Το θέμα με τα λάθη είναι οτι πολλές φορές, ενώ ξέρεις πως κάτι είναι λάθος, πρέπει να το κάνεις έτσι κι αλλιώς.

Αποδεδειγμένα. 

Για παράδειγμα, ανοίγετε το ψυγείο σας, βλέπετε ένα γιαούρτι που είναι εκεί από την αρχή του χρόνου και ενώ γνωρίζετε πως είναι χαλασμένο, την ώρα που φωνάζετε στη μάνα σας ''μάνααααααααα...αυτό το γιαούρτι είναι εντάξει?'', την ίδια ακριβώς στιγμή, έχετε βάλει κ την πρώτη κουταλιά στο στόμα σας. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, το γιαούρτι έχει εκτοξευθεί στον νεροχύτη. Και αυτή είναι η light,καθημερινή εκδοχή του λάθους.

Η πιο serious αλλά εξίσου καθημερινή εκδοχή είναι στις σχέσεις. Το ξέρεις ότι ο πρώην σου, δεν είναι για 'σενα, γιατί αν ήταν, πολύ απλά δεν θα είχε καταλήξει να είναι κ πρώην σου. Παρ'όλα αυτά, θα γυρίσεις και θα ξαναγυρίσεις και θα ξαναγυρίσεις, σ'έναν άνθρωπο και σε μια κατάσταση που ξέρεις ότι δεν σου ταιριάζει και έχει ημερομηνία λήξης. Γιατί? Γιατί ακόμη νοιώθεις πράγματα. Λογική και συναίσθημα δεν πάνε μαζί. Αλλιώς θα 'χες μάθει απ'τα λάθη σου. 

Οπότε λογική ή συναίσθημα? Συναίσθημα. Και Λάθος. Ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να το συνειδειτοποιήσεις.

Υπάρχουν κάποιες φάσεις στη ζωή, όπου αισθάνεσαι ότι κάτι είναι λάθος, αλλά δεν είσαι και σίγουρος γιατί ο μόνος τρόπος για να βεβαιωθείς ότι κάτι είναι λάθος, είναι να πέσεις με τα μούτρα, να το κάνεις και μετά να γυρίσεις να πείς ''ναί, αυτό ήταν λάθος''. Οπότε στην πραγματικότητα,το μεγαλύτερο λάθος είναι το να μην κάνεις το ίδιο το λάθος. Γιατί μετά πολύ απλά, θα γυρνάς πίσω σε όλη σου τη ζωή, και θ'αναρωτιέσαι αν αυτό που ποτέ δεν έκανες, ήταν λάθος ή όχι.

Λίνα