Χαιρεστε που εισαστε Έλληνες;

Το μέλος alexia-vicky στις 19-03-2006 στις 23:07 έγραψε:

το εχω ξαναγραψει και θα συνεχισω να το γραφωωω....
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ!!!
και για το πριν και το τωρα και για το παντα...
Αυτο που ειδα παραπανω να περιγραφεται (κυριως) ειναι ο κρατικος μηχανισμος, αλλα δεν ειναι μονο αυτο η Ελλαδα..
Σκεφτειτε την Ελλαδα του Ελυτη για να μη παω στους μακρινους προγονους.
Σκεφτειτε τα δεινα που περασε η χωρα μας και τοτε ισως αναλογιστουμε ολοι ποσο τυχεροι και περηφανοι, εν μερει πρεπει να ειμαστε που δε μιλαμε τουρκικα ή οτιδηποτε αλλο...
Φυσικα ,δε μπορω να ειμαι χαρουμενοι και να μην σκεφτομαι τα ευτραπελα αλλα εμεις επιτρεπουμε να συμβαινουν αυτα γιατι εμεις ψηφιζουμε!!
Σκεφτειτε οτι καθε χρονο ερχονται στη χωρα μας ανθρωποι απο ολο τον κοσμο γιατα ζηλευτα τοπια της και την ομορφια της...
Ειναι κριμα εμεις οι ιδιοι να μιλαμε περιφρονητικα!!

Το μέλος gazakas στις 13-01-2006 στις 16:40 έγραψε:

Quote:

Το μέλος alexia-vicky στις 13-01-2006 στις 12:00 έγραψε: [i] Οχι απλα μ'αρεσει.....ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ που ειμαι Ελληνιδα!!!!Απογονος του Λεωνιδα....και ολων των Σπαρτιατων(συγκεκριμενα!)

Αμάν βρε παιδιά, νισάφι με το Λεωνίδα και τους 300 του! Υποχρεωμένος από τους νόμους της στρατοκρατούμενης χώρας του ήταν. Για τους 700 Θεσπιείς που κάθισαν μαζί τους στις Θερμοπύλες χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς ούτε κουβέντα ε;

Τέλος πάντων, εγώ δε χαίρομαι που είμαι Έλληνας. Είμαι Έλληνας. Τελεία. Είναι σα να ρωτάει κανείς αν χαιρόμαστε που έχουμε 2 χέρια ή που μπορούμε και μιλάμε. Όσο λογικά παράδοξο είναι να πούμε ότι χαιρόμαστε που είμαστε Έλληνες (λες και θα μπορούσαμε να ξέρουμε, εμείς ως Έλληνες, πως είναι να μην είσαι), άλλο τόσο παράδοξο είναι να ισχυριστεί κανείς ότι δε χαίρεται που είναι Έλληνας: αφού αυτή η κρίση διατυπώνεται από κάποιον Έλληνα, έχουμε έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει ως Έλληνας, μιλάει ελληνικά, ζει (συνήθως) στην Ελλάδα, και αρνείται ταυτόχρονα αυτό που είναι!

Το έχω ξαναπεί πολύ πριν σε άλλο topic: πριν σκεφτούμε την απάντηση σε μια ερώτηση που τίθεται, καλό είναι να αναρωτηθούμε ποιοι λόγοι ωθούν εμάς ή τους άλλους να διατυπώσουμε τη συγκεκριμένη ερώτηση. Νομίζω ότι εκεί υπάρχει πολύ περισσότερο ψωμί...

[/I]

Το μέλος uNick στις 26-04-2006 στις 14:57 έγραψε:


Όσο για το γλυκήτατο maroulaki... ναι καλό μου, ωραία αυτά που λες. Μακάρι όλοι να ήξεραν να χρησιμοποιήσουν την ελληνική γλώσσα. Είναι κρίμα να κρατάμε μόνο μερικές εκατοντάδες λέξεις για την καθημερινή μας επικοινωνία, και να μην ξέρουμε καν τους θησαυρούς και το μεγαλείο της. Όταν όμως υποτιμάς τη χώρα σου αποκαλώντας τήν "Ελλαδιστάν", τότε υποτιμάς τον εαυτό σου. Ακόμα και την ελευθερία να την υποτιμάς, αυτή η χώρα στην έδωσε...
Έχω βαρεθεί να ακούω ανθρώπους να αποκαλούν τους άλλους "εθνικιστές" απλά και μόνο επειδή τολμούν να εκφράσουν την χαρά τους που είναι Έλληνες... Έλεος πια...

Το μέλος uNick στις 26-04-2006 στις 19:08 έγραψε:

Έτσι όπως το έθεσες στο τελευταίο post, Μαρίνα μου, ναι, συμφωνώ μαζί σου... Το είπα και πριν άλλωστε, "με όλα τα καλά και τα άλλα τόσα στραβά μας". Συμφωνώ ότι η νοοτροπία του "βολεψάκια" άνεργου φραπεδοβόρου (πώπω τί γλώσσα έχουμε!!!) είναι απαράδεκτη. Κι εγώ εκνευρίζομαι αφάνταστα με τις συνήθειες των δημοσίων υπαλλήλων και την αδιαφορία τους για τον πατώντα σε αναμένα κάρβουνα φουκαρά που περιμένει από την άλλη μεριά του πάγκου. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούν αυτοί οι μή-άνθρωποι, αυτά τα ζώα, να μου αλλάξουν αυτά που αισθάνομαι για την πατρίδα μου ή για τους Έλληνες εν γένει. Και στο κάτω-κάτω, μιάσματα υπάρχουν παντού, σε όλες τις χώρες και σε όλους τους λαούς. Απλώς εδώ είναι λιγότερος (έως και ανύπαρκτος) ο έλεγχος, και φυσικά υπάρχει και η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, που έχουν τα παραπάνω αποτελέσματα... αλλά αυτά είναι για άλλο topic...

Το μέλος Christine στις 27-04-2006 στις 01:18 έγραψε:

Παρακολουθω με αρκετο ενδιαφερον ολες τις απαντησεις που δοθηκαν.
Ομολογω οτι εχω κουραστει αρκετα απο τετοιες συζητησεις περι Ελλαδας του Πλατωνα κ του Σωκρατη, περι Ελλαδισταν κ φραπε, περι ολων αυτων...

Αισθανομαι Ελληνιδα,ετσι γεννηθηκα κι ετσι μεγαλωσα. Και το αισθανθηκα οταν ηρθα σε επαφη και τριβη με αλλοεθνεις. Τοτε ηταν που καταλαβα το μεγαλειο των διαφορων των ανθρωπων-ποσο ανουσιο θα ηταν αν ειμαστε ολοι ιδιοι.

Εχοντας κανει στενη παρεα τους τελευταιους 12 μηνες με εναν συντηριτικο και καποως εθνικιστη φιλο μου, διαπιστωσαμε πολλα πραγματα ο ενας για τον αλλον και καποια κοινα συμπερασματα. Την αξια του να υπερασπιζεται κανεις απεναντι στον εαυτο του την εθνικη του ταυτοτητα και να χαιρεται για αυτο που ειναι, την γνησιοτητα των εθνικων συναισθηματων που ολοι μας λιγο πολυ εχουμε. Να αισθανομαστε Ελληνες. Καταλαβα πως τοτε εχω αξια στον κοσμο μας, οταν δηλωνω απλα οτι ειμαι Ελληνιδα και φερομαι σαν Ελληνιδα. Και χαιρομαι οταν βλεπω τον Τουρκο να φερεται σαν Τουρκος, τον Βουλγαρο να ειναι Βουλγαρος και τιποτε αλλο. Η συναισθηση του ποιοι ειμαστε, σε ποιον λαο ανηκουμε ειναι κομματι του εαυτου μας, της προσεγγισης μας στη ζωη και μας κανει να νιωθουμε τη μοναδικοτητα μας, οσο κι αν ακουγεται περιεργο.

Πριν 2 ωρες ημουν με 2 φιλες μου αλλοδαπες, μια Κινεζα και μια Βουλγαρα και συζητουσαμε για το τσαι και την ανεργια. Το ιδιο ζητημα απο 3 διαφορετικες σκοπιες. Εκει ειναι που νιωθω και πολιτης του κοσμου. Εχω γινει πλεον ανοιχτομυαλη και δεν γουρλωνω τα ματια οταν ο αλλος μου πει μια παραξενια του λαου του. Αυτο που εγω θεωρω φυσιολογικο ως Ελληνιδα ο αλλος γουρλωνει τα ματια ακουγοντας το. Και τουμπαλιν.
Αμεσως μετα μιλησαμε για το φαγητο και καυχιομουν με την Βουλγαρα που εχουμε τον μπακλαβα στην κουζινα μας και η Κινεζα στενοχωριοταν που δεν μπορει να φαει τετοιο γλυκο στην πατριδα της.

Τετοια περιστατικα εχω ζησει παρα πολλες φορες τα τελευταια 3 χρονια.Και μετα απο καθε τετοια συζητηση βγαινω σαφεστατα κερδισμενη.

Και τοτε νιωθω υπερηφανη που εχω εθνικη ταυτοτητα, που εχω την ελληνικη κουλτουρα και που ειμαι σε θεση να μοιραστω τα χαρακτηριστηκα της με καποιον αλλο. δεν μου αρεσουν δηλωσεις τυπου "Καταργειστε τα συνορα τις εθνικοτητες κλπ" και αλλες τετοιες ανοησιες. Ας δειχνουμε στον καθενα αυτο που ειμαστε και ας κερδιζουμε απο τα καλυτερα των αλλων.

Ειμαι περηφανη που οι Ελληνες ειναι ξεχωριστοι γιατι ετσι εχω να κερδισω πολλα απο τους αλλους, κι αυτοι απο εμενα. Ειμαι περηφανη που ο πολιτισμος μας προσεφερε στο ανθρωπινο ειδος. Και πανω απολα ειμαι περηφανη που το Συνταγμα μας επιτρεπει την ουσιαστικη διαπολιτισμικη επαφη και η κουλτουρα μας εχει το στοιχειο της φιλοξενιας, και την ανεση να ερχομαστε σε εαπφη με αλλους λαους, για να μοιραστουμε αυτο που ειμαστε αμφοτεροι.

Οχι γιατι συγκρινω πολιτισμους, αλλα γιατι σεβομαι το αλλο και πανω απολα γιατι καταλαβα πως πλοι οι λαοι στη γη ειχαν ή θα εχουν τις περιοδους ακμης οπως και παρακμης και δεν εχει νοημα να ομιλουμε περι ανωτεροτητας γιατι ολοι απο την ιδια φαση περασαμε.
Γιατι ετσι εμαθα ταυτοχρονα να δειχνω το δρομο του Αριστοτελη σε εναν μη Ελληνα και να αντιμετωπιζω τον ομοεθνη δημοσιο υπαλληλο.

Και ναι, χαιρομαι που εχω εθνικη συνειδηση!