Ψάρι ψάρι ψάρι...!!!

Δώσε μου ψάρι και πάρε μου την ψυχή! Ακόμη κι αν είμαι σε φάση αυστηρής δίαιτας (που εδώ που τα λέμε καιρός να κάνω καμιά αυστηρή, μου χρειάζεται!), όταν έχει ψάρι στο τραπέζι τρώω μέχρι να σκάσω!!!

Με συνοδεία σπιτικού τσίπουρου με 2 παγακια και κυρίως γεύμα από ωραιότατους τηγανητούς γαύρους και γαύρους στο γκριλ με μια σαλτσούλα από μουστάρδα και χυμό λεμονιού (απίστευτο φαί, θα πω στον HΒΚ τη συνταγή ως την βεφα του ΜΗ) και φυσικά το φαγητό χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσα να επιβιώσω (δλδ πατάτες τηγανητές) το σημερινό γεύμα ήταν απόλαυση...Και σκέφτομαι τώρα εγώ το άψητο κοτοπουλάκι που θα τιμήσω την Τρίτη -όπως και κάθε Τρίτη...- στη λέσχη την ερχομένη εβδομάδα.

Και φυσικά και σήμερα είχαμε την καθιερωμένη οικογενειακή συζήτηση. Δεν έκλαψα σήμερα, αυτό έγινε την προηγούμενη φορά, σήμερα νεύριασα όμως. Λέω να κάτσω να γράψω τις ενότητες που θίγονται στην οικογενειακή αυτή συζήτηση. Πάω στοίχημα ότι όσοι 20+ ετών μένουν με γονίδια και σπουδάζουν στην πόλη τους ή μόλις έχουν τελειώσει θα συμφωνούν μαζί μου στο 80% των ενοτήτων -το υπόλοιπο 20% είναι ενδοοικογενειακα ζητήματα που διαφοροποιούνται από σπιτικό σε σπιτικό.

Σήμερα θύμωσα γιατί ενώ είχα μαζέψει όλο το τραπέζι είχα αφήσει ένα πιάτο με 2 τηγανητά λαυράκια πάνω και δεν το μάζεψα γιατί ο μπαμπάς μου έτρωγε ακόμη και ποτέ δεν μπορώ να είμαι σίγουρη με αυτόν τον άνθρωπο ποτέ σταματά το φαί...

Λίγο πριν η συζήτηση επικεντρώθηκε στην ενότητα Βλάστη. Γιατί η Βλαστη δεν έχει αναπτυχθεί τουριστικά και τι μπορεί να γίνει κλπ κλπ κλπ. Η Βλαστη Κοζάνης είναι το χωριό του πατέρα μου. Δυστυχώς δεν έχουμε ούτε σπιθαμή γης εκεί πέρα, εξαιτίας της συχωρεμένης της γιαγιάς μου.

Αυτά τα σαββατιανά γεύματα γίνονται τη μόνη μέρα της εβδομάδας που και οι 4 θα καθίσουμε στα σίγουρα στο ίδιο τραπέζι, μπορούν είτε να σου φτιάξουνε την εβδομάδα είτε να στην καταστρέψουν. Εξαρτάται ποσό τζίρο έχει κάνει το εξατμισαδικο μέσα στη βδομάδα, τι λογαριασμούς έχουμε να πληρώσουμε, αν ο αδερφός μου πέρασε κανένα μάθημα...Κοινώς, εξαρτάται από τις ώρες γκρίνιας. Και φυσικά σήμερα έπεσε γκρίνια και μάλιστα αυτή τη φορά αδικαιολόγητη, για αυτό και θύμωσα.

Και η βδομάδα πάλι ξεκινά. Ο καθένας στις δουλειές του. Στις υποχρεώσεις του. Και το επόμενο Σάββατο θα ξαναγκρινιάξουμε. Ελπίζω μόνο να φάμε πάλι ψάρια!