Πριν δυο βδομάδες μου είπαν ότι καταπίεζα έναν άνθρωπο που όταν έβγαινα με την παρέα μου, μου απαριθμούσε τα άτομα που θα μπορούσαν να μου την πέσουν.

Που όποτε βγαίναμε όλοι μαζί με την παρέα μου, έβλεπα να στραβοκοιτάει αντίστοιχα άτομα.

Που όποτε έλεγα τη γνώμη μιας φίλης, προσπαθούσε να θυμηθεί τι λάθος έχει κάνει στη ζωή της για να την υποβιβάσει.

Που προσπαθούσε να επιβάλλει το δικό του όριο στο κάπνισμά μου, στην ώρα του φαγητού μου, στο πόσο και πότε θα πιω, στο πότε θα πάμε εκδρομή και στο αν θα μείνω μαζί του την προηγούμενη μέρα.

Μιλάω για το ίδιο άτομο που μου μίλαγε για γάμους και μακρύ αγαπημένο μέλλον.

Που ευτυχώς δεν ένιωθα άνετα όταν μου είπε για την ιδέα του για συγκατοίκηση.

Που ακόμα και τους γονείς του, τους γνώρισα όταν ήθελε εκείνος, και όχι όταν πίστευα εγώ πως έπρεπε.

Συγγνώμη που σε καταπίεζα (ή έστω που ανέπνεα την ώρα που μπορεί να μην το ενέκρινες), αλλά δε θα μου πει κανένας ακόμα και το πότε μου επιτρέπεται να περάσω καλά!

Today's Video:

Queen and David Bowie - Under Pressure