Τραγούδια για τον θάνατο

Ο ταχυδρόμος πέθανε

...ήταν παιδί στα δεκαεφτά
που τώρα έχει πετάξει
ποιος θα σου φέρει αγάπη μου
το γράμμα που ’χα τάξει

και σαν πουλί που πέταξε
η πικραμένη του ζωή,
πέταξε πάει και τού ’φυγε
η δροσερή πνοή

Ποιος θα σου δώσει αγάπη μου
το τελευταίο φιλί μου

Ο ταχυδρόμος πέθανε στα δεκαεφτά του χρόνια
κι ήταν αυτός η αγάπη μου,
η κουρασμένη του σκιά τώρα πετά στα κλώνια,
φέρνει δροσιά στ’ αηδόνια

Ποιος θα σου δείξει αγάπη μου
πού'ναι του ονείρου ο δρόμος
αφού πεθάναμε μαζί εγώ κι ο ταχυδρόμος

Μάνος Χατζιδάκις

LED ZEPPELIN - IN MY TIME OF DYING
In my time of dying, want nobody to mourn
All I want for you to do is take my body home

Well, well, well, so I can die easy

Jesus, gonna make up my dyin' bed.
Meet me, Jesus, meet me. Meet me in the middle of the air
If my wings should fail me, Lord. Please meet me with another pair

Well, well, well, so I can die easy
Jesus, gonna make up.. somebody, somebody...
Jesus gonna make up... Jesus gonna make you my dyin' bed

Oh, Saint Peter, i command to live... Won't you let me in
I never did no harm. I never did no wrong

Oh, Gabriel, let me blow your horn. Let me blow your horn
Oh, I never did, did no harm.

I've only been this young once. I never thought I'd do anybody no wrong
No, not once.

Oh, I did somebody some good. Somebody some good...
Oh, did somebody some good. I must have did somebody some good...
Oh, I believe I did

I see the smiling faces
I know I must have left some traces

And I see them in the streets
And I see them in the field
And I hear them shouting under my feet
And I know it's got to be real
Oh, Lord, deliver me
All the wrong I've done
You can deliver me, Lord
I only wanted to have some fun.

Hear the angels marchin', hear the' marchin', hear them marchin',
hear them marchin', the' marchin'

Oh my Jesus...

Oh, don't you make it my dyin', dyin', dyin'...cough

και
IN THE WOODS - Mourning the death of Aase










[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Vangelis86 στις 13-05-2006 14:57 ]

Φίλε, τώρα που σε βρήκα λίγο στάσου
πριν να φύγεις θέλω κάτι να σου πω
Βλέπεις, κλαίω, με παράπονο φωνάζω
πάει, χάθηκε ό,τι είχα στη ζωή
Είχα μια μικρή που λάτρευα στ’ αλήθεια
μα την ζήλεψε ο χάρος ο σκληρός.
Στην ψυχή πληγή και φίδι στην καρδιά μου
λυγμοί μου τραντάζουν το κορμί

Την πληγή δεν μπορώ να σταματήσω
Μια ελπίδα έχω μόνο τη στερνή
Να φωνάξω μ’ όση δύναμη μου μένει
Ω, Θεέ, κοίτα λίγο χαμηλά.

Ήταν όμορφη, όμορφη, γλυκιά όπως πάντα
μα χλωμή με τη χλομάδα της νεκρής
Ας μου έβγαιναν καλύτερα τα μάτια,
τι να βλέπω, τι να βλέπω τώρα που έφυγε αυτή;

Ό,τι απόμεινε από μένα φίλε, κλάψε
μες στους τάφους σαν τρελός θα τριγυρνώ.
Τ’ όνομά της στα συντρίμμια να φωνάζω
Έτσι μόνο μαύρο τέλος θα με βρεί.

Την πληγή δεν μπορώ να σταματήσω
Μια ελπίδα έχω μόνο τη στερνή
Να φωνάξω μ’ όση δύναμη μου μένει
Ω, Θεέ, κοίτα λίγο χαμηλά



Charms - Διωγμός





[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ge01415 στις 13-05-2006 05:32 ]

Έβαλε ο Θεός σημάδι - Νίκος Ξυλούρης

Μουσική: Στ. Ξαρχάκος
Στίχοι: Ν. Γκάτσος

Έβαλε ο Θεός σημάδι
παλικάρι στα Σφακιά
κι ο πατέρας του στον Άδη
άκουσε μια τουφεκιά

Της γενιάς μου βασιλιά
μην κατέβεις τα σκαλιά
πιες αθάνατο νερό
να νικήσεις τον καιρό

Έβαλε ο Θεός σημάδι
παλικάρι στα Σφακιά
κι η μανούλα του στον Άδη
τράβηξε μια χαρακιά

Της καρδιάς μου βασιλιά
με τον ήλιο στα μαλλιά
μην περνάς τη χαρακιά
η ζωή είναι πιο γλυκιά...

Μάνα μου και Παναγιά

Ο ήλιος ήσουν κι η αυγή
της νύχτας το φεγγάρι
της μάνας μου ήσουν η ευχή
της Παναγιάς η χάρη

Έφυγες και κλαίει ο άνεμος το κύμα
κλαίνε τ' άστρα κι η νυχτιά
κλαίει κι η μάνα μου στο μνήμα
κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά

Στον πυρετό ήσουνα δροσιά
κερί μες στο σκοτάδι
άστρο στην κοσμοχαλασιά
βασιλικός στον Άδη

Έφυγες και κλαίει ο άνεμος το κύμα
κλαίνε τ' άστρα κι η νυχτιά
κλαίει κι η μάνα μου στο μνήμα
κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά

Μίκης Θεοδωράκης / Τάσος Λειβαδίτης

Δικαίωση

Τότε θα’ναι αργά θα παίρνουμε το δρόμο
Η παρουσία μου κάπως θα βαραίνει
Πρώτη φορά σε τέσσερων τον ώμο
Πρώτη φορά σε τέσσερων τον ώμο

Υστερα και του βίου μου τη προσπάθεια αμοίβοντας
Το φτυάρι θα με ραίνει ωραία ωραία
Με χώμα και με αγκάθια ωραία ωραία
Με χώμα και με αγκάθια ωραία ωραία

Ποίηση : Kaρυωτάκης
Α’ βραβείο τραγουδιού
Ηδύλη Τσαλίκη – Αγώνες Τραγουδιού Κέρκυρα 1981
Ενορχήστρωση : Μάνος Χατζηδάκις

Join Me In Death (Early Version) - HIM

We Are So Young
Our Lives Have Just Begun
But Already We Are Considering
Escape From This World

And We've Waited For So Long
For This Moment To Come
We Were Anxious To Be Together
Together In Death, Wohohohoh

Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
Won't You Die
I Want You To Join Me In Death
Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
Join Me In Death

It's None Of Your Kind
And My Wrists Are Open Wide For You
Turning Fatal, Oh, I'm Dying
Just To Be With You
And There Is No Way Now
No Way We Can Lose
But Before Life Tears Us Apart Now
Let Death Come To You, Wohohoho

Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
Won't You Die
I Want You To Join Me In Death
Won't You Die Tonight For Love
So Join Me In Death
I Want You To Join Me In Death

And You're All I Want
And You're All I Have
So Let This Be The End
The World Is A Lonely Place For You
Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
Won't You Die
I Want You To Love Me In Death
Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
I Want You To Join Me In Death
I Want You To Join Me In Death
This Live Ain't Worth Living
I Want You To Join Me In Death
So Want You Join Me In Death

Join Me, Baby, Huhuhuh
Join Me In Death, Aha
Join Me In Death, Ahh-ohoh



....cause I'll never be with you.......

Is it so hard to believe our hearts are made to be broken??

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : rompa στις 25-11-2006 21:59 ]

Join Me In Death - New version


(Baby, Join Me In Death)
(Baby, Join Me In Death)
(Baby, Join Me In Death)

We Are So Young
Our Lives Have Just Begun
But Already We're Considering
Escape From This World

And We've Waited For So Long
For This Moment To Come
Was So Anxious To Be Together
Together In Death, Wohohoh

Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
Won't You Die
Baby, Join Me In Death
Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death

This World Is A Cruel Place
And We're Here Only To Lose
So Before Live Tears Us Apart Let
Death Bless Me With You, Wohohoh

Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
So Won't You Die
Baby, Join Me In Death
Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
Join Me In Death, Wohohoh

This Live Ain't Worth Living
This Live Ain't Worth Living
(Join Me, Join Me, Join Me)
This Live Ain't Worth Living
(Join Me, Join Me, Join Me)
This Live Ain't Worth Living

Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
So Won't You Die
Baby, Join Me In Death
Won't You Die Tonight For Love
Baby, Join Me In Death
Baby, Join Me In Death

Play Dead - HIM

A Moth Into A Butterfly
And A Lie Into The Sweetest Truth
I'm So Afraid Of Life
I Try To Call Your Name

But I'm Silenced By The Fear Of Dying In Your Heart Once Again
I See The Seasons Changing
And In The Heart Of This Autumn I Fall
With The Leaves From The Trees

I Play Dead
To Hide My Heart
'Til The World Gone Dark Fades Away

I Cry Like God Cries The Rain
And I'm Just One Step Away From The End Of Today
I See The Reasons Changing
And In The Warmth Of The Past I Crawl
Scorched By The Shame

I Play Dead
To Hide My Heart
'Till The World Gone Dark Fades Away

I Stay Dead
'Till You Veil My Scars And Say Goodbye To Fate
Before It's Too Late
Before It's Too Late

I Play Dead
To Hide My Heart
'Til The World Gone Dark Fades Away

I Stay Dead
'Til You Veil My Scars And Say Goodbye To Fate
I Play Dead
To Hide My Heart
'Til The World Gone Dark Fades Away
Before It's Too Late

Λουδοβίκος των Ανωγείων...



Του Γιάννη



Ο Γιάννης, άντρας απ’ τους επιφανείς του χωριού στην εποχή του σκοτώνεται από τους Γερμανούς στο Ηράκλειο (Κάστρο) αφήνοντας τη γυναίκα του χήρα με τέσσερα μικρά παιδιά και ετοιμόγεννη στο πέμπτο. Όπως τόχει συνήθεια κάθε χρόνο τη Μεγάλη Παρασκευή ράντιζε με ροδόσταμο τον κόσμο που συνόδευε τον επιτάφειο. Τούτη όμως την Μεγάλη Παρασκευή που ο Βορδονάρης δεν γύρισε να φέρει ροδόσταμο η γυναίκα του βγαίνει στο μπαλκόνι του σπιτιού της την ώρα που περνούσε ο επιτάφειος και μοιρολογώντας ζητά συγνώμη από το Χριστό που ο Καστροφόρος της δεν γύρισε με τα μυρωδικά.



Δεν έχω εγώ ροδόσταμνο Χριστέ μου

να σε ροδοσταμνήσω Κύριέ μου

δεν ήρθε ο Καστροφόρος μου χαρά μου

ροδόσταμνο να φέρει έρωντά μου

δε ήρθε ο Βορδονάρης μου Χριστέ μου

και να μου συμπαθήσεις Κύριε μου.

Μάννα όντε με γέννησε καλή μου

ήτονε μαύρη ώρα ξωμπλιαστή μου

μπόρα μεγάλη συνεφιά ρωμιά μου

και κακομοίριασέ με ρήγισσά μου

η μοίρα μου πλεμένη μου καλή μου

μάννα μου εμέ και σένα πλουμιστή μου

μάννα στο ίδιο ριζικό μάννα μου

μάννα την ίδια μοίρα γλυκομά μου.

Γιάννη τα ορφανά παιδιά μπαξέ μου

πως θα τα μεγαλώσω καντιφέ μου

τέσσερα έχω ακάνιαστα καλέ μου

κι ένα στα σωθικά ελεμέ μου

και πως θα κάμω το παιδί κλωνάρι μου

φως μου και συ να λείπεις κανακάρη μου

δε το πιστεύω κρίνε μου κι αθέ μου

πως έφυγες για πάντα εκλεχτέ μου

και πως θα βρω τη δύναμη ψυχή μου

Γιάννη μου το κουράγιο αμοναχή μου

Δε θα τη ζήσω τη ζωή μπαξέ μου

Γιάννη χωρίς εσένα εκλεχτέ μου

Γιάννη γκεγκρέζο Γιάννη μου χαρά μου

ταίρι γλυκί μου ταίρι ερωντά μου

εγώ βαστώ αμοναχή κλωνάρι μου

και θα σε περιμένω κανακάρη μου

γιατί δε σ’ είδανε νεκρό ψυχή μου

φως μου τα μαύρα μάθια ευγενή μου.



ακάνιαστα: μικρά

βορδονάρης: πραματευτής

ελεμές: διαλεχτός

Βρε rompitsa όλα τα τραγούδια των him "θανατηφόρα" είναι!

Παράθεση: Το μέλος dimitrapan στις 13-05-2006 στις 10:38 έγραψε... Έβαλε ο Θεός σημάδι - Νίκος Ξυλούρης Μουσική: Στ. Ξαρχάκος Στίχοι: Ν. Γκάτσος Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά Της γενιάς μου βασιλιά μην κατέβεις τα σκαλιά πιες αθάνατο νερό να νικήσεις τον καιρό Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι η μανούλα του στον Άδη τράβηξε μια χαρακιά Της καρδιάς μου βασιλιά με τον ήλιο στα μαλλιά μην περνάς τη χαρακιά η ζωή είναι πιο γλυκιά...

Μάνα



Λουδοβίκος των Ανωγείων



Μάνα μου δύσκολο κενό

αφήνει ο μισεμός σου.

Άκουσ’ το μάνα μια φορά

απ’ το μεγάλο γιο σου.



Μάνα μου υπερήφανη

και ντροπαλή μου μάνα

δεν το πιστεύω πως χτυπά

για σένα η καμπάνα.



Φεγγάρι παραγγέρνω σου

και μην το λησμονήσεις

τη μάνα μου στα σκοτεινά

δεν θέλω ν’ αφήσεις.



Του Ψηλορείτη την κορφή

τη χιονοσκεπασμένη

βάλε σημάδι μη χαθείς

γιατί θα περιμένει.

Ο θάνατος του Διγενή
Δημοτικό

Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γη τονε τρομάσσει.
Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και σείετ' ο απάνω κόσμος,
κι ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια,
κι η πλάκα τον ανατριχιά, πώς θα τονε σκεπάσει,
πώς θα σκεπάσει τον αϊτό, τση γης τον αντρειωμένο.

Σπίτι δεν τον εσκέπαζε, σπηλιό δεν τον εχώρει,
τα όρη εδιασκέλιζε, βουνού κορφές επήδα,
χαράκι' αμαδολόγανε και ριζιμιά ξεκούνειε.
Στο βίτσιμα 'πιανε πουλιά, στο πέταμα γεράκια,
στο γλάκιο και στο πήδημα τα λάφια και τ' αγρίμια.
Ζηλεύει ο Χάρος, με χωσιά μακρά τονε βιγλίζει,
κι ελάβωσέ του την καρδιά και την ψυχή του πήρε.

Τρίτη εγεννήθη ο Διγενής και Τρίτη θα πεθάνει.
Πιάνει καλεί τους φίλους του κι όλους τους αντρειωμένους.
Να 'ρθει ο Μηνάς κι ο Μαυραϊλής, να 'ρθει κι ο γιος του Δράκου,
να 'ρθει κι ο Τρεμαντάχειλος, που τρέμει η γη κι ο κόσμος.
Κι επήγαν και τον ήβρανε στον κάμπο ξαπλωμένο.
Βογκάει, τρέμουν τα βουνά, βογκάει, τρέμουν οι κάμποι.

"Σαν τι να σ' ήβρε, Διγενή, και θέλεις να πεθάνεις;"
"Φίλοι, καλώς ορίσατε, φίλοι κι αγαπημένοι,
συχάσατε, καθίσατε, κι εγώ σας αφηγιέμαι.

Της Αραβίνας τα βουνά, της Σύρας τα λαγκάδια,
που εκεί συνδυό δεν περπατούν, συντρείς δεν κουβεντιάζουν,
παρά πενήντα κι εκατό, και πάλε φόβον έχουν,
κι εγώ μονάχος πέρασα, πεζός κι αρματωμένος,
με τετραπίθαμο σπαθί, με τρεις οργιές κοντάρι.
Βουνά και κάμπους έδειρα, βουνά και καταράχια,
νυχτιές χωρίς αστροφεγγιά, νυχτιές χωρίς φεγγάρι.

Και τόσα χρόνια που 'ζησα δω στον απάνω κόσμο,
κανέναν δεν φοβήθηκα από τους αντρειωμένους.
Τώρα είδα έναν ξιπόλητο και λαμπροφορεμένο,
που 'χει του ρίσου τα πλουμιά, της αστραπής τα μάτια,
με κράζει να παλέψουμε σε μαρμαρένια αλώνια,
κι όποιος νικήσει από τους δυο να παίρνει την ψυχή του".

Κι επήγαν και παλέψανε στα μαρμαρένια αλώνια,
κι όθε χτυπάει ο Διγενής, το αίμα αυλάκι κάνει,
κι όθε χτυπάει ο Χάροντας, το αίμα τράφο κάνει.


Το τραγουδι υπάρχει σε αρκετές παραλλαγές.Την κρητική εκδοχή του έχει τραγουδήσει κι ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Σε πότισα ροδόσταμο Νίκος Γκάτσος-Μίκης Θεοδωράκης

Στον άλλο κόσμο που θα πας κοίτα μη γίνεις σύννεφο
κοίτα μη γίνεις σύννεφο κι άστρο πικρό της χαραυγής
και σε γνωρίσει η μάνα σου που καρτερεί στην πόρτα

Σε πότισα ροδόσταμο με πότισες φαρμάκι

της παγωνιάς αητόπουλο της ερημιάς γεράκι

Πάρε μια βέργα λυγαριά μια ρίζα δεντρολίβανο
μια ρίζα δεντρολίβανο και γίνε φεγγαροδροσιά
να πέσεις τα μεσάνυχτα στη διψασμένη αυλή σου
Σε πότισα ροδόσταμο με πότισες φαρμάκι

της παγωνιάς αητόπουλο της ερημιάς γεράκι

Συνθέτης Γρ.Μπιθικώτσης
Στίχοι Κώστας Βίρβος



Ο κυρ Θάνος πέθανε παραπονεμένος
ώρα δυό στο καπηλειό του Χατζηθωμά
τελευταία πέρναγε φτώχιες ο καημένος
είχε βάλει ενέχυρο και το μπαγλαμά

Το μπαγλαμά τ' αδέρφι του
που του 'φτιαχνε το κέφι του
ενέχυρο τον έδωσε
και ο κυρ Θάνος έσβησε
Ρεφραίν

Κάποιος αν του πλήρωνε κάτι λίγα χρέη
θα 'χε τ' οργανάκι του θα 'ταν στη ζωή
μα κανείς δεν ρώτησε τάχα γιατί κλαίει
τον καημό του αλλουνού ποιος τον εννοεί

- Ρεφραίν -

ενέχυρο τον έδωσε
και ο κυρ Θάνος έσβησε

Παράθεση: Βρε rompitsa όλα τα τραγούδια των him "θανατηφόρα" είναι!

Εντάξει βρε...όχι όλα..Απλά διάλεξα τα πιο "θανατηφόρα"

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες -Γιάννης Ρίτσος-Μ.Θεοδωράκης

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες μέρα Μαγιού σε χάνω

άνοιξη γιέ που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις

άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης

Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκιά ζεστή κι αντρίκια

τόσα όσα μήτε του γιαλού δεν φτάνουν τα χαλίκια

Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά τα ωραία θαν' δικά μας

και τώρα εσβήστης κι έσβησε το φέγγος κι η φωτιά μας





Αν σκέφτεσαι ένα χρόνο μπροστά-σπείρε ένα σπόρο.
Αν σκέφτεσαι δέκα χρόνια μπροστά-φύτεψε ένα δέντρο.
Αν σκέφτεσαι εκατό χρόνια μπροστά-μόρφωσε το λαό.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 25-11-2006 22:37 ]

ΤΟΥ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ Ο ΜΑΓΚΑΣ



Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Στίχοι: Λ.Τσόλης

Του Βοτανικού ο μάγκας πέθανε την Κυριακή
και τον κλάψαν οι κοπέλες κι όλοι οι φίλοι οι καρδιακοί

Του Βοτανικού το μάγκα το καλύτερο παιδί
στα μπουζούκια στις ταβέρνες πια κανείς δε θα τον δει

Πάντα όμορφα γλεντούσε και δεν έκανε κακό
και τον αγαπούσαν όλοι μέσα στο Βοτανικό

Του Βοτανικού το μάγκα το καλύτερο παιδί
στα μπουζούκια στις ταβέρνες πια κανείς δε θα τον δει

Του Βοτανικού ο μάγκας είχε ωραίο παρελθόν
απ' τα γλέντια και απ' τους μάγκες θα 'ναι τώρα πια απών

Του Βοτανικού το μάγκα το καλύτερο παιδί
στα μπουζούκια στις ταβέρνες πια κανείς δε θα τον δει

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
μες στην κρύα μου κάμαρα όπως έζησα μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θορύβους που σκορπάει ο δρόμος

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
μέσα σ' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να ‘ρθη ο αστυνόμος
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία

Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε-πότε χαρτιά
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: "τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε..."
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: "Μ' αυτός έχει πεθάνει!"

Μια στιγμή θ' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι
θε να πουν: "τι ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε..."
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι

Κάποιος θα' ναι συνάδελφος στα "ψιλά" που θα γράψει
πως "προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην"

Κι αυτή θα ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία
στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες
όπου θα ναι όλοι οι φίλοι μου - κι ίσως-ίσως οι οχτροί μου

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Κέττυ, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίσει...