Τα καταφέρνω ακόμα... Όχι πολύ καλά, αλλά το σίγουρο είναι ότι τα καταφέρνω. Και για πρώτη φορά στη ζωή μου βγάζω κακία... Καλά να πάθεις. Αυτό άξιζες. Μετά από σένα ήρθε κάτι πολύ καλύτερο, ακόμα και αν δεν υπάρχει πια, ήρθε για να μου δείξει ότι τα δάκρυα μου αξίζουν σε αυτούς που δε θα με έκαναν ποτέ να κλάψω.

Μακρυά και ποτέ πια αγαπημένοι λοιπόν...

All God's children need travelling shoes
Drive your problem from here
All good people read good books
Now your conscience is clear
I hear you talk, girl
Now your conscience is clear

In the morning when I wipe my brow
Wipe the miles away
I like to think than I can be so willed
And never do what you say
I'll never hear you
And never do what you say

Look my eyes are just holograms
Look your love has drawn red from my hands
From my hands you know you'll never be
More than twist in my sobriety
More than twist in my sobriety

We just poked a little empty pie
For the fun the people had at night
Late at night don't need hostility
The timid smile and pause to free

I don't care about their different thoughts
Different thoughts are good for me
Up in arms and chaste and whole
All God's children took their toll

Look my eyes are just holograms
Look your love has drawn red from my hands
From my hands you know you'll never be
More than twist in my sobriety
More than twist in my sobriety

Cup of tea take time to think, yeah
Time to risk a life, a life, a life
Sweet and handsome, soft and porky
You pig out 'til you've seen the light
Pig out 'til you've seen the light

Half the people read the papers
Read them good and well
Pretty people, nervous people
People have got to sell
News you have to sell

Look my eyes are just holograms
Look your love has drawn red from my hands
From my hands you know you'll never be
More than twist in my sobriety
More than twist in my sobriety

Look my eyes are just holograms
Look your love has drawn red from my hands
From my hands you know you'll never be
More than twist
More than twist in my sobriety

Τι να ντυθώ στο αποκριάτικο πάρτυ?

Βαμπιρέλλα για άλλη μια φορά? Πειρατίνα για άλλη μια φορά? Geisha? Λοιπόν, θα ξεκινήσω το διαγωνισμό εδώ! Όποιος έχει την καλύτερη ιδέα θα κερδίσει. Το έπαθλο θα το σκεφτώ - μπορείτε να το προτείνετε και αυτό χαχαχα. Ο διαγωνισμός σταματάει την ημέρα του πάρτυ του MH.

1. Μ’αρέσει να γράφω τις σκέψεις μου μια πιο πολύ μ’αρέσει να τις διαβάζω μετά από καιρό.
2. Μ’αρέσει να περπατάω μόνη μου στο δρόμο, να οδηγάω μόνη μου, να πίνω ένα ποτό μόνη μου, γενικώς, να κάνω πράγματα μόνη μου…
3. Μ’αρέσει να διαβάζω βιβλία χωρίς συγκεκριμένη ιστορία, με απλές σκέψεις των συγγραφέων.
4. Μ’αρέσει το καλό κρασί.
5. Μ’αρέσει να με ξυπνάνε με ένα χαμόγελο.
6. Μ’αρέσει να μαγειρεύω για φίλους.
7. Μ’αρέσει να ακούω δυνατά μουσική και να χορεύω, ακόμα και χωρίς παρέα.
8. Μ’αρέσει να μιλάω σε ανθρώπους που με «ακούνε».
9. Μ’αρέσει να πηγαίνω στον Πειραιά και να χαζεύω για ώρες ολόκληρες.
10. Μ’αρέσει να πίνω καφέ με τον μοναδικό άνθρωπο που καταλαβαίνει ότι δε χρειάζεται να μιλάμε συνέχεια όταν βγαίνουμε έξω για καφέ.

Όχι δεν είμαι εδώ! Το φωνάζω δυνατά για να πείσω τον εαυτό μου να μην ανοίξει την πόρτα. Ποτέ δε με έπειθα. Την άνοιξα. Και τι κατάλαβα!

Δε ξέρω αν η όλη ιστορία καταστρέφει και σένα, εμένα πάντως με κάνει χώμα. Δε θα ξανανοίξω! Δε θα ξανασηκώσω τηλέφωνο. Δε θέλω να σε ξέρω! Δε θέλω να σε θυμάμαι! Αυτή τη φορά ΠΡΕΠΕΙ να κάνω αυτό που θέλω!

Κοιτάξτε να δείτε! Όλα ήταν μπερδεμένα ανέκαθεν! Αλλά μετά το μπέρδεμα των Χριστουγέννων γίνανε πολύ χάλια.

Είμαστε μια παρέα (φίλοι & γνωστοί).
Έχω λοιπόν τη φίλη μου την Κατερίνα.
Στην Κατερίνα αρέσει ο Κώστας. –κάποτε είχε γίνει και κάτι μεταξύ τους-
Στον Κώστα αρέσω εγώ.
Σε μένα αρέσει ο Αλέξης – παιδικός μου έρωτας –ήμασταν μαζί… για τρεις μέρες-
Ο Αλέξης είναι κολλητός του Κώστα.
Η Κατερίνα αρέσει στο Σάκη.
Παλιά άρεσε η Κατερίνα στο Χρήστο (χρόοοοοοονια έρωτας).
Η Βάσω τα έφτιαξε με το Χρήστο.
Ο φίλος μου ο Γιώργος γούσταρε τη Βάσω (γινόταν κατά καιρούς κάτι μεταξύ τους)
Ο Γιώργος μετά έκανε κάτι με τη Μαρία (κολλητή της Βάσως).
Στη Μαρία αρέσει ο Βασίλης.
Ο Βασίλης τα έχει με τη Μίνα.
Η Μίνα παλιά τα είχε με το Γιάννη.
Ο Γιάννης γούσταρε εμένα.
Εγώ γούσταρα το Γιάννη (αλλά χάθηκε στη μετάφραση).
Μετά παρα λίγο να γίνει κάτι με το Γιάννη και τη Μαρία αλλά δεν έγινε.
Πλέον αρέσω στο Θοδωρή, παιδικό έρωτα της Ιοκάστης, η οποία προσπαθεί να μας τα φτιάξει.
Η Ιοκάστη γουστάρει το Μάριο, αλλά χθες με κάποιον άλλο την είδα να τριγυρνάει.
Ο Λεωνίδας μας γουστάρει όλες και είμαι σίγουρη ότι αν συνεχίσω να σκέφτομαι θα βγούνε άλλες τόσες γραμμούλες ακαταλαβίστικων μπλεξιμάτων.

Υ.Γ. Όταν αναφερόμουν σε παιδικούς έρωτες, μίλαγα για γεγονότα προ δεκαετίας και τα ονόματα δεν είναι πραγματικά.

Καταλάβατε τίποτα?

Έχω μια φίλη μου είναι κόμισσα πραγματική.

Είναι από αυτές τις κοπέλες που περπατάν στο δρόμο ήρεμες, σα να μην έχουν συγκεκριμένο προορισμό. Ίσως να μην το παρατηρούμε καν.

Από αυτές τις κοπέλες με τα μακριά μαύρα μαλλιά και το ήρεμο βήμα.

Την γνώρισα στην άκρη ενός μπαρ. Καθόταν εκεί και κάπνιζε ήσυχα χωρίς να περιμένει κάτι.

Σα να ήταν μόνη της, αλλά δεν ήταν.

Ακόμα και τώρα όποτε βρισκόμαστε, στην άκρη ενός μπαρ συναντιόμαστε.

Δε λέμε πολλά, λίγα λόγια μόνο, όσα πρέπει.

Η φίλη μου η κόμισσα είναι φιλόσοφος. Γεννήθηκε για να γράφει. Όχι για τον εαυτό της.

Για θέματα πολλά έγραφε, θέματα που έζησε ή που φαντάστηκε.

Όταν μια μέρα έγραψε για τον εαυτό της, η πένα της έσπασε.

Από τότε η φίλη μου η κόμισσα δεν ακούμπησε ξανά χαρτί – δε δέχτηκε να γράψει με άλλη πένα.

Δεν άντεξαν τα κείμενα την ιστορία της και μη μπορώντας να την πει, έσπασε και αυτή.

Δεν την ξαναείδα την Κόμισσα. Μόνο σε κάποιες παρέες πια ακούω γι αυτήν.

Κανείς δεν έχει μάθει νέα της – κανείς δε ξέρει αν ζει.

Εγώ ξέρω ότι κάτι περιμένει και όταν το βρει θα γυρίσει να μας το πει.

Ήταν όμορφος άνθρωπος η φίλη μου η Κόμισσα.