Μια πολύ όμορφη slow waltz εκτέλεση του γνωστού από τους animals κομματιού...

...να απευθύνω στους πρωην συναδέλφους μου,για την τόσο όμορφη και διδακτική συνεργασία μας...

Τους ένοιωσα σαν οικογένειά μου και πέρασα πολύ όμορφα ακομη και όταν ζόριζαν τα πάντα...πιτσιλισμένοι με άιμα,με έντερα στα χέρια μας,με ιδρώτα στο κορμί μας όταν προσπαθούσαμε όλοι μαζί για το καλύτερο...

Πάνω από αυτό που δείχνει η ιδιότητά μας,είμαστε άνθρωποι...

Μάρκο my man θα μου λείψεις τόσο για το πόσο υπέροχος άνθρωπος είσαι,όσο και καλός στη δουλειά σου.Επίσης οι πλάκες και ο ατελείωτος χαβαλές μας.

Ελένη Δ,στην αρχή ήσουν ένα στραβόξυλο και μισό και το κουτσομπολιό είναι η τέχνη σου.Όμως πίσω απ όλα κρυβεις ενα καλο κι ευαισθητο ανθρωπο.Επισης εισαι καλη στη δουλεια σου,πολύ καλη.Η ιδέα που έχεις όμως για τον εαυτό σου ξεπερνά το πόσο καλή είσαι.Αν δεν ειχες επαρση θα απεφευγες σοβαρα λαθη.

Ευα Μ,όταν είσαι στις καλές σου είσαι το καλύτερο κορίτσι και αστερατη στη δουλεια σου.Η επαρση και σε σενα ειναι εχθρος στο δρομο προς την τελειοτητα.

Ελένη Λ,είσαι ένα χρυσό κορίτσι που θέλει πολλή δουλειά στη...δουλειά της...μη δίνεις σημασία όταν σου τη λένε,ακόμη κι εγω μερικες φορες το εκανα καλοπροαίρετα για να βελτιωθείς..γιατί επιθυμώ τους καλούς ανθρωπους να βρισκονται στην κορυφη και τους κακους στη θεση του ειλωτα.

Κέλυ Ζ,είσαι κατα βαθος καλο κοριτσι περα απο την επαρση που εχεις με το οικονομικο στατους και την πολυτελεια.Κρυβεις μεσα σου ενα διαμαντι πολλων παραπανω καρατιων απο αυτα που θαυμαζεις σε εξωτερικα κοσμηματα.Επισης εισαι καλη στη δουλεια σου και θα γινεις ακομη καλυτερη χωρις καμμια βοηθεια.

Τελος να μιλησω και για τον Χρήστο Κ.Βρέθηκε εκει που βρεθηκε για λαθος λογους.Ομως ανακαλυψε ενα κομματι του εαυτου του που δεν ηξερε.Ποτε δεν αγαπησε τη δουλεια του στ αλήθεια κι αυτο ειναι η αχιλλειος πτερνα του.Ομως εμαθε να ειναι απο ανευθυνος,υπευθυνος.Εμαθε τι σημαινει πνευμα συνεργασιας.Γνωρισε μεσα απο τους αλλους καλυτερα τον εαυτο του.Εβαλε τα πραγματα επιτελους στη θεση τους.

Η γνωση ειναι δυναμη και η αυτογνωσια παντοδυναμια.

Θα τον συμβουλευα ομως να μην αφηνει την ψυχολογια του να επηρρεαζει τις επιδοσεις του.Θυμωνει,στενοχωριεται,αντιδρα ευκολα.Ειναι εγωιστης και υπερηφανος.
Ισως θα πρεπε να κρατησει μονο την τελευταια λεξη και ν αποβαλλει τα υπολοιπα.Να σκεφτεται πριν δρασει,να ειναι λιγοτερο επιπολαιος.

Σας αγαπω ολους παιδια,με τα συν και τα πλην σας.

Θα μου λείψετε....

Ευχαριστω

ΥΓ παρακατω παραθετω ενα τραγουδι που εχει στη μελωδια του μια γευση δυναμικης μελαγχολιας,το οποιο ''επαιζε'' στο μυαλο μου οταν μαζευα τα πραγματα μου για να φυγω απο την παλια μου δουλεια.Το νοημα των στιχων ουδεμια σχεση εχει με το παρων κειμενο.

Μονο ενα μηνυμα αγαπης ισως το οποιο αξιζουν τα παιδια αυτα.

Σιγά σιγά νοιώθω την έννοια αυτής της λέξης.Η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου.Η ισορροπία στη ζωή μου.Ο χώρος της δουλειάς μου οικείος,κοντά στο λύκειο από το οποίο αποφοίτησα.Οι συνάδελφοι φιλικοί,αλλά κυρίως εγώ σωστά τοποθετημένος απέναντί τους.Που και που με πιάνει το άγχος της προσαρμογής,αλλά κι αυτό ακόμη το διαχειρίζομαι γενναία.Νοιώθω παντοδύναμος.

Στη ζωή έξω απ το νοσοκομείο όλα ήσυχα,ήρεμα εκεί που θα πρεπε να βρίσκονται.Νοιώθω πως είμαι ο κύριος του εαυτού μου.Οι βόλτες μου,η μουσική μου,η κιθάρα μου έρχονται να γεμίσουν ευχάριστα το χρόνο εκτός δουλειάς.Που και που μελετάω,αλλά το κάνω χωρίς άγχος και νοιώθω  δημιουργικός.

Οι απογοητευσεις κι αυτες στο προγραμμα ειναι.Αλλα η ζωη με εχει διδάξει πως μετά από τη βροχή έρχεται λιακάδα.Είμαι γενναίος και καλός καπετάνιος της ζωής κι έτσι χαμογελώ γεμάτος αυτοπεποίθηση...ήδη βλέπω κάτι όμορφο να γεννιέται...;-)

Το λοιπόν...νοιώθω πλήρης!...Καιρό είχα να αισθανθώ έτσι!!...Ευτυχία και γαλήνη...

πόσο πολύτιμα αγαθά...

Σήμερα μια καινούρια αρχή...πάρκαρα το αμάξι πάνω από τα γήπεδα με τις μπασκέτες που κάποτε συνήθιζα να παίζω με τις ώρες το αγαπημένο μου άθλημα...με το που βγήκα από το όχημα μια μυρωδιά καμμένου ξύλου γαργάλησε την όσφρηση μου κι αμέσως θυμήθηκα πως ένοιωθα όταν ήμουν μαθητής και πήγαινα σχολείο,ενώ περπατούσα στο χωματόδρομο που συνήθιζα να κόβω δρόμο τοτε για είμαι εκεί μια ώρα αρχύτερα...πόσο όμορφα ήταν αυτα τα χρόνια...παιδικότητα,ρομαντισμός,όνειρα...ξάφνου ένοιωσα ένα σφίξιμο στο στήθος και μια στιγμιαία μελαγχολία...και τι δε θα έδινα να γύριζε ο χρόνος πίσω...

Μόλις περπάτησα 200 μέτρα μπροστά και 20 χρόνια πίσω,προσπερνώντας το παλιο μου σχολείο για να πάω στην καινούρια μου δουλειά που βρίσκεται σχεδον απέναντι...Σωστό ταξίδι στο χώρο και το χρόνο...