ελληνική μουσική
    377 online   ·  210.886 μέλη

    Έχω όρεξη σήμερα να γράψω...

    thank
    10.03.2006, 23:40
    Βαριέμαι αφόρητα να γράψω !!!!
    GinaDanis
    14.03.2006, 23:52
    ...Πάντως, όταν ο παράδεισος της θετικότητας των συναισθημάτων καταλαμβάνει τη σκέψη μας, αυτοστιγμεί λάμπουμε ζώντας στη διάσταση της θετικής πραγματικότητας. Έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε στη ζωή.

    8/2/2006
    Από τις "Σκέψεις μέσα σ' ένα ημερολόγιο"



    επισυναπτόμενα: Divine sunset.jpg 
    KIT_KAT
    29.03.2006, 09:35
    Αυτό:

    Αυτές οι ξένες αγκαλιές
    ήταν κάποτε φωλιές
    Είχαν μάτια είχαν στόμα
    κι όλο σου μιλούν ακόμα

    Σου μιλούν και σου φωνάζουν
    κι είναι σαν ν' αναστενάζουν

    Αυτά τα δέντρα στη βροχή
    ήταν ανθρώποι μοναχοί
    Ήταν άνθρωποι δικοί μας
    που αγαπήσανε μαζί μας

    Ποιος τους έπιασε στα δίχτυα
    κι ορφανέψαν τόσα σπίτια



    και μια καλημέρα στα νότια
    Emaki
    29.03.2006, 12:26
    Για ένα ζευγάρι γερόντων που είδα σήμερα πιασμένους χέρι χέρι ενώ περίμενα ένα συνάδερφο να φύγουμε μαζί για το γραφείο...
    Δεν ξέρω γιατί αλλά με πιάνει μια γλυκεία μελαγχολία όταν αντικρίζω μεγάλα σε ηλικία ζευγάρια να περπατάνε πιασμένα χέρι χέρι.
    Όχι σαν να στηρίζονται ο ένας πάνω στον άλλο , αλλά σαν να είναι φρέσκο ερωτευμένοι!
    Τι όμορφη εικόνα...Τους κοιτώ και χαμογελώ...
    Σκέφτομαι πως τελικά κάπως έτσι φαντάζομαι την Αγάπη...


    Όλες οι μάχες στη ζωή, μας μαθαίνουν κάτι , ακόμη κι εκείνες που χάνουμε...


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Emaki στις 29-03-2006 12:27 ]
    KIT_KAT
    07.04.2006, 16:07
    Τι να γράψεις όταν βλέπεις ανήμπορος ένα φίλο σου να ισορροπεί ανάμεσα στα όρια του λογικού και του παραλόγου με κίνδυνο να μην επιστρέψει ποτέ...
    Μία συγνώμη από όλους μας αν και δε θα τη λάβει και ούτε θα την καταλάβει...
    dimitrapan
    10.04.2006, 15:13
    ΗΣΑΪΑΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ.-


    Emaki
    10.04.2006, 15:52
    Quote:

    Το μέλος dimitrapan στις 10-04-2006 στις 15:13 έγραψε:

    ΗΣΑΪΑΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ.-







    Μη σου πω και Ησαϊας σκέτο!
    Ουτε Ξέρο ψωμί , ούτε ΄τίποτα!Μόνο Ησαϊας!
    Τι λαχτάρα πήραμε οι γυναίκες!!!!!!!!!!!!!!!!



    Όλες οι μάχες στη ζωή, μας μαθαίνουν κάτι , ακόμη κι εκείνες που χάνουμε...


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Emaki στις 10-04-2006 16:23 ]
    rory166
    10.04.2006, 16:54
    Quote:

    Το μέλος dimitrapan στις 10-04-2006 στις 15:13 έγραψε:

    ΗΣΑΪΑΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ.-









    SinDenial
    10.04.2006, 18:49
    Ποιός Ησαϊας;


    -Sino.
    dimitrapan
    11.04.2006, 08:07
    Quote:

    Το μέλος SinDenial στις 10-04-2006 στις 18:49 έγραψε:

    Ποιός Ησαϊας;





    Ένας είναι ο Ησαϊας... ΜΑΤΙΑΜΠΑ...
    KIT_KAT
    11.04.2006, 13:22
    Νόμιζα εννοούσατε το χορό...
    Emaki
    17.05.2006, 10:58
    Έχω όρεξη σήμερα να γράψω ,ένα κείμενο που διάβασα κάπου και με εκφράζει απόλυτα.
    Σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζι σας....


    Έχω μάθει πως ότι και να συμβαίνει σήμερα και όσο άσχημα και αν φαίνονται τα πράγματα η Ζωή συνεχίζεται και το αύριο θα είναι καλύτερο.

    Έχω μάθει ότι μπορείς να καταλάβει πολλά για έναν άνθρωπο από τον τρόπο που αντιδρά σε μια βροχερή μέρα , στην απώλεια της βαλίτσας του και μπροστά σε ένα μάτσο μπερδεμένα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια.

    Έχω μάθει ότι άσχετα αν η σχέση σου με τους γονείς σου είναι καλή η κακή , θα σου λείψουν όταν φύγουν απ' την ζωή.

    Έχω μάθει ότι δεν θα έπρεπε να προχωράς μαζεύοντας και με τα δυο σου χέρια....Χρειάζεται να μπορείς να αφήνεις και κάτι πίσω σου.

    Έχω μάθει πως όποτε αποφασίσω κάτι με ανοικτή καρδιά, συνήθως έχω πάρει την σωστή απόφαση.

    Έχω μάθει πώς κάθε μέρα θα έπρεπε να απλώνω τα χέρια μου και να αγγίζω κάποιον
    Οι άνθρωποι λατρεύουν μια ζεστή αγκαλιά ή ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη

    Έχω μάθει ότι ακόμα κι όταν πονάω δεν χρειάζεται να κάνω και τους άλλους να πονάνε

    Έχω μάθει ότι οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τι είπες , θα ξεχάσουν τι έκανες , αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουν πως τους έκανες να νιώσουν

    Έχω μάθει ότι ακόμα έχω πολλά να μάθω.

    vasilis23
    17.05.2006, 11:20
    Έχω μάθει πώς κάθε μέρα θα έπρεπε να απλώνω τα χέρια μου και να αγγίζω κάποιον
    Οι άνθρωποι λατρεύουν μια ζεστή αγκαλιά ή ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη


    Συμφωνω...ομως και αν το κανεις...πολλες φορες γρηγορα σε ξεχνουν...
    Emaki
    17.05.2006, 12:36
    Quote:

    Το μέλος vasilis23 στις 17-05-2006 στις 11:20 έγραψε:

    [i]Έχω μάθει πώς κάθε μέρα θα έπρεπε να απλώνω τα χέρια μου και να αγγίζω κάποιον
    Οι άνθρωποι λατρεύουν μια ζεστή αγκαλιά ή ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη


    Συμφωνω...ομως και αν το κανεις...πολλες φορες γρηγορα σε ξεχνουν...


    [/I]




    Λέει και κάτι αλλο παρακάτω Βασίλη μου το οποίο δεν έχει απαραίτητα αρνητική έννοια...

    Έχω μάθει ότι οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τι είπες , θα ξεχάσουν τι έκανες , αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουν πως τους έκανες να νιώσουν

    Ακόμα όμως και αν ξεχάσουν εκείνοι πως τους εκανές να νιώσουν , θυμήσου πως ένιωσες εσύ εκεινη την στιγμη...
    Και μόνο για το δικό σου συναισθημα αξιζει να το κάνεις, ακομα και αν ο άλλος το ξεχασει ή δεν νιώσει το ίδιο...

    Έτσι πιστεύω.


    vasilis23
    17.05.2006, 13:16
    Σιγουρα Εμυ μου...απλα η νιωθω πολυ περιεργα οταν συμβαινει κατι τετοιο...οχι τοσο γιατι καποιοι ξεχνουν...αλλα γιατι δεν προλαβαινεις να πεις ποιοι ειναι πραγματικα κοντα σου και ποιοι σε νιωθουν...
    EffieKakaflika
    17.05.2006, 15:19
    Quote:

    Το μέλος vasilis23 στις 17-05-2006 στις 13:16 έγραψε:

    Σιγουρα Εμυ μου...απλα η νιωθω πολυ περιεργα οταν συμβαινει κατι τετοιο...οχι τοσο γιατι καποιοι ξεχνουν...αλλα γιατι δεν προλαβαινεις να πεις ποιοι ειναι πραγματικα κοντα σου και ποιοι σε νιωθουν...




    Είμαι σίγουρη ότι δεν ξεχνούν, απλά ξεχνιούνται... Υπάρχει κι αυτή η πιθανότητα...

    STR
    19.05.2006, 14:17
    Quote:

    Το μέλος EffieKakaflika στις 17-05-2006 στις 15:19 έγραψε:

    Quote:

    Το μέλος vasilis23 στις 17-05-2006 στις 13:16 έγραψε:
    [i]
    Σιγουρα Εμυ μου...απλα η νιωθω πολυ περιεργα οταν συμβαινει κατι τετοιο...οχι τοσο γιατι καποιοι ξεχνουν...αλλα γιατι δεν προλαβαινεις να πεις ποιοι ειναι πραγματικα κοντα σου και ποιοι σε νιωθουν...




    Είμαι σίγουρη ότι δεν ξεχνούν, απλά ξεχνιούνται... Υπάρχει κι αυτή η πιθανότητα...


    [/I]




    evageliageo
    27.05.2006, 20:07
    Έχω όρεξη να γράψω αυτά που διάβασα σε ένα βιβλίο και μου έμειναν:

    Η ζωή είναι ένα μεγάλο βάσανο. Είναι ένας πόλεμος καθημερινός, ασταμάτητος. Και οι στιγμές της χαράς είναι σύντομες παρενθέσεις, που πληρώνονται με τίμημα σκληρό.

    •Είναι καλύτερα που γεννήθηκα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απ’ την ανυπαρξία. Δεν φοβάμαι τον πόνο. Γεννιέται και μεγαλώνει μαζί μας, και τον συνηθίζουμε, όπως συνηθίζουμε να έχουμε δύο χέρια και δύο πόδια. Δε με τρομάζει ούτε ο θάνατος. Πεθαίνουμε επειδή ζήσαμε, επειδή καταργήσαμε την ανυπαρξία.

    •Ποτέ οι πρώτες αντιδράσεις δε μένουν οι ίδιες άμα ξανασκεφτείς τα γεγονότα.


    Desmar
    27.05.2006, 20:23
    ...life goes on ...
    yokor
    27.05.2006, 22:19
    Ένα ποίημα για το Ίντερνετ. Ξαφνικά μ΄ έπιασε έμπνευση!