ΑΧ!!! Σήμερα έζησα μια ιστορία καθημερινής τρέλας.

Λοιπόν, μπαίνω στο τρόλευ να γυρίσω από τη σχολή στο σπίτι και στέκομαι όρθια κοντά σε κείνα τα κουτιά, δίπλα σε μια γιαγιά που δεν μου γέμισε το μάτι.

Βάζω την τσάντα μου μαζί με τις δικές της σακούλες εκεί πάνω γιατί ήταν βαριά.

Η γιαγιά με στραβοκοίταζε, λες και θα της έτρωγα τις κονσέρβες που είχε μέσα στη σακούλα.

Για να μην πολυλογώ ήρθε η ώρα να κατέβει. Κι ενώ μπορούσε άνετα να βγει από τη μεσαία πόρτα, πέρασε κυριολεκτικά από πάνω μου, δίνοντας μου μια στη μέση.....ΟΥΤΕ Ο RAMBO τέτοια δύναμη. Δεν ξέρω αν το έκανε κατά λάθος η επίτηδες αλλά.....................................

Δεν άντεξα και την φώναξα ΖΩΟΝ! Κάτι μου απάντησε το οποίο δεν πολυκατάλαβα γιατί μάλλον δεν ήταν στα καλά της. Για μια στιγμή σκέφτηκα, ότι δεν έπρεπε να πω κάτι τέτοιο σε μια μεγάλη γυναίκα και ντράπηκα. Εγώ δε θα μιλούσα ποτέ έτσι. ΠΟΤΕ????? Αλλά ο πόνος στη μέση μου μου υπενθύμισε ότι κάποιος έπρεπε να της μάθει να φέρεται, αν και μεγαλύτερη. Ποιός ξέρει ποιος άτυχος και άμοιρος θα την πλήρωσε μετά από μένα.

Αυτά τα ολίγα!

Δυστυχώς ως καινούρια στο blog δεν έλαβα καμιά πρόσκληση, αλλά ως πρώτο κείμενο γνωριμίας είναι να γράψω για 5 πράγματα που με χαρακτηρίζουν.

1) Γεννήθηκα και ζω στο Βύρωνα-Αθήνας και λατρέυω την περιοχή αυτή και το πατρικό μου, που ο μακαρίτης ο πατέρας μου έλεγε ότι "Έχει προοπτική" .Γι αυτό μου αρέσει να κάνω βόλτες και να βγαίνω εδώ γύρω, με φίλους.

2)Για 5 χρόνια (σημαδιακό νούμερο) ήμουν σε ομάδα μπάσκετ κι έπαιζα ως playmaker αλλά σταμάτησα λόγω πνελληνίων αλλά και γιατί σε αντίθεση με το σπίτι μας, ως παίκτρια δεν είχα "καμία προοπτική" .........Και δεν το λέω από χιούμορ.

3)Δύσκολα ξεκόβω από άτομα και φίλους που πιστεύω ότι αξίζουν.Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι πολύ παλιοί. Ο κολλητός μου Γιάννης και η Κολλητή μου Πόπη με συντροφεύουν στο ταξίδι της ζωής μου από τα 6 μου χρόνια, ενώ έχω πολλούς φίλους από το λύκειο κι από Πάτρα, από την εποχή που σπούδαζα εκεί.

4) Μου αρέσει να γελάω τρανταχτά και δυνατά όχι για να προκαλέσω, αλλά γιατί μου βγαίνει αυθόρμητα.Οι γνωστοί με ξεχωρίζουν και με εντοπίζουν από το γέλιο μου.Για όσους δε με γνωρίζουν μπορεί να φαίνεται στημένο ή εκνευριστικό αλλά, όλοι οι φίλοι μου, μου λένε ότι τους λείπει το γέλιο μου.

5) Πετάω τη σκούφια μου για ταξίδια, εξόδους κι εκδρομές (έτσι εξηγείται το ονομα του blog) και θέλω τρελά να πάω στη Γερμανία γιατί τελευταία έχω πορωθεί με τη γερμανική γλώσσα.Είμαι όμως και ερωτευμένη με τη Ζάκυνθο, όπου θα ήθελα να ζήσω, αν μου δινόταν η ευκαιρία ...........(από κει και η εικόνα)