Μην καταλήγεις σε συμπεράσματα

Χωρίς να γνωρίζεις, τι, πως και γιατί…

Μην συναρμολογείς σπασμένα κομμάτια του μυαλού σου

Εστιάζοντας σε πανάκριβες προσφορές ιδανικών…

Το συμφέρον της καρδιάς σου, βρίσκεται εδώ…

Πάνω στην ψυχή που σε άγγιξε χωρίς προηγούμενο

Χωρίς μοιρολατρείες και άσχημα περιστατικά…

Στην ψυχή που σε έκανε να ξεχάσεις οτιδήποτε που σε πόνεσε

Κάνοντας χώρο στης καρδιάς σου την επανάσταση…

Επόμενο βήμα, η αγάπη μας…

Χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς προσωπικές ρυθμίσεις…

Μια αγάπη που δίσταζε να βγει στην επιφάνεια

Γιατί δεν βρήκε το σωστό αποδέκτη…

Και μη ρωτήσεις κανέναν για αυτό…

Μόνο τον εαυτό σου…

Αν συνειδητοποιήσεις το μερίδιο της ευθύνης σου απέναντι στην αγάπη

Θα εισπράξεις και τα ανάλογα…

Τώρα είμαι εδώ, για σένα…

Έχοντας πολλά κοινά, μακρυά από τα μάτια του κόσμου…

Και αν η φωνή μέσα μου, μου λέει, ότι εσύ ήσουν πάντα

Αυτό έχει πλέον σημασία…

Εσύ, και μόνο εσύ…

Γιατί γνωρίζεις τα μονοπάτια μου καλύτερα από τον καθένα

Γιατί στέκεσαι πλάι μου με πόνο ψυχής…

Μετρώντας τις λέξεις σου, αποκωδικοποιώντας τις πράξεις σου…

Μα αλήθεια, γιατί μου έκρυβες το μεγαλείο της ψυχής σου;

Δεν ήξερες, ότι ήμουν η πλέον αρμόδια να σε καταλάβω;

Ποτέ δεν θα είσαι μόνος, μαζί μου…

Ποτέ δεν θα νιώσεις ανατριχίλα στις σιωπές σου

Ούτε στα μεγάλα ταξίδια επαφής…

Θα γλυκάνω το είναι σου, με απρόσμενες αποφάσεις ζωής…

Θα συμμετέχω σε όλα σου, με γνώμονα καρδιά και λογική…

Δεν θα είσαι ξανά, μόνος σου…

Θα έχουμε ο ένας τον άλλο

Γιατί έχουμε πολλά κοινά…

Και αν ζητήσαμε κάτι από το Θεό και τους ανθρώπους, και δεν το έδωσαν

Θα το βρούμε μεταξύ μας…

Εσύ θα είσαι η αρχή και το τέλος μου

Και εγώ θα είμαι ο επίλογος σου…

Μη στενοχωριέσαι για τίποτα, πλέον…

Ήρθα, για να μείνω…

Το ρολόι σταμάτησε σε σένα

Στις μέρες που ήσουν εδώ, αν και όχι δίπλα μου…

Στις ώρες που το φιλί σου ταξίδευε στη σκέψη μου

Χωρίς προηγούμενο…

Και πάτησα τα πλήκτρα της καρδιάς μου

Προκειμένου να ακούσω τη φωνή σου…

Και ήρθες, σαν από θαύμα από το Θεό

Να πετάξεις στο πουθενά τη θλίψη μου…

Και διαισθάνομαι τα δικά σου σημάδια

Στο νου και το σώμα μου, ως το άπειρο…

Να φυλλομετράς το βιβλίο της αγάπης μας

Περιμένοντας με να το τελειώσουμε μαζί…

Μα ξέρω, άντρα μου, πως θα το σφραγίσεις

Με την αγάπη που φύλαξες για μένα…

Και εγώ, θα το αρωματίσω με γνήσιο άρωμα αγάπης

Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν…

Και θα σε έχω στην καρδιά μου, σε όλα τα σκαμπανεβάσματα της ζωής

Και δεν θα μετρώ πλέον, τα σημάδια στο σώμα μου, γιατί θα τα σβήσεις εσύ…

Διαισθάνομαι την παρουσία σου, άντρα μου

Σε κάθε χτύπο της καρδιάς μου…

Και είναι ηλιόλουστο το πρωινό μου

Μετά από τόσες καταιγίδες σκόπιμες…

Και μην πεις ποτέ, τέρμα

Για κάτι που έχει ριζώσει μέσα σου…

Για κάτι που επιφυλλάσει μια καινούρια σελίδα στη ζωή σου…

Και κάθε φορά που σε σκέφτομαι

Βγάζω φτερά για παρακάτω…

Και δεν τρομοκρατούμαι πλέον από κάθε τι, άδικο…

Και αν με κοιτάξεις στα μάτια, μια μέρα

Θα συνειδητοποιήσεις, πόσο χρόνο χάσαμε άδικα…

Θέλοντας και οι δυο, μια ζωή που ποτέ δεν είχαμε

Αλλά μπορούσαμε να ζήσουμε…

Θα μου πεις, και τι έγινε;

Ποτέ δεν είναι αργά, για την αγάπη…

Δίνει χρόνο να μιλήσουν οι καρδιές και τα βλέμματα…

Λειτουργεί χωρίς παρεμβολές και αποστασιοποιήσεις…

Και εσύ, μου έδωσες το δικαίωμα να αγαπώ

Χωρίς αποσπάσματα από μια άλλη ζωή…

Έτσι σε αγαπώ…

Για το σήμερα και το αύριο…

Διότι το χτες δεν έχει σημασία…

Και η διαίσθηση μου, λέει

Ότι και εσύ με αγαπάς…

Μακάρι να ήσουν εδώ…