Δεν ηταν τελικα πρωταπριλιατικο αστειο
μια βραδια με αναστολες
οταν βρηκα πια το τελος του κυκλου

Ενα 'πρεπει' να σπαει
μια τοσο ευθραυστη λαχταρα
Και η απογνωση ξεκινα

Χαμενη στις λεξεις και τις φαντασιωσεις
Μια αυταπατη να με οδηγει στο μελλον
Και παλι ψαχνω την πυξιδα

Και η βελονα δειχνει ξανα και ξανα εσένα
Πριν καταφερω να πω το 'σ'αγαπω'
οι αναστολες με προλαβαν

Σήμερα πήγα για βόλτα στην παραλία. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός, είχε υγρασία και μια μουντη ατμόσφαιρα τύλιγε την πόλη, από το Χορτιάτη ως το δέλτα του Αξιου και την Αγ. Τριαδα. Ο Όλυμπος φαινόταν δεν φαινόταν κατά τις 6 το απογευμα...

Παρέα με τις φίλες μου από τη σχολή. Κάποιες τέλειωσαν, άλλες κοντεύουν, εγώ ας πούμε έχω μια γερή κούρσα ακόμη!

Τα χρώματα εναλλάσονταν τόσο γρήγορα!!!

Από το βαθύ πορτοκαλί, στο κοκκινο, στο μωβ, για να καταλήξει στο μπλε της νύχτας. Οτι κι αν γραψω, ηταν απεριγραπτη η εικόνα. Ηταν απο τις σπάνιες φορές που κοιτούσα τον ουρανό και χάθηκα στα χρωματιστά του παιχνίδια και δεν αφέθηκα να χαζεύω τη θάλασσα...

Μερικές φορές ξεχνώ πόσο όμορφη είναι η Σαλονίκη, πόσο πολύ μου αρέσει που ζω σε αυτήν την πόλη!

Φωτογραφίες από το www.trekearth.com και κανα δυο σκορπιες απο τον Γουγλη

Ψάρι ψάρι ψάρι...!!!

Δώσε μου ψάρι και πάρε μου την ψυχή! Ακόμη κι αν είμαι σε φάση αυστηρής δίαιτας (που εδώ που τα λέμε καιρός να κάνω καμιά αυστηρή, μου χρειάζεται!), όταν έχει ψάρι στο τραπέζι τρώω μέχρι να σκάσω!!!

Με συνοδεία σπιτικού τσίπουρου με 2 παγακια και κυρίως γεύμα από ωραιότατους τηγανητούς γαύρους και γαύρους στο γκριλ με μια σαλτσούλα από μουστάρδα και χυμό λεμονιού (απίστευτο φαί, θα πω στον HΒΚ τη συνταγή ως την βεφα του ΜΗ) και φυσικά το φαγητό χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσα να επιβιώσω (δλδ πατάτες τηγανητές) το σημερινό γεύμα ήταν απόλαυση...Και σκέφτομαι τώρα εγώ το άψητο κοτοπουλάκι που θα τιμήσω την Τρίτη -όπως και κάθε Τρίτη...- στη λέσχη την ερχομένη εβδομάδα.

Και φυσικά και σήμερα είχαμε την καθιερωμένη οικογενειακή συζήτηση. Δεν έκλαψα σήμερα, αυτό έγινε την προηγούμενη φορά, σήμερα νεύριασα όμως. Λέω να κάτσω να γράψω τις ενότητες που θίγονται στην οικογενειακή αυτή συζήτηση. Πάω στοίχημα ότι όσοι 20+ ετών μένουν με γονίδια και σπουδάζουν στην πόλη τους ή μόλις έχουν τελειώσει θα συμφωνούν μαζί μου στο 80% των ενοτήτων -το υπόλοιπο 20% είναι ενδοοικογενειακα ζητήματα που διαφοροποιούνται από σπιτικό σε σπιτικό.

Σήμερα θύμωσα γιατί ενώ είχα μαζέψει όλο το τραπέζι είχα αφήσει ένα πιάτο με 2 τηγανητά λαυράκια πάνω και δεν το μάζεψα γιατί ο μπαμπάς μου έτρωγε ακόμη και ποτέ δεν μπορώ να είμαι σίγουρη με αυτόν τον άνθρωπο ποτέ σταματά το φαί...

Λίγο πριν η συζήτηση επικεντρώθηκε στην ενότητα Βλάστη. Γιατί η Βλαστη δεν έχει αναπτυχθεί τουριστικά και τι μπορεί να γίνει κλπ κλπ κλπ. Η Βλαστη Κοζάνης είναι το χωριό του πατέρα μου. Δυστυχώς δεν έχουμε ούτε σπιθαμή γης εκεί πέρα, εξαιτίας της συχωρεμένης της γιαγιάς μου.

Αυτά τα σαββατιανά γεύματα γίνονται τη μόνη μέρα της εβδομάδας που και οι 4 θα καθίσουμε στα σίγουρα στο ίδιο τραπέζι, μπορούν είτε να σου φτιάξουνε την εβδομάδα είτε να στην καταστρέψουν. Εξαρτάται ποσό τζίρο έχει κάνει το εξατμισαδικο μέσα στη βδομάδα, τι λογαριασμούς έχουμε να πληρώσουμε, αν ο αδερφός μου πέρασε κανένα μάθημα...Κοινώς, εξαρτάται από τις ώρες γκρίνιας. Και φυσικά σήμερα έπεσε γκρίνια και μάλιστα αυτή τη φορά αδικαιολόγητη, για αυτό και θύμωσα.

Και η βδομάδα πάλι ξεκινά. Ο καθένας στις δουλειές του. Στις υποχρεώσεις του. Και το επόμενο Σάββατο θα ξαναγκρινιάξουμε. Ελπίζω μόνο να φάμε πάλι ψάρια!

Ναι 40 ημερες!

Τοσο κρατησε η απομονωση μου απο τον κοσμο.Η αντικοινωνικοτητα μου και η διαπιστωση οτι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ

Πρώτη φορά έριξα τετοιο διαβασμα μετα τις Πανελληνιες.Σχετικα καλα,αν και ηθελα κι "επρεπε" να περασω κι αλλο ενα μαθημα τουλαχιστον.

Και ποια ηταν η κουβεντα που ηταν το κλου της εξεταστικης αυτης?

"Καλά χτες γιατι δεν πηγες να δωσεις το μαθημα?Γιατι τοτε με εβαλες να σε ξυπνησω στις 7 αφου δεν το εδωσες?"

"Πόνεσε το κεφαλι μου, δεν αντεχα να διαβασω αλλο διαβαζω ασταματητα απο τις 25/8, πόσο ακόμη πια.Δεν μπορουσα να διαβασω αλλο, κουραστηκα...Ξερεις πως ειναι να ποναει το κεφαλι απο το πολυ διαβασμα;;;''

"Φυσικά εγώ αυτο παθαίνω συνέχεια!!!" (Μίλησε και η φωνη του χιουμορ στο σπιτι)

"Και γιατί δεν πηγες καθολου να δωσεις; Γιατι δεν προσπαθησες να το περασεις καν..;"

"Τι να προσπαθησω αφου δεν μπορεσα να διαβασω;;;"

"Ε ας πηγαινες μπορει να εγραφες..!"

"Δεν μπορουσα αλλο και δεν πηγα"

"Και πόσα μαθηματα έμειναν τώρα;7;8; Και πτυχιακη; Δηλαδη πτυχιο τον Φλεβαρη;"

"Πώς θα πάρω πτυχιο σε 5 μηνες με τοσα μαθηματα και χωρις να εχω καν ξεκινησει την πτυχιακή;Ειναι δυνατον τι λετε?"

"Δεν μας τα λες καλά Στέλλα. Καθολου καλά."

Παυση μερικων δευτερολεπτων

"Πηρα 9 στα Δικτυα αν αυτο σε ικανοποιει. Και καταφερα να αυξησω το ΜΟ μου."

****************************************************************

40 μερες. Και μετα απο ολα αυτα να γινεται ενας τετοιος διαλογος!

Αν δεν ηξερα γιατι 40 μερες τις εφαγα στο κτιριο της παραπανω φωτογραφιας και αν δεν το ηθελα, ειλικρινα δεν θα αφηνα να γινει αυτη η κουβεντα.