Θέλω να σε δω σα να μη χαθήκαμε ποτέ

σα να είναι η πρώτη φορά της συνάντησης μας...

Και σου υπόσχομαι ότι

όλα θα είναι μια νεα αρχή...

Το παρελθόν, δεν είναι πλέον εμπόδιο

και εγω, θα είμαι όπως τότε...

Το κοριτσάκι που γνώρισες κάποτε

όμως, χωρίς τα όνειρα που είχα...

Περνούν τα χρόνια, και όλα αλλάζουν

όχι όμως και η ψυχή...

Και πλέον, προχωράμε μόνο τα εφικτά

πλέον, η ουσία είναι το ζητούμενο...

Θέλω να σε δω αγάπη μου

για να μείνουμε μαζί...

Γιατί, είναι μεγάλο δώρο

να αγαπάς και να αγαπιέσαι...

Είναι, ευλογία, να κοιτάς στα μάτια του άλλου

και να γνωρίζεις ήδη, την απάντηση...

Ti amo...

I love you...

je tem

Σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, σ΄αγαπώ...

Δεν αμφισβητώ το γεγονός, ότι πολλοί άνθρωποι δεν σπουδάζουν, για πολλούς προσωπικούς λόγους. Ούτε και τους κατακρίνω, επειδή δεν σπούδασαν σε μεγάλη ηλικία, διότι ο καθένας απο αυτούς, έχει τα προβλήματα του, τις προτεραιότητες του, οπότε κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό! Παρόλα αυτά, θαυμάζω τους ανθρώπους οι οποίοι σπούδασαν με οποιοδήποτε κόστος, και αξιοποίησαν τη μόρφωση τους για το κοινό καλό! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι. τα μεγαλύτερα επιτεύγματα πραγματοποιήθηκαν απο ανθρώπους οι οποίοι εκτός απο τη μαθητική μόρφωση, είχαν και κοινωνική αλλά και οικογενειακή μόρφωση! Διότι όλα μαζί, πλάθουν την εικόνα του άξιου ανθρώπου, ο οποίος με τα έργα του, κατέχει την πρώτη θέση στην κοινωνία! Η μόρφωση λοιπόν, όσο και αν στις μέρες μας θεωρείται άχρηστη, ωστόσο, ποτέ δεν πέφτει η αξία της, επειδή μέσα απο αυτή, ο άνθρωπος γίνεται Άνθρωπος! Και αυτό, δεν ειναι τυχαίο, δεδομένου ότι οι μορφωμένοι άνθρωποι, <βλέπουν> ενα γεγονός με άλλα μάτια, κάτι που δεν το κάνουν όλοι. Προσωπικά, προτρέπω τους πάντες να μορφωθούν, σε οποιαδήποτε ηλικία, διότι ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα, και όσο μπορεί κανείς να στέκεται στα πόδια του και να έχει σώας τας φρένας, οφείλει να κάνει το δώρο της μάθησης στον εαυτό του και στους άλλους. Σκοπός δεν είναι να αξιοποιήσεις απλά αυτά που θα μάθεις, αλλά να ανέβεις περισσότερο σαν άνθρωπος! Ποτέ δεν είναι αργά λοιπόν, και μακάρι όλοι να έχουν μια τέτοια ευκαιρία στη ζωή! Η στασιμότητα θεωρείται αρρώστια για όποιον δεν έχει την τόλμη και το θάρρος να καλυτερέψει τη ζωή του! Το φάρμακο λοιπόν, βρίσκεται στη θέληση για μάθηση! Συγχαρητήρια σε όλους όσους τολμούν! Συγχαρητήρια, στους άξιους ανθρώπους!

Ορισμένες φορές συμβαίνει, να σκέφτεσαι κάτι πολύ έντονα, και μετά να το βλέπεις στον ύπνο σου...Άλλες πάλι φορές, ο θεός σου στέλνει κάποια σημάδια, έτσι ώστε να συνειδητοποιήσεις, πόσο δίκιο είχες για κάποια πράγματα, και πόσο σωστά προχώρησες στη ζωή...Γιατί όμως ο Θεός, μας στέλνει μήνυμα, μέσω κάποιου αγαπημένου μας νεκρού προσώπου; Γιατί, πάντα, οτιδήποτε μας λέει, έχει να κάνει με καταστάσεις που συνέβησαν παλιά, και μας εξηγεί το γιατί, ενώ έκανε μια μεγάλη παύση χρόνων; Αυτό το ερώτημα ποτέ δεν απαντήθηκε, ανέκαθεν όμως, ήταν η πηγή διάφορων σκέψεων, έτσι ώστε να κάνουμε το σωστό...Όσο ζητάμε απαντήσεις για κάτι εν ζωή, συνήθως έρχονται με τη μορφή άλλων ανθρώπων ή καταστάσεων, συχνά είναι και συμπτώσεις, παρόλα αυτά, μας δίνει τα φώτα, για τα αναπάντητα ερωτήματα μας...Οποιοσδήποτε πιστεύει στο Θεό, ξέρει, ότι όταν δει ενα τέτοιο όνειρο, θα πάρει και την απάντηση που πάντα ήθελε...Όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον, ακόμα και όταν παθαίνει, μένει στην καρδιά σου εφ όρου ζωής...Και μπορεί μετά απο ενα χρονικό διάστημα να θεραπεύσεις την ψυχή σου, το πνεύμα σου όμως, θα διατηρεί ζωντανή αυτή την ανάμνηση, ως την καλύτερη της ζωής σου...Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, όταν τα αγαπημένα μας πρόσωπα, έρχονται απο το Θεό, να μας θυμίσουν την παρουσία τους και να μας πουν ότι μας αγαπούν πολύ...Μπορεί να έχουν περάσει χρόνια για να δούμε ενα τέτοιο όνειρο, οπότε, όταν το δούμε, αγαλλιάζει η ψυχή μας, και ξερουμε, ότι τίποτα δεν έχει χαθεί...Η αγάπη, παραμένει αναλλοίωτη, έστω και αν έχει πάψει η καρδιά μας να κλαίει...Τι θέλει λοιπόν, να μας πει ο Θεός, με το να φέρνει ενα αγαπημένο μας πρόσωπο στον ύπνο μας; Πρώτον, ότι κανείς δεν πεθαίνει με το θάνατο, αλλά μόνο όσο είναι εν ζωή...Δηλαδή, υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ξεχάσει να ζήσουν μετά απο μια απώλεια, και όταν φτάσει η ώρα να φύγουν απο τη ζωή, έχουν ενα κενό μέσα τους, επειδή δεν έχουν ζήσει, και επειδή έζησαν ζωντανοί νεκροί ανάμεσα στους ζωντανούς...Και συνήθως φεύγουν, με ανεκπλήρωτα όνειρα, με θλίψη και πόνο...Ενω αντίθετα, όσοι έχουν ζήσει στο έπακρο όλα όσα ονειρεύτηκαν, δεν τους πειράζει ο θάνατος, τον οποίο βλέπουν, ως φυσικό επακόλουθο...Ποια είναι τα μηνύματα που συνήθως πέρνουμε απο τα αγαπημένα μας πρόσωπα τα οποία δεν είναι εν ζωή, και μέσω των οποίων ο Θεός θέλει να μας πει κάτι; Μπορεί να βλέπουμε ολόκληρο σήριαλ, με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο μας, ή εμάς, μπορεί να ξαναζούμε μια κατάσταση, αλλά να τη ζούμε όπως θα θέλαμε να είναι, μπορεί, να την ξαναζούμε με κάποιες παραλλαγές...Η ουσία είναι μία όμως...Οτιδήποτε έχει συμβεί, δεν θα συνέβαινε, αν δεν είχαν συμβεί άλλες καταστάσεις, οι οποίες δυστυχώς έδωσαν μια άλλη τροπή στην τότε υπάρχουσα κατάσταση...Και συνήθως δεν φταίει ο Θεός για το αποτέλεσμα, αλλά οι άνθρωποι, οι οποίοι, ίσως, δεν έκαναν κάτι σωστό...Αυτό πιθανόν να θέλει να μας πει και ο Θεός, μέσω του ανθρώπου μας...Και συνήθως, αυτή είναι και η αλήθεια...Οι άνθρωποι φταίνε για οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο, όχι ο Θεός. Μπορεί να χάσουμε τον άνθρωπο μας και να αναρωτιώμαστε μια ζωή, γιατί, και να έχουμε την απάντηση μπροστά μας αλλά να μην τη βλέπουμε τη δεδομένη στιγμή...Και μια μέρα, ανέλπιστα, να πάρουμε τις απαντήσεις που μας χρώσταγε η ζωή και οι άνθρωποι...Τι κάνουμε συνήθως όταν βλέπουμε ενα σημαδιακό όνειρο; Ξυπνάμε εν μέσω της νυχτός, ή εξακολουθούμε να κοιμόμαστε θέλοντας να αγκαλιάσουμε λίγο περισσότερο το αγαπημένο μας πρόσωπο; Αυτό εξαρτάται απο την ιδιοσυγκρασία του καθένα...Συνήθως ξυπνάμε, έχοντας στο μυαλό μας την <απάντηση>...Ή με δάκρυα στα μάτια, επειδή είδαμε για άλλη μια φορά το αγαπημένο μας πρόσωπο...Πράγματι, είναι τόσο ωραίο να βλέπεις κάποιον μετά απο πολύ καιρό, έστω και έτσι...Συνειδητοποιείς, πόση ανάγκη είχες την αγκαλιά του...Και αν έχεις προχωρήσει στη ζωή, και εισπράττεις και ενα <μπράβο> απο αυτόν, στον ύπνο σου, ακόμα καλύτερα...Διότι, μετά απο όλα αυτά, συνεχίζεις τη ζωή σου...Χωρίς δάκρυα, χωρίς πόνο, χωρίς θλίψη...Με ενα τεράστιο χαμόγελο, και με την πεποίθηση, πως όλα όσα έκανες μέχρι σήμερα, ήταν αξιόλογα...Μπράβο σε όλους όσους προχώρησαν λοιπόν τη ζωή τους, μετά απο μια απώλεια! Μπράβο, επειδή δεν λύγισαν ποτέ...

Παρατηρώντας καθημερινά, ανθρώπους και γεγονότα, κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι, ορισμένοι άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου, δεν ήθελαν εμένα, αλλά κάτι απο μένα! Και αυτό, δεν ήταν τυχαίο, μια και οτιδήποτε έγινε στο παρελθόν, είχε ως βάση, τη ζήλια και την εχθρότητα στο πρόσωπο μου. Υπήρξαν άνθρωποι, οι οποίοι, ποτέ δεν με έφτασαν, και απλά, προκειμένου να νιώσουν αυτοί καλύτερα, ή προκειμένου να πάρουν κάτι το οποίο δεν άξιζαν, έκαναν τα πάντα για να αποκτήσουν κάτι που δεν τους ανήκε ποτέ. Ειλικρινά, παρατηρώντας τους, συνειδητοποίησα, πόσο δίκιο είχα για ανθρώπους και καταστάσεις, και πόσο σωστά προχώρησα, αφήνοντας πίσω μου το παρελθόν, οριστικά, και αμετάκλητα. Ως γνωστόν, ο άνθρωπος δεν αλλάζει, ειδού και οι άπειρες αποδείξεις, όμως δεν είναι της παρούσης να τις αναλύσω! Θα έρθει η ώρα της δικαίωσης, δεν βιάζομαι, άλλωστε, μέχρι τώρα, έχω αφήσει τα πράγματα να κυλίσουν μόνα τους, μαθαίνοντας ταυτόχρονα, αυτά τα οποία δεν γνώριζα! Και ξέρετε κάτι σημαντικό; Η απάντηση μου, όσον αφορά παλιά θέματα, εξακολουθεί να είναι <όχι>! Άλλωστε, είμαι άνθρωπος της εξέλιξης και όσο και αν αυτό δεν φαίνεται, εγώ προχώρησα προ ετών στη ζωή μου! Αν και κάποιοι βάλθηκαν να μου κλείσουν το δρόμο, δεν πειράζει, δεν είχα σκοπό να μείνω σε αυτό το...δρόμο! Έχω άλλες βλέψεις, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν όπως και να΄χει, διότι, όπως έλεγαν οι παλιοί, κανείς δεν χάνεται αν όντως αξίζει! Η δικαίωση θα έρθει, και εγω θα είμαι εκεί να λάβω όσα μου χρωστάει η ζωή και οι άνθρωποι! Άλλωστε, την πρώτη δικαίωση την έλαβα απο τα μάτια των δεκαοχτάχρονων άγνωστων παιδιών, τα οποία με κοιτάζουν με θαυμασμό όπου και αν πάω! Και όσο και αν επιβραβεύει η κοινωνία την αδικία, την αποδοκιμάζουν αυτά τα παιδιά! Δεν ξέρω γιατί, αλλά είμαι σίγουρη για κάτι! Δεν θα με πολεμούσαν τόσο πολύ, αν δεν γνώριζαν την αξία μου! Όμως, ειλικρινά, δεν με απασχολεί πλέον. Διότι, αυτά που θα έρθουν, θα είναι πολύ καλύτερα απο αυτά που δεν ήρθαν! Τι με κάνει να το πιστεύω αυτό; Είπαμε! Η δικαιοσύνη! Ξέρετε τι είναι, να σε θαυμάζει όλος ο κόσμος;