Φρικτές εικόνες μου ρχονται στο μυαλό.

Το πανέμορφο γλυκούλι μωρουδίστικο κορμάκι σου δε θέλω να πονέσει.

Θέλω να κρατήσει την υπέροχη ψυχούλα σου μέχρι τα βαθειά σου γεραματα.

Μακάρι να χα γλώσσα να σου πω πόσα σημαίνεις για μένα.

Αλλά δεν ξέρω πως να στο πω ούτε να στο δείξω.

Ματώνω και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να σου συμβεί κάτι κακό.

Κοιτάω συνέχεια το δρόμο δίπλα από το σπίτι μου να δω ότι δεν είσαι κάπου εκεί πληγωμένο.

Σε ακούω να καλείς τα άλλα γατάκια με τη φωνή σου και ο ήχος της φωνής σου ειναι μουσική στ αυτιά μου.

Όχι δεν είμαι φιλόζωος.Αγαπώ μόνο εσένα και τις δύο φίλες σου.

Η καρδιά μου είναι σπασμένη σε τρία κομμάτια.Όταν είστε και τα τρία μαζί κοντά στο σπιτάκι σας,η καρδιά μου είναι ολόκληρη και χτυπά με χαρά.

Ξεχνώ ακόμη και τη λόγχη που μόνιμα κουβαλάω καρφωμένη στο σώμα μου και με σουβλίζει από το σπλήνα ως τη μυτη.

Ξεχνώ και τις αλλεργίες μου.

Προτιμώ να σε χαιδεύω με στοργή παρά να φοβάμαι τις κοκκινίλες μου.

Ξεχνώ και που με νυχιάζεις μερικές φορές αν σε ξαφνιάσω.

Πονάει τόσο πολύ που σ αγαπώ μα νοιώθω τόση ευτυχία όταν διακρίνω την πορτοκαλί φιγούρα σου να πλησιάζει και το λευκό χεράκι σου σα να φοράς γαντάκι.

Τρομάζω,δακρύζω για τη μέρα που ίσως δε σε ξαναδώ γιατί είσαι άγριο και δεν τιθασεύεσαι

Νοιώθω τα πάντα μέσα μου να ματώνουν.

Αγάπης αίμα.