Οι blogger υπο διωγμό... (είναι δελεαστική η θέση του οσιομάρτυρα ή έστω του καταπιεσμένου και αντιστασιακού)

Εγινε σάλος.....

Οντως έγινε σάλος που δεν εχει "καταλαγιάσει" ακόμη, κι απο οτι δείχνει δεν θα σταματήσει για καιρό ακόμη αφού ετοιμάζονται κάποιες κινητοποιείσεις απο πλευράς blogger, απο ότι διάβασα.
Δεν πιστεύω οτι θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα βέβαια, απλά ελπίζω οτι αυτό θα βάλει τους νομοφτιάχτες να το συγκεκριμενοποιήσουν και να δεσμεύουν αυτούς που πρέπει να δεσμεύσουν κι όχι να βγεί κάποιος νόμος που να βάλει στο "ιδιο τσουβάλι" ολους τους blogger κι όλα τα blog!

Τα blog κατά κύριο λόγο αλλά και γενικότερα, σύμφωνα με την εμπειρία μου και την απολύτως δική μου άποψη είναι ένας τρόπος να εκφράζει κανείς τις ιδέες του και να τις εκδίδει παράλληλα.
Είναι γνωστό πως η απίστευτη επέκταση του internet ως μέσο και η "παράδοση" του σε όλους σημαίνει οτι μπορεί κανείς να κάνει πράγματα που δεν θα μπορούσε με ενα χαρτί και ένα στυλό, η μάλλον, θα μπορούσε αλλά θα εβλεπε τα "γραπτά" του μόνο το μπαούλο του και σε ευτυχή κατάληξη θα τα εξέδιδε με τη μορφή βιβλίου που αν δεν είχε πλάτες marketing θα το έτρωγε το μαύρο σκοτάδι...

Μια βασική αρχή σχετικά με την "ελευθερία" σε οτιδήποτε είναι οτι σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων.
Επίσης μια ιδέα είναι οτι τον νόμο τον φοβούνται αυτοί που έχουν άγνοια κι αυτοί που έχουν κάνει "κάτι" .

Εφόσον λοιπόν κάποιος δεν κινείται με δόλο, και διατηρεί μια γωνιά (εγώ διατηρώ πάνω απο 10 αλλά ..εντάξει δεν είμαι τυπικό κομμάτι) για να εκφράζει τον πόνο του, τον καημό του, την διαμαρτυρία του, τον ρομαντισμό του... δεν πιστεύω οτι τον πειράζει κανείς αφού δεν πειράζει κανέναν.

Η διατήρηση μιας σελίδας ( κι όσοι διατηρούν σελίδα όπως εγώ το TeAr ξέρουν,  οπως ξέρει και κάθε ένας που διατηρεί site δικό του κι οχι χώρο μεσα σε free hosting) σημαίνει πολλά.
Κατ΄αρχήν σημαίνει οτι το ονομα του site το έχει αγοράσει, αυτό συνεπάγεται να δώσεις στοιχεία, όνομα, επώνυμο, ΑΦΜ κλπ.
Η συναλαγές,επίσης, εφόσον υπάρχουν διαφημίσεις κλπ, είναι με "ταυτότητα"
Ολο αυτό, καθιστά τον "ιδιοκτήτη" της σελίδας υπεύθυνο νομικά και αν κάποιος θέλει να κινηθεί με αυτή την οδό υπάρχει πρόσωπο που μπορεί να απευθύνει την δικαιοσύνη.

Στα blog τώρα, οι σελίδες συνήθως προσφερονται δωρεάν μέσα απο μεγάλες σελίδες οπως είναι το blogspot οπου και το επίμαχο blog και που είναι ιδιοκτησίας google, εδω στον pathfinder -οπου δεν χρειάζεται καν να έχεις profile- αν θέλουμε να δούμε τα ελληνικά πράγματα κ.α. πολλούς και γνωστούς χώρους .
Για να ανοίξεις την "γωνιά" σου δεν απαιτείται τίποτα παραπάνω απο το nick name που μπορεί να λέγεται "αγησίλαος" "κικίτσα" κ.α. Αυτά όμως δεν είναι επαρκή στοιχεία - εξ ου και το θαλασσοπνίξημο για να βρούνε τους υπευθύνους- κι όσο αφορά την αρχική ομάδα που ανέφερα δεν υπάρχει λόγος περαιτέρω επέκτασης νόμου πλαισίου για διώξεις, γιατί πως να διώξει ο εισαγγελέας τον Κώστα που είναι ερωτευμένος με την Αμαλία ? η πως να στηρίξεις κατηγορία για την Ζωζώ που τσακώθηκε με την Σμαρώ και τα χώνουν η μιά στην άλλη? Γιατί μη νομίζεται... τέτοια γράφονται στα blog τουλάχιστον στα περισσότερα!

Οταν όμως μιλάμε για ειδήσεις... εδώ αλλάζουν τα πράγματα, εδώ μπαίνει KAI η χειραγώγηση , ακόμη κι η αναμετάδοση μιας είδησης έχει ευθύνη.

Γιατί οι άνθρωποι που χειρίζονται το μέσον δεν είναι απλοί τύποι που κάθονται σε έναν υπολογιστή και ψάχνουν κατά που πέφτει το enter, αλλά για ατομα που στοχεύουν όπως έλεγε με ενα γραπτό της κι η γνωστή Κατερίνα Γώγου "Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες γιατί λένε οτι σου έριξαν στα πόδια, ξέρω πως δεν σημαδεύουν στα πόδια, στο μυαλό σημαδεύουν... το νού σου ε!!"
Τότε φίλε μου, πρέπει να έχεις τα ματια ανοιχτά και το μυαλό στο full το firewall γιατί υπάρχουν πολλοί που εκμεταλεύονται.
Εκεί ναι...ΝΑΙ είναι αναγκαίο να μπούν νόμοι, να φυλάξουν αυτούς που δεν ανήκουν στο είδος των αρπακτικών του μυαλού.

Αν με ρωτήσετε πως μπορεί να γίνει ο διαχωρισμός, θα σας γελάσω, εγώ μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον που γράφει για αυτόν απο κάποιον που γράφει για τους άλλους. Αυτόν που βγάζει πράγματα απο την ψυχή και το μυαλό του απο τον άλλο που θέλει να βάλει πράγματα στην ψυχή και στο μυαλό μου.

Λίγη εξάσκηση θέλει.

Συνοπτικά, δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία στον ιστό, αλλά αυτό δεν είναι πάντα κακό.....

Αργησα... έχω μπει κι αν έχω μπει σε site, εκεί όμως δεν είχα πάει και από ότι διαπίστωσα όλος ο κόσμος ήταν εκεί εκτός από μένα!!

Εχω profile, blog, και γενικά ασχολούμαι με όλα όσα μου προκαλούν ενδιαφέρον στο internet.

Μπήκα λοιπόν και στο myspace, αιτία ο φίλος μου ο Γιάννης που έχει τον ellinikosfm.com και που θέλει ντε και καλά να ξανά κάνω εκπομπές.

Λίγο η ανεργία (μήτηρ πάσης κακίας) λίγο που ε... το τραβάει ο οργανισμός μου λέω να το ξεκινήσω πάλι.

Μπήκα λοιπόν έκανα ένα profile και ξεκίνησα να το "σουλουπώνω" ... να βάλω και ένα background που να μ΄αρέσει, να βάλω και λίγο χρωματάκι, να προσθέσω και έναν Player... και ξεκίνησα να εχω φίλους!

Εβαλα την Εmma Shaplin στη λίστα! Που σκασίλα της μεγάλη δηλαδή, γιατί τα περισσότερα profile τα συντηρούν κάποιοι άσχετοι με τους καλλιτέχνες (ειδικά του βεληνεκούς της Emma) με βάλανε για φίλη τους κάποιοι που ούτε τους ήξερα, ούτε και είμαι σίγουρη ότι θέλω να τους μάθω. Τέλος πάντων μπήκα στο όλο κλίμα.

Ξέρω - λόγω της μουσικής - οτι πολλοί από το εδώ site είναι κι εκεί, έναν δύο τους εντόπισα και τους πέρασα στη λίστα ... μπορεί να μην ξέρουν καν ότι είμαι εγώ!.. η Ελίνα βρε κουτά εγώ είμαι!!

Αντε να δούμε ...

Υ.Γ.1 Οποιος ξέρει κολπάκια για να το φτιάξω καλύτερο, μπορεί να μου αφήσει μήνυμα όπου μπορεί δεκτές οι συμβουλές από τους παλιότερους.

Υ.Γ.2 Για όποιον εχει περιέργεια.. myspace

Ο έρωτας χτυπάει απροειδοποίητα...

Παρακαλώ αν δείτε τον άντρα των ονείρων μου να του πείτε οτι θέλω να τον δώ.. οπως ακριβώς τον θυμάμαι..

Με το χαμογελάκι του, με το χαριτωμένο βλέμμα του, με τα τσοκαράκια του....

Αχ! έρωτα...............

Λοιπόν σήμερα άρχισα να κάνω τη βόλτα μου στις διαδικτυακές ειδήσεις, αφού πρέπει να ενημερώνω καθημερινά το TeAr, και διάβασα σε δύο - ναι 2- δικτυακούς τόπους μια είδηση "Κλείνει το ΑΜΟΡΕ" αναρωτήθηκα κι εγώ ποιο είναι το ΑΜΟΡΕ αφού δεν είμαι και πολύ θεατρόφιλη να πω την αλήθεια μου - αμαρτία εξομολογουμένη,αμαρτία δεν είναι! (μεταξύ μας αυτό πολύ με βολεύει κι έτσι λέω ότι στραβό κάνω και ησυχάζω) - οπότε δεν ξέρω και πολλά πράγματα.
Ο φίλος μου ο Γούγλης λοιπόν με βοήθησε να μάθω κάποια στοιχεία.

Το Θέατρο "ΑΜΟΡΕ"

Στην επίσημη ιστοσελίδα του δίνει τα πρώτα στοιχεία.

Το Θέατρο Αμόρε, στο οποίο στεγάζεται το Θέατρο του Νότου, χτίστηκε το 1960.
Στο παρελθόν λειτουργούσε ως χειμερινός και θερινός κινηματογράφος. Το 1982 μετατράπηκε σε θέατρο, το 1998 ανακαινίστηκε και αυτή τη στιγμή διαθέτει δύο σκηνές ( την μετατρεπόμενη Κεντρική Σκηνή, χωρητικότητας 170-220 θέσεων και τον Εξώστη, μια δεύτερη Σκηνή χωρητικότητας 80 θέσεων), ένα φουαγιέ το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει εκθέσεις και μικρά μουσικά σύνολα, καμαρίνια σε τρεις ορόφους, γραφεία και μπαρ.

Το Θέατρο του Νότου

Το Θέατρο του Νότου ιδρύθηκε τον Μάιο του 1991 από τον σκηνοθέτη Γιάννη Χουβαρδά, που είναι και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του. Βασικοί στόχοι του είναι η προσφορά προς το ελληνικό κοινό ενός πολυδιάστατου διεθνούς και ελληνικού ρεπερτορίου με πολλές και διαφορετικές τάσεις, η συνεργασία με διεθνούς φήμης ξένα θέατρα και καλλιτέχνες και η εξερεύνηση των νέων τάσεων στις σύγχρονες παραστατικές τέχνες. Λόγω του περιεχομένου της δουλειάς του, το Θέατρο του Νότου έχει προσελκύσει, εκτός των θεατρόφιλων, και την μεγάλη πλειοψηφία του νεανικού κοινού.
Το Θέατρο του Νότου ανεβάζει κατά μέσον όρο έξι παραγωγές τον χρόνο (πολλές φορές και επτά ή οκτώ), οι οποίες καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου.

Το Θέατρο του Νότου είναι το μόνο μη κρατικό θέατρο στη χώρα μας που ανεβάζει τόσες παραγωγές και απασχολεί τέτοια πληθώρα σκηνοθετών και άλλων συντελεστών. Αυτή η ιδιαιτερότητα, καθώς και το εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, οι δύο σκηνές του, η συνεχής και ποικίλη δραστηριότητά του, η καθιέρωση του θεσμού των συνδρομητών, ο τεράστιος πλουραλισμός στην εν γένει λειτουργία του και ιδίως, οι ευρύτατες διεθνείς συνεργασίες του, αποτελούν τη φιλοσοφία ύπαρξης του Θεάτρου του Νότου και το καθιστούν μοναδικό στο είδος του Θέατρο στην Ελλάδα.

Οι παραστάσεις είχαν μια πορεία

1. Οθέλλος (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ)
2. 6 νούμερα ζήλειας ( Έλενα Πέγκα)
3. Η ιστορία της Λαίδης (Ηλίας Λάγιος)
4. Στέλλα (Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε)
5. Το κοντραμπάσο (Πάτρικ Ζύσκιντ)
6. Σαλώμη (Όσκαρ Ουάιλντ)
7. Οι παράξενοι λόγοι της κυρίας Μποβαρύ (Κλαίρη Μιτσοτάκη)
8. Η αρρώστια της νιότης (Φέρντιναντ Μπρούκνερ)
9. Η ώρα του Λύγκα (Περ Όλοβ Ένβκβιστ)
10. Φαίδρα (Ζαν Ρασίν)
11. Μικρές ηρωίδες (σε κείμενα Σαίξπηρ, Ντον Νίγκρο κ.α.)
12. Η Γετρούδη Στάιν και η συνοδός της (Ουίν Ουέλς)
13. Δωδεκάτη νύχτα (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ)
14. Το τελευταίο τραίνο (Φιτζέραλντ Κους)
15. Η ανταλλαγή (Πωλ Κλωντέλ)
16. Το τέλος του οίκου των ’σερ (Στήβεν Μπέρκοφ)
17. Έντα Γκάμπλερ (Χένρικ Ίμπσεν)
18. Μαρκήσιος ντε Σαντ και Ιουλιέττα (Ζαν Μισέλ Γκιγερί)
19. Τρεις αδελφές (Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ)
20. Τα αδέλφια (Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε)
21. Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι (Μπερνάρ-Μαρί Κολτές)
22. Όλος ο Σαίξπηρ σε μία ώρα (Μπόργκεσον, Λονγκ, Σίγκνερ)
23. Η κουνημένη αχλαδιά (Ζωρζ Κουρτελίν)
24. Δύο αινίγματα (Λουίτζι Πιραντέλλο)
25. Λευκές νύχτες (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)
26. Η αρχή της ζωής (Δημήτρης Δημητριάδης)
27. Κόκκινο ρομάντζο (Αλεξάντρ Γκέλμαν)
28. Μπελβεντέρε (Έντεν φον Χόρβατ)
29. Μικρές τραγωδίες (Αλεξάντρ Πούσκιν)
30. Ταρτούφος (Ζαν Μπατίστ Ποκλέν Μολιέρ)
31. Έρωτας (Λιουντμίλλα Πετρουσεφσκάγια)
32. Ελένη (Ευριπίδης)
33. Επτά μιμίαμβοι (Ηρώνδας)
34. Τερέζ Ρακέν (Εμίλ Ζολά)
35. Καζανόβα- Η περιπέτεια (Μαρίνα Τσβετάγεβα)
36. Η δούκισσα του Μάλφι (Τζων Ουέμπστερ)
37. Φάουστ (Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε)
38. Όσοι έχασαν τον ύπνο τους (Τάκης Θεοδωρόπουλος)
39. Ποιος ανακάλυψε την Αμερική (Χρύσα Σπηλιώτη)
40. Shopping and fucking (Μαρκ Ρέιβενχιλ)
41. Ιβάνοφ (Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ)
42. Βαλς εξιτασιόν (Έλενα Πέγκα)
43. Το βρακί (Καρλ Στερνχάιμ)
44. Πυριτιδαποθήκη (Ντέγιαν Ντουκόφσκι)
45. Τόσο κοντά (Πάτρικ Μάρμπερ)
46. Μετά τη βροχή (Σέρτζι Μπελμπέλ)
47. Μακμπέθ (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ)
48. Έγκλημα και τιμωρία (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)
49. Χοντροί άντρες με φούστες (Νίκι Σίλβερ)
50. Τορκουάτο Τάσσο (Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε)
51. Μια μέρα τον Οκτώβρη (Γκέοργκ Κάιζερ)
52. Τουρκαρέ ή έρωτας για το χρήμα (Αλαίν-Ρενέ Λεσάζ)
53. Ο θεός είναι D.J. (Φαλκ Ρίχτερ)

Το πρόγραμμα εχει παραστάσεις μεχρι τις 20 Απριλίου.

Η είδηση στεγνή έλεγε :

Μετά από 17 χρόνια λειτουργίας κλείνει το θέατρο Αμόρε, ένα θέατρο που επηρέασε σημαντικά τα θεατρικά δρώμενα της Αθήνας, ένας κύκλος.
Στις 31 Μαϊου το Θέατρο του Νότου ολοκληρώνει τη λειτουργία του στο Αμόρε το οποίο μέσα σ' αυτά τα χρόνια ανέβασε 130 παραγωγές, στις οποίες έπαιξαν συνολικά 500 ηθοποιοί.
Οι φήμες κυκλοφορούσαν εδώ και αρκετό καιρό στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Μια χθεσινή επιστολή όμως που συνυπογράφουν ο ιδρυτής του Θεάτρου του Νότου Γιάννης Χουβαρδάς και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Θωμάς Μοσχόπουλος ήρθε να επιβεβαιώσει το γεγονός.
«Το θέατρο Αμόρε από την ανάληψη των καθηκόντων του Γιάννη Χουβαρδά ως διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, στερείται σήμερα της φυσικής και καλλιτεχνικής του παρουσίας και της προσφοράς του ιδρυτή του. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αβέβαιη και ασταθή τα τελευταία χρόνια κρατική επιχορήγηση, δημιουργεί ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον για τη συνέχιση της λειτουργίας του» αναφέρει το κείμενο της ανακοίνωσης. Αφορμή για την απόφαση ήταν η λήξη του συμβολαίου του Θεάτρου του Νότου με την ιδιοκτησία του κτιρίου. Το θέατρο Αμόρε με τις παραστάσεις του τάραξε τα θεατρικά δρώμενα, ανέδειξε νέους καλλιτέχνες και καλλιτεχνικά ρεύματα. «Το Αμόρε κάνει ηρωική έξοδο, κλείνοντας έναν κύκλο ζωής σε πολύ καλή καλλιτεχνική κατάσταση» αναφέρει η ανακοίνωση.


Κι έρχομαι να ρωτήσω η άσχετη... μπορεί στο βωμό της πορείας ενός ανθρώπου που κανένα πρόβλημα δεν έχω μαζί του και εις ανώτερα δηλαδή να «σβήσει» μια γωνιά που στο μέλλον θα γίνει μαγαζί για Ταϋλανδέζικα, Κινέζικα που και μ αυτά δεν έχω κανένα πρόβλημα το αντίθετο μάλιστα - ή άλλης προέλευσης ρούχα?
Δεν είμαι θεατρόφιλη δεν είμαι καν σινεφίλ αλλά απλά αναρωτήθηκα....

Σάββατο!

Ως εργαζόμενη ήταν η καλύτερη μου μέρα ήταν η πρώτη μέρα μετά από μια κοπιαστική εβδομάδα, και η προηγούμενή μιας ημέρας - της Κυριακής - που δεν δούλευα... άρα αργίας!

Γενικά λοιπόν το Σάββατο ακόμη και από τον πρότερο έντιμο βίο του, μου κάνει ωραία στην αίσθηση της ύπαρξής του.

Έτσι ξύπνησα αργά, γιατί είχα κοιμηθεί αργά, και ξεκίνησα το ταξίδι μου στο Σάββατο.

Έφτιαξα έναν καφέ, να ανοίξει το μάτι και είπα να τον πιω παρέα με τον υπολογιστή.

Κλίκ στο TeAr... τζίφος! Πάλι κάτω ο server.. .άτιμη τεχνολογία.

Δεν βαριέσαι... θα μπω στα blog τι τα έχουμε άλλωστε! σε λίγο κλείνουμε δεκάδα μ΄αυτά!

ok.. έγινε κι αυτό, κάτι διορθώσεις, σε κάποια δημοσιεύσεις.. και γενικά ένα ρεκτιφιέ σε διάφορα.

Ας δω και λίγη tvουλα (αυτό.. είναι η αλήθεια οπότε το κάνω το μετανιώνω.... αλλά μυαλό δεν βάζω!)

Είδα.... και τι δεν είδα!!

Είδα τον Καπουτζίδη που μια χαρά άνθρωπος είναι να τον γλύφουν οι παρόντες περιλαμβανομένου του παρουσιαστή -Μικρούτσικος.. σημειολογικό το όνομά άραγε? - τελικά τον Καπουτζίδη για ένα τον θαυμάζω περισσότερο κι από το ταλέντο του, που δείχνει να μην έχει καβαλήσει το καλάμι!!

Υστέρα - έχω και τηλεκοντρόλ - έκανα ζάπινγκ. Το κάνω συχνά, δεν μπορώ να μείνω σε ένα μέρος και δεν είναι θέμα νευρικότητας, απλά νομίζω -ΝΑΙ νομίζω - ότι θα βρω κάτι που θα αξίζει να το δω.

Αυτό, είναι το καλύτερο νομίζω, κι έτσι είδα...

* Τοtop 10 στοMega star :... Νο 3 ο Νίνο.... Νο 2 η Ζέτα Μακρυπούλια Νο 1 η Βανδή.... οοοοοοοοοοχι! Δεν θα το σχολιάσω!

* Τις ειδήσεις : Αναρχικοί τουρλουμπούκι με τους ακροδεξιούς και τα ματ να παίζουν το ρόλο παρατηρητού, δημοσιογράφοι με διακοπτόμενο σήμα στο κινητό τους - και φανερή τρομάρα στη φωνή - να προσπαθούν να περιγράψουν τα γεγονότα λες κι είναι ποδοσφαιρικός αγώνας και ταυτόχρονα να προσπαθούν να αποφύγουν τις πέτρες από τα πεζοδρόμια που είχαν ξηλώσει οι "διαδηλωτές"

* Διαφημίσεις : Κάποτε μόλις άρχιζαν ήταν η στιγμή που έκανα ότι έπρεπε να κάνω και ήμουν καθηλωμένη να παρακολουθώ κάποιο πρόγραμμα τώρα ... όσο τις κοιτώ, νομίζω ότι πρέπει να είναι ο λόγος που θα κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση!

* Σποτάκια για εκπομπές του εκάστοτε καναλιού : Κατόπιν ωρίμου σκέψεως και φυσικά εμπειρίας, αποφάσισα ότι μπορώ να παρακολουθώ μόνο αυτά κι όχι τις εκπομπές, έτσι κι αλλιώς είναι οι καλύτερες σκηνές όλες οι άλλες που περιλαμβάνονται είναι τρίχες!

* Τον Καρατζαφέρη στη Βουλή : αυτό αν το έλεγα πριν 5 χρόνια θα ήταν σίγουρα ανέκδοτο! ..... εντάξει, ζάπινγκ έκανα! πάτησα και το κανάλι της βουλής

και.. εκεί παραιτήθηκα!

Έβαλα να βράσω καμιά πατάτα στο τσουκάλι... πήρα και τηλέφωνο το γιο μου να βεβαιωθώ ότι δεν είναι στις συμμορίες ως αναρχικός κι ακροδεξιός και ξαναγύρισα εδώ.

Καιρό είχα να γράψω κάτι.....

Ξέρω, σας ταλαιπωρώ με τις εγγραφές μου, αλλά αγάπες μου έτσι είναι οι φίλοι μοιράζονται τα πάντα και τα καλά, και τα κακά!

’ντε... καλό μας Σαββατοκύριακο!!

Το 'αίτημα' του (8 χρονών) γιου μου "ΘΕΛΩ ζωάκι.. θέλω ένα φίλο" το βρήκα δίκαιο και αποφάσισα μετά από πολύ σκέψη ομολογουμένως γιατί εκείνη την εποχή αυτό που έλειπε απόλυτα ήταν ο χρόνος.
Δεν ήθελα να έχω απλά ένα ζώο, ήξερα ότι η σκέψη για μια καινούρια παρουσία για μένα ήταν μια πρόσθετη ευθύνη και δεν είχα λίγες.

Ενα απόγευμα λοιπόν, ήρθε το γατάκι που μια φίλη μου είπε ότι είχε ο γιος της ...
Ηταν 4 μηνών... μικρούλικο, παιχνιδιάρικο και ταυτόχρονα τρομαγμένο, είχε χωθεί πίσω από την πολυθρόνα και δεν έβγαινε με τίποτα!

Ρώτησα τι ήταν - δεν ήξερα να ξεχωρίσω το φύλο του - και μου είπαν κορίτσι. Ετσι... η μικρή μας σύσκεψη μας οδήγησε να το βγάλουμε Ναόμι.
Η Ναόμι φάνηκε να εγκλιματίζεται μαζί μας, ο γιος μου - αν και δεν του άρεσε που ήταν κορίτσι η Ναόμι αφού μου είχε ζητήσει, ένα "φίλο" κι όχι μια φίλη - έπαιζε μαζί της και περνούσαν κι οι δύο καλά.
Η Ναόμι αποφάσισε ότι το κρεββάτι του γιου μου ήταν το δικό της κι έτσι, όταν λέγαμε καληνύχτα, ήταν διπλό.

Η απόφαση - για ένα ζώο που ζεί σε διαμέρισμα - να στειρωθεί ήρθε μετά από συζήτηση με τον κτηνίατρο που με έπεισε ότι τα 'ανασταλτικά' χάπια μακροχρόνια θα δημιουργήσουν παρενέργειες στον οργανισμό του ζώου που θα το οδηγήσουν ακόμη και στο θάνατο.
Στον 6ο λοιπόν μήνα -κλεισμένο ραντεβού - πήραμε την Ναόμι και πήγαμε στο ιατρείο που θα γινόταν η στείρωση.

Μέσα η Ναόμι, έξω εμείς... σαν ελληνική ταινία, πάνω κάτω βόλτες , άγχος, ανησυχία.. ε.. δεν είναι και λιγο, χειρουργείο θα έκανε!
Η μόνωση δεν ήταν κι η καλύτερη στο ιατρείο, κι έτσι άκουγα κάτι μάλλον περίεργες κουβέντες μεταξύ γιατρού και της βοηθού του, και έστησα αυτί, αν και δεν χρειάστηκε γιατί αμέσως μετά ακούω τη φωνή του γιατρού να με καλεί μέσα.
Φοβισμένη - είναι η αλήθεια - για το τι θα δω, μπαίνω και μου λέει ο γιατρός (δείχνοντας το.. επίμαχο σημείο)
-Τι είναι αυτό?
-... τι είναι αυτό ? (ρώτησα σαν ηχώ και κοιτώντας ηλίθια μια τον γιατρό.. μια το ΄σημείο΄που μου έδειχνε)
- Τι είναι αυτό? (ξαναλέει ο γιατρός υποθέτοντας προφανώς ότι δεν είμαι τόσο ηλίθια όσο το ύφος μου έδειχνε εκείνη τη στιγμή)
-ε! ΤΙ είναι αυτό γιατρέ ?? (είπα και με ζώσανε τα φίδια, σκεπτόμενη ότι το γατί κοιμόταν με το παιδί τόσους μήνες! και το 'αυτό', θα μπορούσε να είναι και κάτι κακό... )
- Αυτό, είναι αγόρι! (είπε και δεν ξέρω αν το ύφος του εννοούσε έλεγε εκείνη τη στιγμή για την δική μου βλακεία που δεν το είχα καταλάβει ή για την 'αποκάλυψη' που φαινόταν να είναι έκπληξη τόσο για 'κείνον όσο και για μένα!)
Ανάσανα ανακουφισμένη... τουλάχιστον δεν είναι άρρωστο!! οκ, είναι Αγόρι τελικά....

- Τι θα κάνουμε?? ρώτησε ο γιατρός μη ξέροντας αν θα συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε
- Συνεχίστε .. με διαφορετική διαδικασία υποθέτω!!
Κι έτσι, σε ένα κρεββάτι του πόνου, η Ναόμι, έγινε Τομ!!

Ο Τομ έγινε μέλος της οικογένειας, ο γιος μου έγινε πανευτυχής γιατί τελικά το κορίτσι-γατάκι έγινε ο Τομ ο φίλος του, ότι γινόταν ο Τομ πάντα είχε λόγο ύπαρξης.

Περάσαμε πολλά μαζί. Eτσι γίνεται στις οικογένειες...