχές, οι οποίες σημειωτέων αποτελούν κατά κανόνα φιλέτα, σε άλλου είδους διαχείριση δηλαδή οικοπεδοποίηση. Στις εκτάσεις που προσδιορίζονται με το Ν. 3208/2003, και που αποδέχτηκε πλήρως η ΝΔ, περιλαμβάνονται σχεδόν όλες οι παραλίες και τεράστιος αριθμός εκτάσεων στο εσωτερικό της νότιας Ελλάδας, αλλά και γύρω από τις μεγάλες πόλεις και οικισμούς.
Από την Ε. Ε. και το μεγάλο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο, έχουν καθοριστεί για τον Ελλαδικό χώρο ποιοι οικονομικοί τομείς πρέπει να αναπτυχθούν. Ο τουρισμός φαίνεται ότι αποτελεί πρώτη προτεραιότητα. Η πλήρης τσιμεντοποίηση πληθώρα δασικών εκτάσεων έχει πλέον συντελεσθεί με διάφορους τρόπους όλα τα προηγούμενα χρόνια με το κλείσιμο του ματιού από μέρους του κράτους αλλά και με τη συμμετοχή συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων που νέμονταν και νέμονται πάντα αυτές τις περιοχές.
Η ανάπτυξη την οποία, όμως, προωθούν - η μετατροπή του ελλαδικού χώρου σε ένα απέραντο οικόπεδο - βρίσκει συνεχώς μπροστά της ανυπέρβλητα εμπόδια. Δεν μπορούν να προχωρήσουν εύκολα τα έργα υποδομής που απαιτούνται όπως δρόμοι, χώροι υγειονομικής ταφής απορριμμάτων, πάρκα, σχολεία κ.λπ. Οι αντιδράσεις είναι συχνά μεγάλες ενώ οι αποζημιώσεις που χρειάζονται δεν υπάρχουν και αυτός είναι ένας επί πλέον λόγος που τα έργα δεν προχωρούν. Δεν είναι, βέβαια, τυχαία και η ανυπαρξία χωροταξικού σχεδίου.
Να επισημάνουμε ότι πέραν των διεθνών υποχρεώσεων που αφορούν την μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακος, το ελληνικό κράτος δεν παίρνει κανένα μέτρο προς την κατεύθυνση της μερικής έστω δέσμευσης του. Με τους νόμους που ανά τακτά χρονικά διαστήματα συντάσσει αποδεσμεύει (οικοπεδοποιεί) τεράστιες δασικές εκτάσεις, όπως με το Ν 998/79 που αποδεσμεύτηκαν 10.000.000 στρέμματα οι περισσότερες των οποίων είναι στην Θεσσαλία. Κανείς δεν γνωρίζει σήμερα ποιος νέμεται αυτές τις εκτάσεις. Με το Ν 3208/2003 επιχειρείται τώρα να φύγουν από τον έλεγχο του Δημοσίου άλλα 35.000.000 προς εξυπηρετήσει συγκεκριμένων οικονομικών στρωμάτων. Αλλά το κράτος ούτε και τα προσχήματα δεν κρατάει. Τα στρέμματα που αναδασώνονται έχουν κατέβει στα 10.000 ετησίως, κάτι που δείχνει εκτός των άλλων ότι αδιαφορεί για το μέλλον του τόπου και την υγεία των κατοίκων.
Δήλωση του κ.Σουφλιά αφού υπέγραψε και την αναθεώρηση του άρθρου 24 του συντάγματος που αναφέρουμε πιο πάνω. «Εξήγησα ότι η οριοθέτηση δασών και δασικών εκτάσεων, αυτό που κάνουμε, δεν είναι σύνταξη δασικών χαρτών. Είναι ένα υπόβαθρο, μια πρόδρομη εργασία, η οποία θα βοηθήσει στη σύνταξη των δασικών χαρτών».
ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ
Και όλα αυτά γιατί;
Στο έλεος του... χάους έχει παραδοθεί ο δασικός πλούτος της χώρας από τον Δεκέμβριο του 2003, οπότε τέθηκε εν ισχύι - παρά τις αντιδράσεις επιστημόνων, νομικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων - ο νέος δασικός νόμος. H έγγραφη εντολή της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης προς τις υπηρεσίες της είναι η εφαρμογή του νόμου, τον οποίο η Νέα Δημοκρατία απέρριπτε ως αντιπολίτευση.
Τότε την απέρριπτε. Τώρα.......
[/b]
ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26/9/2004
Μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Σ. Τσιτουρίδης ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να γίνει αλλαγή του δασικού νόμου, ότι εφαρμόζεται και καταγράφονται τα όποια προβλήματα προκύπτουν. Νωρίτερα, στις 27 Μαΐου 2004, ο νυν υπουργός κ. Ευ. Μπασιάκος είχε στείλει ως αρμόδιος υφυπουργός έγγραφο προς τις περιφερειακές δασικές υπηρεσίες με εντολή «να διεκπεραιώνουν τα αιτήματα των πολιτών για την εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας άμεσα, εντός των προθεσμιών που προβλέπονται και στα πλαίσια των υπαρχουσών διατάξεων». Μάλιστα, η εντολή εδόθη, όπως διευκρίνιζε στην ίδια εγκύκλιο, «επειδή καθημερινά πολλοί πολίτες παραπονούνται ότι ορισμένες περιφερειακές δασικές υπηρεσίες καθυστερούν αδικαιολόγητα».
Ωστόσο με δεδομένη τη μεταστροφή στην αντιμετώπιση του νόμου - για το αντιπολιτευτικό θεαθήναι ήταν, ως φαίνεται, οι κορώνες αντίθεσης προς τον νόμο τότε που ψηφιζόταν - το υπουργείο καλλιέργησε την αδράνεια... H εγκύκλιος, που ως είθισται εκδίδεται με διευκρινίσεις και ερμηνευτικές διατυπώσεις, ουδέποτε έφθασε στις διευθύνσεις δασών και στα δασαρχεία, με αποτέλεσμα οι δασικοί να εφαρμόζουν τον νόμο κατά το δοκούν. «Είναι τραγελαφικό», όπως μας έλεγε υπάλληλος του υπουργείου, «στον ίδιο νομό, διαφορετικά δασαρχεία να κρίνουν πράξεις χαρακτηρισμού με διαφορετικά κριτήρια». Μάλιστα, δύο σχέδια εγκυκλίου τα οποία είναι έτοιμα έχουν μείνει εδώ και καιρό σε... νιρβάνα στο συρτάρι του γραφείου του υφυπουργού.
Ετσι, τα ερωτήματα πέφτουν «βροχή» από τις δασικές υπηρεσίες στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου για διευκρινίσεις σε σημεία του νόμου 3208/2003, όπως:
* η έννοια του δάσους και της δασικής έκτασης κατά το άρθρο 1 περί ορισμού τους, τα 3 στρέμματα για τον χαρακτηρισμό μιας έκτασης δασικής σε συνδυασμό με την αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση του φυσικού τοπίου ως ενιαίου συνόλου,
* το άρθρο 12 για τους δασωθέντες αγρούς - ποιο είναι το αρμόδιο όργανο για την πιστοποίηση ότι ανήκει στην περίπτωση του άρθρου 12 η συγκεκριμένη έκταση, ποιες είναι οι διαδικασίες, ποιοι θεωρούνται τίτλοι πριν από το 1946, και
* το άρθρο 17 περί παραχωρητηρίων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ορισμένα ερωτήματα οι υπηρεσίες του υπουργείου μη μπορώντας να δώσουν σαφείς απαντήσεις έσπευδαν να ζητήσουν τη συνδρομή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, αλλά τα έγγραφα - ερωτήματα δεν είχαν φθάσει εκεί, γιατί «κολλούσαν» στη διαδρομή της επόμενης τελικής υπογραφής... Προφανώς επειδή δεν είχε ληφθεί πολιτική απόφαση για την εφαρμογή, η κατάργησή του δεν προωθούνταν.
Πάντως υπήρξε πρόταση σε υπηρεσιακό επίπεδο στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για κατάργηση του άρθρου 1 με επαναφορά όσων ίσχυαν πριν. Την άποψη αυτή εξέφρασε, επίσης, πρόσφατα και η Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ). «Δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο με την τακτική του κ. Γ. Σουφλιά, υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, σχετικά με άρθρα του νόμου για τα αυθαίρετα, η εφαρμογή των οποίων ανεστάλη;» αναρωτιούνται πολλοί στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ
H κρισιμότητα της απόφασης του ΣτΕ
Οι προσφυγές στο ΣτΕ με στόχο τον παροπλισμό και εν τέλει την ακύρωση των νέων κριτηρίων για τον ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης δεν είναι άνευ σημασίας. Είναι ενδεικτικό ότι πρόσφατα διαγράφηκε από το πινάκιο του E' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας η αίτηση ακυρώσεως που είχε καταθέσει η ΠΕΔΔΥ κατά απόφασης του πρώην υφυπουργού κ. Φ. Χατζημιχάλη, η οποία ζητούσε την εφαρμογή διατάξεων του πρόσφατου δασικού νόμου. «Λόγω μείζονος σπουδαιότητος», όπως ανέφερε ο πρόεδρος του ΣτΕ κ. Χρ. Γεραρής σε έγγραφο απόφασής του (1614/2004) που επιδόθηκε στην ΠΕΔΔΥ στις 13.9.2004, η υπόθεση θα συζητηθεί - αντί στο E' Τμήμα - στην Ολομέλεια του ΣτΕ στις 4 Φεβρουαρίου του 2005.
Τι όριζε όμως η διοικητική πράξη κατά της οποίας είχε προσφύγει στο ΣτΕ η ΠΕΔΔΥ με αίτηση αναστολής εκτέλεσης (ασφαλιστικά μέτρα) και ακύρωσης - αντίστοιχη προσφυγή είχε γίνει και από το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΓΕΩΤΕΕ); Οτι οι αρμόδιες δασικές αρχές πρέπει να επανελέγξουν άμεσα τους ως τώρα καταρτισθέντες δασικούς χάρτες και να τους προσαρμόσουν αναδρομικά στις νέες διατάξεις του πρόσφατου δασικού νόμου.
Το σκεπτικό με το οποίο ζητείται η ακύρωση αναφέρει ότι η υπουργική απόφαση στο πλαίσιο του νόμου 3208/2003 είναι αντίθετη προς τις διατάξεις του Συντάγματος, καθώς αφήνει εκτός δασοπροστασίας δάση και δασικές εκτάσεις επί βλάβη του δημοσίου συμφέροντος. Και αυτό γιατί με βάση τον δασικό νόμο, θα πρέπει να απαλειφθούν από τους δασικούς χάρτες οι εκτάσεις οι οποίες έχουν δασοκάλυψη κάτω του 25% (συγκόμωση) - ως τώρα ίσχυε 15% και κάτω -, εκείνες που καλύπτονται από δασικά είδη αλλά έχουν εμβαδόν μικρότερο των 3 στρεμμάτων κ.ά.
H κρισιμότητα της απόφασης του ΣτΕ για την υπόθεση είναι προφανής, αφού αν το ΣτΕ κρίνει ότι δεν πρέπει να διορθωθούν οι δασικοί χάρτες, τότε θα σημαίνει ότι δεν αποδέχεται τη λογική του άρθρου 1 του δασικού νόμου περί ορισμού δασών και δασικών εκτάσεων. Και επομένως ο νόμος καθίσταται ανίσχυρος. Ο «δασο-νόμος», όπως εξαρχής είχαν επισημάνει νομικοί και ειδικοί της δασικής επιστήμης, είχε προδιαγεγραμμένη την πορεία αμφισβήτησης της συνταγματικότητάς του, λόγω της διεύρυνσης (λάστιχο, το είπαν αλλιώς) του ορισμού της έννοιας του δάσους με... εκπτώσεις σε βάρος του δασικού πλούτου (μείωση δασικού χώρου), με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Ας αποφασίσει η κυβέρνηση
ΝΙΚΟΣ ΧΛΥΚΑΣ Δασολόγος - Περιβαλλοντολόγος και πρόεδρος του Πανελλαδικού Συνδέσμου Μελετητών Γεωτεχνικών
«Ο νέος νόμος που αφορά την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων της χώρας μετράει ήδη 8 μήνες από την ψήφισή του (την άποψή μας την έχουμε εκφράσει πολλές φορές). Αυτό που διαπιστώνουμε σήμερα είναι η ελλιπής εφαρμογή του από τις δασικές υπηρεσίες. Είναι απαραίτητο να ληφθούν κάποιες πολιτικές αποφάσεις για να μπορέσει να λειτουργήσει η διοίκηση (Δασική Υπηρεσία). Αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι ο νόμος είναι σωστός, πρέπει άμεσα να προβεί στην έκδοση της ερμηνευτικής εγκυκλίου και να απαντήσει στα ερωτήματα των υπηρεσιών ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει η Δασική Υπηρεσία με τους ίδιους κανόνες πανελλαδικά. Αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός και δασοκτόνος, πρέπει να σταματήσει την εφαρμογή του και να λάβει τις αποφάσεις της.
Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση και να έχουμε αποσπασματικές αντιμετωπίσεις, σύμφωνα με την ερμηνεία του νόμου που δίδει ο εκάστοτε δασάρχης, διότι θα φθάσουμε σε ένα σημείο όπου θα έχουμε πράξεις της διοίκησης τριών ταχυτήτων. Π.χ.:
* Πράξη χαρακτηρισμού πριν από την ψήφιση του νόμου.
* Πράξη χαρακτηρισμού μετά την ψήφιση του νόμου, όπως ήθελε ερμηνεύσει ο κάθε δασάρχης.
* Πράξη χαρακτηρισμού μετά την απόφαση του ΣτΕ.
Αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε διαφορετικά δεδομένα για την ίδια διαδικασία με τα οποία θα πρέπει να αποφασίσουν οι Επιτροπές Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων, δηλαδή χάος. Απαιτείται λοιπόν άμεσα πολιτική βούληση, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση, για να μπορέσει να λειτουργήσει ενιαία η διοίκηση (Δασική Υπηρεσία)».
Να σταματήσει η παροχολογία
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ καθηγητής Δασικής Πολιτικής του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος στο ΑΠΘ
«Οι ειδικοί σε ζητήματα της δασικής επιστήμης είχαμε προειδοποιήσει ότι πάσχει ο δασικός νόμος, ο οποίος δημιουργεί σύγχυση επί σκοπό, ενώ έχει αντισυνταγματικές διατάξεις ιδιαίτερα όσον αφορά τον ορισμό της έννοιας του δάσους και της δασικής έκτασης. Είναι πλέον νόμος του κράτους, αν και αντέδρασαν όλοι οι οικολογικοί φορείς, οι επιστήμονες και η αντιπολίτευση τότε που ψηφιζόταν. Κατηγοριοποίηση δασών και υποδιαιρέσεις δεν μπορεί να γίνουν, αφού ο δασικός χώρος είναι ενιαίος και αδιάσπαστος. Αποτέλεσμα; Αποδυνάμωση της δασικής προστασίας, ποσοστό δάσωσης 10% για να χαρακτηριστεί μια περιοχή δασική - όταν στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχει τεθεί το 15% -, απεμπόληση του τεκμηρίου υπέρ του Δημοσίου, αντί να διατηρηθεί ως υποχρεωτική η απόδειξη του εμπράγματου δικαιώματος από τα νομικά ή φυσικά πρόσωπα που διεκδικούν εκτάσεις του Δημοσίου. Αναμένουμε τις αποφάσεις του ΣτΕ. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να γίνουν νομοθετικές αλλαγές, να σταματήσει η παροχολογία εις βάρος των δασικών εκτάσεων και του δημοσίου συμφέροντος. Προτεραιότητα αποτελεί η σύνταξη δασολογίου και κτηματολογίου. Με τον πρόσφατο δασικό νόμο το έργο σύνταξης των δασικών χαρτών αλλά και τα χρήματα που δόθηκαν γι' αυτό πάνε χαμένα...».
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
1 Ιουλίου 2007 ΠΑΡΝΗΘΑ: ΜΗ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΙΜΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΚΟ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΤΟΥ ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟΥ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΡΙΤΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2007, ΩΡΑ 7 μμ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Η ανάλγητη κυβέρνηση της ΝΔ είναι ο ηθικός αυτουργός της καταστροφής, αν όχι και ο εμπρηστής του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. Στα 3,5 χρόνια της θητείας της προετοίμασε τις πυρκαγιές στο θεσμικό και ιδεολογικό έδαφος που έστρωσε το ΠΑΣΟΚ διατηρώντας τον νόμο 3208/2003 επιχειρώντας να αναθεωρήσει το άρθρο 24 του Συντάγματος επιχειρώντας να νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα στα δάση με την πρόσφατη τροπολογία που έπειτα από κατακραυγή την απέσυρε παραπέμποντας τους δασικούς χάρτες στις καλένδες δίδοντας δικαίωμα δόμησης σε συνεταιρισμούς, καζίνο και Εκκλησία αγνοώντας τη μελέτη προστασίας της Πάρνηθας του Οργανισμού Αθήνας (2003) αποσυντονίζοντας, αποψιλώνοντας από ανθρώπινο δυναμικό και διαλύοντας τις αρμόδιες υπηρεσίες Το Λεκανοπέδιο Αττικής είναι σήμερα μια πόλη βαριά τραυματισμένη οικολογικά και ανοχύρωτη στη ρύπανση, τους καύσωνες και τις πλημμύρες. Ζητάμε τώρα: Θεσμική θωράκιση της προστασίας των δασών, αναδάσωση, πυροπροστασία Κανένα τετραγωνικό μέτρο μπετόν στους δασικούς, τους περιαστικούς και τους αστικούς δημόσιους ελεύθερους χώρους. Ας μην πιστεύουν ότι θα ξεχάσουμε! Όσοι σπέρνουν θάνατο θα θερίσουν θύελλες!
Η σημερινή πορεία ήταν αρκετά δυναμική με πάρα πολύ ανένταχτο κόσμο. Ελπίζω η πορεία της Κυριακής 8 Ιουλίου να μην "καπελωθεί" απο κομματόσκυλα, και "γκρούπες" ......κ.λ.π.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 04-07-2007 05:38 ]
Οσο φιλε για την προταση σου, την βρισκω εξαιρετικη. 
